Przejdź do zawartości

Jacqueline Pascal

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jakubina od św. Eufemii
Jacqueline de Saint-Euphémie
Jacqueline Pascal
Ilustracja
Kraj działania

Francja

Data i miejsce urodzenia

4 października 1625
Clermont-Ferrand

Data i miejsce śmierci

4 października 1661
Port-Royal

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

łaciński

Inkardynacja

cysterki

Śluby zakonne

5 czerwca 1653

Jacqueline Pascal (Jacqueline de Saint-Euphémie) (ur. 4 października 1625 w Clermont-Ferrand, zm. 4 października 1661 w Port-Royal) – cysterka z Port-Royal, siostra Blaise’a Pascala.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Choć dwa lata młodsza od swego brata, była przez całe życie jego nieodłączną przyjaciółką i powiernicą. Po przedwczesnej śmierci matki połączyła ich duchowa, intymna zażyłość. W czasie gdy geniusz młodocianego Blaise’a sukcesywnie ujawniał się światu ówczesnej nauki, młoda Jacqueline była pożądaną na dworze młodego króla Ludwika początkującą poetką. Trudno ocenić w jakim stopniu jej zachowanie było inspirowane siostrzanym uczuciem zazdrości, a w jakim był to przejaw prawdziwego talentu. Niemniej rodzeństwo rozumiało się doskonale. To zrozumienie w późniejszym czasie przybrało charakter bardziej dojrzały. Oboje zaczęli wspólnie odczuwać swe przeżycia religijne, razem dążąc do duchowej doskonałości. Po śmierci ojca, mając 27 lat, Jacqueline wstąpiła do Port-Royal, gdzie 5 czerwca 1653 złożyła profesję. Wiodąc ascetyczne życie pomagała jednocześnie bratu w przezwyciężaniu wewnętrznych rozterek. Niewątpliwie miała ogromny wpływ na kształtowanie się duchowości i poglądów Pascala, który razem z nią mieszkał w opactwie Port-Royal. Przechodząc dramat sumienia związany ze sprawą jansenizmu i podpisaniem deklaracji potępiającej go przeżyła załamanie, które doprowadziło do rychłej śmierci w jej 36 urodziny.


Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Leszek Kołakowski: Bóg nam nic nie jest dłużny. Krótka uwaga o religii Pascala i o duchu jansenizmu. Kraków: 1994.
  • François Mauriac: Burza cichnie o zmierzchu. Eseje. Warszawa: 1962.