Przejdź do zawartości

Karaibowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rodzina karaibska (autorstwa Johna Gabriela Stedmana)

Karaibowie (Karibowie[1]) – plemiona indiańskie zamieszkujące Wyspy Antylskie i północne terytoria Ameryki Południowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Karaibowie pojawili się Antylach na przełomie XIV–XV wieku[1], przybyli z dorzecza Amazonki i Orinoko[2]. Dzielili się na około 70 plemion. Należeli do karaibskiej grupy językowej. Pierwotnie należeli do kopieniaczy. Uprawiali kukurydzę, maniok jadalny, bataty, trudnili się rybołówstwem i garncarstwem, a także piractwem[1]. Bywali oskarżani o kanibalizm, który miał jednak maleć w XVI wieku i stopniowo zanikać[3]. Antylskie grupy Karaibów zostały wybite przez europejskich kolonizatorów. Podstawą ich wierzeń był animizm.

Łączyli się z Arawakami[1]. Obecnie populacja Karaibów liczy ogółem ok. 160 tys. (stan na 1985 r.) i zamieszkują tereny znajdujące się na Dominice, w Surinamie, Gujanie, Gujanie Francuskiej oraz Wenezueli, Kolumbii i północnej Brazylii.


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tadeusz Łepkowski, Archipelagu dzieje niełatwe: obrazy z przeszłości Antyli XV-XX w., Warszawa: Wiedza Powszechna, 1964.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]