Przejdź do zawartości

Historia żółtej ciżemki (film)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Historia żółtej ciżemki
Gatunek

kostiumowy, familijny

Rok produkcji

1961

Data premiery

28 grudnia 1961

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

82 minut

Reżyseria

Sylwester Chęciński

Scenariusz

Zdzisław Skowroński
Wanda Żółkiewska

Główne role

Marek Kondrat
Gustaw Holoubek
Bogdan Niewinowski
Beata Tyszkiewicz

Muzyka

Zbigniew Turski

Zdjęcia

Kazimierz Konrad

Scenografia

Leonard Mokicz

Kostiumy

Lidia Minticz-Skarżyńska
Jerzy Skarżyński

Montaż

Janina Niedźwiecka

Wytwórnia

Studio Filmowe Iluzjon

Dystrybucja

Centrala Wynajmu Filmów

Historia żółtej ciżemki – polski kolorowy film kostiumowy z 1961 roku. Był prezentowany w ramach cyklu Baranki Dzieciom. Jest ekranizacją powieści dla młodzieży pod tym samym tytułem z 1913, autorstwa Antoniny Domańskiej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Film wyreżyserował Sylwester Chęciński, a scenariusz napisali Zdzisław Skowroński i Wanda Żółkiewska. Historia żółtej ciżemki zawiera elementy filmu historycznego, familijnego i baśni. Główną rolę zagrał 11-letni Marek Kondrat. Był to jego aktorski debiut[1].

Historia żółtej ciżemki miała premierę 28 grudnia 1961 roku z poprzedzającym krótkometrażowym filmem animowanym …Kiedy pada tak śnieg[2]. W 2004 roku film został wydany na DVD, a wcześniej był dostępny na kasecie video, której wydawcą była Agencja Producentów Filmowych Zespół Video[1].

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Akcja filmu toczy się w drugiej połowie XV wieku w Krakowie. Początek jest jednak w czasach współczesnych. W czasie odnowy Kościoła Mariackiego zostaje znaleziona ciżemka (bucik). Wtedy akcja cofa się o około 500 lat, w czasy Kazimierza Jagiellończyka. Bohaterem filmu jest młody chłopiec, Wawrzek. Jego ulubionym zajęciem jest struganie w drewnie. Wawrzek postanawia uciec z Poręby (rodzinnej wioski) do Krakowa. Po drodze musi stawić czoło bandycie Czarnemu Rafałowi, a potem uprosić strażnika Bramy Krakowskiej o wpuszczenie do miasta. Wreszcie Wawrzek dociera do stolicy. Tam udaje mu się dostać do pracowni Wita Stwosza i jego ekipy rzeźbiarzy. Wawrzek może teraz rozwijać swój talent pod okiem mistrzów sztuki rzeźbiarskiej. Bierze udział przy pracy nad Ołtarzem Mariackim. Pewnego dnia do siedziby Wita Stwosza przyjeżdża król Kazimierz, by dowiedzieć się, jak postępują prace. Postanawia wynagrodzić Wawrzka, który mimo młodego wieku, jest jednym z najlepszych i najpracowitszych rzemieślników. Chłopiec prosi króla o parę żółtych ciżemek. Swoje piękne buciki ofiaruje mu córka króla, spełniając największe marzenie chłopca. Jednak podczas ceremonii odsłonięcia ołtarza okazuje się, że św. Stanisław nie ma pastorału. Wawrzek w ostatniej chwili ratuje sytuację, ale przy wspinaczce na ołtarz gubi jedną ciżemkę. Chłopiec jest zrozpaczony. Wie, że nie będzie mógł odzyskać swojego skarbu, ale może być dumny, że uratował uroczystość.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • 1962: I miejsce na XIX Międzynarodowym Festiwalu Filmów dla Dzieci i Młodzieży w Wenecji[1]

Analiza

[edytuj | edytuj kod]

Film ma walory edukacyjne, zwłaszcza pod kątem pozania architektury[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Powieści historyczne Antoniny Domańskiej w przekazie literackim, audiowizualnym, cyfrowym i teatralnym, „Przegląd Nauk Historycznych” (1), 2020, s. 188-191.
  2. Idziemy do kina. „Film”. 51/52, s. 15, 1961-12-24. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. 
  3. Barbara Świt-Jankowska, Historia żółtej ciżemki – architectural space seen through the child’s eye, „Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication”, 22 (31), 2017, s. 13–20, ISSN 1731-450x [dostęp 2024-04-07] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]