Karabin maszynowy RPK-74
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Mołot |
| Rodzaj | |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
5,45 mm |
| Nabój | |
| Magazynek |
30, 45 nab.[1] |
| Wymiary | |
| Długość |
1065 mm[1] |
| Długość lufy |
590 mm |
| Masa | |
| broni |
5,49 kg (z amunicją)[1] |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
960 m/s[1] |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
650 strz./min[1] |
5,45 mm ręczny karabin maszynowy RPK-74 (ros. Ручной Пулемёт Калашникова 74, РПК-74; trl. Rucznoj Pulemiot Kałasznikowa – 74) – radziecki ręczny karabin maszynowy zasilany nabojem 5,45 × 39 mm, pochodna AK-74[1].
Historia konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]W drugiej połowie lat 70. XX wieku do uzbrojenia Armii Radzieckiej wprowadzono nowy karabin automatyczny AK-74 kalibru 5,45 mm. Jednocześnie do uzbrojenia wprowadzono mający go uzupełniać rkm RPK-74. Była to pochodna AK-74 wyposażona w dłuższą lufę i dwójnóg.
RPK-74 był zasilany z powiększonych 45 nabojowych magazynków łukowych (testowano także magazynek talerzowy, ale z jego produkcji zrezygnowano). Awaryjnie RPK-74 może być zasilany z 30 nabojowych magazynków karabinu AK-74, ale zmniejsza to szybkostrzelność praktyczną.
Karabin maszynowy RPK-74 znajduje się nadal na uzbrojeniu armii państw powstałych po rozpadzie ZSRR. W latach 90. znalazł się też w niewielkich ilościach na uzbrojeniu Wojska Polskiego, także w wersji RPKS-74 i był używany w pododdziałach uzbrojonych w karabiny wz. 88 Tantal, głównie jednostkach powietrznodesantowych i specjalnych[2]. Z uzbrojenia Wojska Polskiego został wycofany na początku XXI wieku wraz z karabinem wz. 88.
Opis
[edytuj | edytuj kod]RPK-74 jest bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta na odprowadzaniu części gazów prochowych przez boczny otwór lufy, z długim ruchem tłoka gazowego. RPK-74 strzela z zamka zamkniętego. Zamek ryglowany przez obrót. Mechanizm uderzeniowy kurkowy, mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia. Dźwignia przełącznika rodzaju ognia pełni jednocześnie rolę bezpiecznika.
RPK-74 jest bronią zasilaną z magazynków 45-nabojowych.
Lufa zakończona szczelinowym tłumikiem płomieni, do lufy zamocowany jest dwójnóg.
RPK-74 wyposażony jest w łoże i chwyt pistoletowy. Kolba stała (w pierwszych seriach kolba i łoże drewniane, w późniejszych z tworzywa sztucznego). Przyrządy celownicze mechaniczne (celownik krzywkowy z muszką). Wersja N posiada boczną szynę na której można zamontować celownik optyczny lub nocny. Wersja RPKS-74 posiada drewnianą składaną na bok kolbę.
Obecnie najnowszą produkowaną w Rosji wersją jest RPK-74M, który posiada szynę boczną do montażu celowników, łoże i kolbę (składaną na bok) z tworzyw sztucznych. Na bazie RPK-74M opracowano eksportową wersję RPK-201 na nabój 5,56 x 45 mm.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.
