Hrabstwo ceremonialne

Hrabstwo ceremonialne (ang. ceremonial county, zwane też hrabstwami geograficznymi) – jednostka podziału terytorialnego używana w Wielkiej Brytanii, niemająca jednakże realnego znaczenia administracyjnego.

Podstawą istnienia tego podziału jest Lieutenancies Act (dosł. ustawa o namiestnikostwach) z 1997 roku, regulująca zasady powoływania przez króla Wielkiej Brytanii jego osobistych przedstawicieli w poszczególnych częściach kraju, tytułowanych lordami namiestnikami (Lords-Lieutenants)^[1]. W praktyce zadania lordów namiestników są wyłącznie ceremonialne (np. witanie członków rodziny królewskiej w czasie wizyt w poszczególnych regionach).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 aktu król powołuje lorda namiestnika dla każdego hrabstwa Anglii, Walii i Szkocji, przy czym akt przyjmuje inną definicję hrabstwa niż obowiązująca na potrzeby administracyjne. W odniesieniu do Anglii ustawa zawiera specjalną tabelę, pozwalającą określić granice hrabstw ceremonialnych na podstawie granic administracyjnych^[1]. W przypadku Walii ustawa przewiduje stosowanie starego podziału, który stracił znaczenie administracyjne na mocy reformy z 1994 roku. Z kolei podział Szkocji na hrabstwa ceremonialne zostaje pozostawiony na zasadzie delegacji ustawowej do decyzji w drodze rozporządzenia, zastrzegając jedynie, iż cztery szkockie miasta (Aberdeen, Dundee, Edynburg i Glasgow) mają gwarantowany status odrębnych hrabstw ceremonialnych^[1].

Spośród obowiązujących obecnie oficjalnych podziałów Anglii wg różnych przepisów i kryteriów, podział na hrabstwa ceremonialne jest stosunkowo najbliższy historycznemu podziałowi kraju, mającemu swoje odbicie także w kulturze popularnej i języku potocznym.

Hrabstwa ceremonialne Anglii

Zobacz też

hrabstwa Anglii

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Lieutenancies Act 1997. legislation.gov.uk. [dostęp 2021-04-22]. (ang.).

[:0-1] Lieutenancies Act 1997. legislation.gov.uk. [dostęp 2021-04-22]. (ang.).

[1]