Język teun
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
język wymarły | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 6 wymarły↗ | ||
| Ethnologue | 10 wymarły↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | tve | ||
| IETF | tve | ||
| Glottolog | teun1241 | ||
| Ethnologue | tve | ||
| BPS | 0789 5 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język teun[1][2] (a. te’un)[3][4] – język austronezyjski z prowincji Moluki w Indonezji.
Społeczność posługująca się tym językiem zamieszkiwała wyspę Teun (w grupie wysp Barat Daya), jednakże w 1978 r. została przesiedlona na Seram z powodu aktywności wulkanicznej[1]. Pierwotnie był używany w trzech wsiach na wyspie Teun oraz we wsi Bumei w południowo-zachodniej części Nila[5].
Przez samą społeczność jest traktowany jako jeden z dialektów języka TNS (teun-nila-serua), wraz z dwoma blisko spokrewnionymi językami (względnie dialektami): serua i nila[6]. Teun jest jednak dość odległy od pozostałych dwóch dialektów. James T. Collins sklasyfikował teun jako język odrębny od nila-serua[7]. W starszych klasyfikacjach z XX w. języki TNS były rozpatrywane jako dialekty wyróżnianego wówczas „języka damar”[8].
Według Ethnologue (wyd. 22) jest językiem wymarłym (został wyparty przez malajski amboński)[3]. We wcześniejszych materiałach SIL International (wyd. 16 Ethnologue oraz Atlas Bahasa Tanah Maluku) podano liczbę 1200 użytkowników (1990)[9][10]. Pewną znajomość języka TNS zachowują niektórzy migranci w Holandii[11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Florey 2005 ↓, s. 52.
- ↑ van Engelenhoven 2003 ↓.
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Te’un, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Te’un. Endangered Languages Project. [dostęp 2024-08-04]. (ang.).
- ↑ van Engelenhoven 2003 ↓, s. 51.
- ↑ van Engelenhoven 2003 ↓, s. 49–50.
- ↑ Collins 1982 ↓, s. 123–125.
- ↑ Taber 1993 ↓, s. 404–406.
- ↑ M. Paul Lewis (red.), Te’un, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 16, Dallas: SIL International, 2009 [zarchiwizowane z adresu 2012-10-22] (ang.).
- ↑ Taber 1996 ↓, s. 65.
- ↑ van Engelenhoven 2003 ↓, s. 77.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- James T. Collins. Linguistic Research in Maluku: A Report of Recent Field Work. „Oceanic Linguistics”. 21 (1/2), s. 73–146, 1982. DOI: 10.2307/3623155. ISSN 0029-8115. OCLC 6015221068. JSTOR: 3623155. (ang.).
- Aone van Engelenhoven: Language endangerment in Indonesia: The incipient obsolescence and acute death of Teun, Nila and Serua (Central and Southwest Maluku). W: Mark Janse, Sijmen Tol (red.): Language Death and Language Maintenance: Theoretical, Practical and Descriptive Approaches. Amsterdam: John Benjamins Publishing, 2003, s. 49–80, seria: Current Issues in Linguistic Theory 240. DOI: 10.1075/cilt.240.05eng. ISBN 978-90-272-4752-0. OCLC 772222789. (ang.).
- Margaret Florey: Language shift and endangerment. W: Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.): The Austronesian Languages of Asia and Madagascar. Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 43–64. DOI: 10.4324/9780203821121. ISBN 0-7007-1286-0. OCLC 53814161. (ang.).
- Mark Taber. Toward a Better Understanding of the Indigenous Languages of Southwestern Maluku. „Oceanic Linguistics”. 32 (2), s. 389–441, 1993. DOI: 10.2307/3623199. ISSN 0029-8115. OCLC 5546295304. JSTOR: 3623199. (ang.).
- Mark Taber (red.): Atlas Bahasa Tanah Maluku. Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura / Summer Institute of Linguistics, 1996. ISBN 979-8132-90-4. OCLC 40713056. [dostęp 2024-08-04]. (indonez.).