Język taje
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
350 (2001) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 5 krytycznie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 8b prawie wymarły↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | pee | ||
| IETF | pee | ||
| Glottolog | taje1237 | ||
| Ethnologue | pee | ||
| BPS | 0543 2 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język taje, także: andje, lole, petapa[1][2] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Środkowy w Indonezji. Według danych szacunkowych z 2001 roku posługuje się nim 350 osób[3].
Jego użytkownicy zamieszkują mieszane etnicznie miejscowości Petapa, Sidole i Sienjo[4][5].
Jest poważnie zagrożony wymarciem[6][7]. Już w 1902 r. N. Adriani uznał taje za praktycznie wymarły[8][9]. W użyciu są także języki ampibabo-lauje i rai (jeden z języków kaili, środek komunikacji międzygrupowej), a w pewnym zakresie również język indonezyjski[4]. W taje zaznaczyły się wpływy języków kaili: rai i tara oraz pobliskich języków tomini-tolitoli (lauje i tajio)[10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Taje, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
- ↑ David Mead: Taje. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2024-08-26]. (ang.).
- ↑ Himmelmann 2001 ↓, s. 18.
- ↑ a b Himmelmann 2001 ↓, s. 30.
- ↑ Himmelmann 2010 ↓, s. 64.
- ↑ Florey 2005 ↓, s. 53.
- ↑ Wurm 2007 ↓, s. 540.
- ↑ Himmelmann 2001 ↓, przyp. 39, s. 44.
- ↑ Himmelmann 2010 ↓, s. 64–65.
- ↑ Himmelmann 2001 ↓, s. 31, 44.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Margaret Florey: Language shift and endangerment. W: Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.): The Austronesian languages of Asia and Madagascar. Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 43–64. DOI: 10.4324/9780203821121. ISBN 978-0-203-82112-1. ISBN 0-7007-1286-0. OCLC 53814161. (ang.).
- Nikolaus P. Himmelmann: Sourcebook on Tomini-Tolitoli Languages: General Information and Word Lists. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2001, seria: Pacific Linguistics 511. DOI: 10.15144/PL-511. ISBN 0-85883-516-9. OCLC 48361406. (ang.).
- Nikolaus P. Himmelmann: Language Endangerment Scenarios: A Case Study from Northern Central Sulawesi. W: Margaret Florey (red.): Endangered Languages of Austronesia. Oxford: Oxford University Press, 2010, s. 45–72. DOI: 10.1093/acprof:oso/9780199544547.003.0003. ISBN 978-0-19-954454-7, ISBN 978-0-19-157121-3. ISBN 978-0-19-172026-0. OCLC 507435850. (ang.).
- Stephen A. Wurm: Australasia and the Pacific. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-7007-1197-0. ISBN 978-0-203-64565-9. OCLC 47983733. (ang.).