Kaniowice
Na mapach: 
49°45′N 18°25′E/49,748611 18,412500
49°45′N 18°25′E/49,748611 18,412500| gmina | |||||
 Kaplica pw. św. Jadwigi | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Kraj | |||||
| Powiat | |||||
| Kraina | |||||
| Starosta |
Nataša Korduliaková (2010) | ||||
| Powierzchnia |
2,59 km² | ||||
| Populacja (2015) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
93,4 os./km² | ||||
| Kod pocztowy |
739 36 | ||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||
| Liczba obrębów ewidencyjnych |
1 | ||||
| Liczba części gminy |
1 | ||||
| Liczba gmin katastralnych |
1 | ||||
Położenie na mapie Czech  | |||||
Położenie na mapie kraju morawsko-śląskiego  | |||||
| 49°45′N 18°25′E/49,748611 18,412500
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Kaniowice[2] (cz. Kaňovice, niem. Kaniowitz) – wieś gminna na Śląsku Cieszyńskim w Czechach, w kraju morawsko-śląskim (powiat Frydek-Mistek).
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wzmiankowane po raz pierwszy w 1652 roku jako Agrum Kaniowicz[3][4]. Powstała podczas akcji kolonizacyjnej nowych właścicieli frydeckiego państwa stanowego[5].
Według austriackiego spisu ludności z 1910 roku Kaniowice miały 240 mieszkańców, z czego wszyscy byli czeskojęzyczni i katolikami[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Český statistický úřad: Informativní počet občanů v ČR ve všech obcích, v obcích 3. typu a v městských částech. [w:] Počty obyvatel v obcích [on-line]. Ministerstvo vnitra České republiky, 2015-01-01. [dostęp 2015-04-08]. (cz.).
- ↑ Uchwała KSNG nr 5/2012 Publikacja w formacie PDF
- ↑ Idzi Panic: Śląsk Cieszyński w początkach czasów nowożytnych (1528-1653). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2011, s. 176. ISBN 978-83-926929-5-9.
- ↑ Robert Mrózek: Nazwy miejscowe dawnego Śląska Cieszyńskiego. Katowice: Uniwersytet Śląski w Katowicach, 1984, s. 85. ISBN 82-00-00622-2.
- ↑ I. Panic, 2011, s. 225
- ↑ Ludwig Patryn (ed): Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien, Troppau 1912.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kaniowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 820.