Przejdź do zawartości

Jordan Peew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jordan Peew
Йордан Пеев
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1884
Tulcza

Data i miejsce śmierci

10 października 1938
Sofia

Przebieg służby
Lata służby

1909–1938

Siły zbrojne

Armia Carstwa Bułgarii

Stanowiska

szef sztabu armii

Główne wojny i bitwy

I wojna bałkańska,
II wojna bałkańska,
I wojna światowa

Odznaczenia
Order Waleczności I klasy (Bułgaria) Order Waleczności II klasy (Bułgaria) Order Świętego Aleksandra (Bułgaria) Order Świętego Aleksandra (Bułgaria) Kawaler Orderu Zasługi Wojskowej (Bułgaria)

Jordan Todorow Peew (bułg. Йордан Тодоров Пеев, ur. 28 stycznia 1884 w Tulczy, zm. 10 października 1938 w Sofii[1]) – bułgarski wojskowy, generał major, w latach 1937-1938 szef sztabu armii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Tulczy, w rodzinie bułgarskiego kupca Todora[2]. Po śmierci ojca przeniósł się do Szumenu. Dzięki wsparciu swojego wuja, deputowanego do parlamentu Atanasa Kraewa ukończył szkołę średnią i podjął pracę w zawodzie nauczyciela we wsi Apriłowo[1]. Wkrótce przerwał pracę i wstąpił do szkoły wojskowej w Sofii, którą ukończył w roku 1908. Służył początkowo w 7 pułku piechoty, a następnie w 21 pułku piechoty, gdzie dowodził kompanią. Studiował w Nikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu[1].

W czasie wojen bałkańskich dowodził kompanią 1 pułku piechoty. Po zakończeniu II wojny bałkańskiej awansował na stopień kapitana[1].

I wojna światowa

[edytuj | edytuj kod]

Po przystąpieniu Bułgarii do wojny po stronie państw centralnych Peew objął dowództwo kompanii w 21 pułku piechoty, a pod koniec 1915 służył jako oficer sztabowy 2 dywizji piechoty. W 1917 dowodził kompanią w 43 pułku piechoty, a następnie kierował wydziałem operacyjnym w sztabie armii[1].

Okres międzywojenny

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu kursu w Akademii Wojskowej w Sofii od 1919 prowadził wykłady w szkole wojskowej. Od 1921 pełnił funkcję przewodniczącego Wojskowej Komisji Historycznej przy sztabie generalnym, a także redaktora naczelnego czasopism wojskowych (Военен журнал, Български воин i Съвременна пехота). W 1924 objął dowództwo 18 pułku piechoty, a następnie dowódcy 12 pułku piechoty. W 1928 uzyskał awans na stopień pułkownika[1].

W 1931 otrzymał stanowisko komendanta szkoły wojskowej w Wielkim Tyrnowie, a trzy lata później inspektora Komendy Głównej Żandarmerii[1]. W 1934 kierował Akademią Wojskową w Sofii. W 1935 objął dowództwo 5 pułku piechoty, a po awansie na pierwszy stopień generalski objął stanowisko szefa wydział w sztabie armii[1]. W latach 1036–1937 pełnił funkcję inspektora Straży Granicznej. Od stycznia 1937 do śmierci pełnił funkcję szefa sztabu generalnego armii bułgarskiej[1].

Zabójstwo

[edytuj | edytuj kod]

10 października 1938 gen. Peew wspólnie z towarzyszącym mu dyrektorem Instytutu Geograficznego, mjr Dimitarem Stojanowem zmierzali pieszo w kierunku Ministerstwa Wojny[2]. Przed budynkiem Ministerstwa Sprawiedliwości podszedł do nich 33-letni mężczyzna w szarym ubraniu, uzbrojony w dwa rewolwery. Mężczyzna oddał sześć strzałów z w kierunku Peewa i Stojanowa, a następnie strzelał dalej, kiedy już leżeli na ziemi. Na koniec popełnił samobójstwo. W czasie sekcji w ciele zabitego generała znaleziono sześć kul z rewolweru[2]. Przyczyny zabójstwa nie były jasne - sprawca prawdopodobnie był osobą niezrównoważoną psychicznie[3].

Awanse

[edytuj | edytuj kod]
  • podporucznik (Подпоручик) (1908)
  • porucznik (Поручик) (1911)
  • kapitan (Капитан) (1914)
  • major (Майор) (1918)
  • podpułkownik (Подполковник) (1923)
  • pułkownik (Полковник) (1928)
  • generał major (Генерал-майор) (1936)

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Йордан Пеев – тайнствената смърт на генерала. bgsleda.com. [dostęp 2023-10-21]. (bułg.).
  2. a b c Смъртта на генерал Йордан Пеев вече 80 години тъне в мистерия. desant.net. [dostęp 2023-10-22]. (bułg.).
  3. Nedo Nedew: Три държавни преврата или Кимон Георгиев и неговото време. Sofia: Сиела, 2007, s. 441-448. ISBN 978-954-28-0163-4.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Nedo Nedew: Три държавни преврата или Кимон Георгиев и неговото време. Sofia: Сиела, 2007. ISBN 978-954-28-0163-4.