Przejdź do zawartości

Kandydoza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kandydoza
candidosis
ilustracja
Klasyfikacje
ICD-10

B37

Zielony kolor to kolonie bielnika białego

Kandydoza, drożdżyca, kandydiaza, kandydioza, dawniej bielnica lub moniliaza (łac. candidiasis, candidosis) – grzybicza, oportunistyczna infekcja skóry, błon śluzowych, paznokci lub rzadziej infekcja uogólniona. Choroba ta najczęściej jest wywoływana przez grzyby chorobotwórcze z rodzaju Candida (zwłaszcza Candida albicans), zwane potocznie drożdżakami. Rozpoznaje się ją głównie poprzez badania mikroskopowe i hodowlane.

Epidemiologia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunki z rodzaju Candida występują na całym świecie[1]. C. albicans występuje u 40–80% zdrowych ludzi jako składnik flory przewodu pokarmowego[1].

Do czynników sprzyjających występowaniu drożdżycy zalicza się:

Postacie

[edytuj | edytuj kod]
  • Zapalenie jamy ustnej wywołane przez Candida
    • Pleśniawki jamy ustnej
  • Kandydoza płucna
    • Zapalenie płuc wywołane przez Candida
  • Kandydoza skóry i paznokci
    • Wywołane przez Candida: zapalenie paznokci, zapalenie wałów paznokciowych. Nie obejmuje pieluszkowego zapalenia skóry
  • Kandydoza sromu i pochwy
    • Zapalenie sromu i pochwy wywołane przez Candida, zapalenie sromu i pochwy wywołane przez Moniliaceae, pleśniawki pochwowe
  • Kandydoza umiejscowiona w innych częściach okolicy moczowo-płciowych
    • Kandydozowe zapalenie: żołędzi prącia, cewki moczowej
  • Zapalenie opon mózgowych wywołane przez Candida
  • Zapalenie wsierdzia wywołane przez Candida
  • Posocznica wywołana przez Candida
    • Sepsa grzybicza wywołana przez Candida
  • Kandydoza o innym umiejscowieniu
    • Wywołane przez Candida: zapalenie czerwieni wargowej, zapalenie jelit
  • Kandydoza nieokreślona
    • Pleśniawki BNO
  • Choroba wywołana przez HIV, której skutkiem jest kandydoza (B20.4)
  • Wyprzenie (L30.4)
  • Kandydoza u noworodków (P37.5)[2]
  • Kandydoza żołądka (grzybicze zapalenie błony śluzowej żołądka)
  • Kandydoza dwunastnicy (grzybicze zapalenie błony śluzowej dwunastnicy)[3]

Drożdżyca paznokci i wałów paznokciowych

[edytuj | edytuj kod]

W okresie wczesnym uwidacznia się jako obrzęk, silnie zaczerwienione i bolesne zgrubienie wału paznokciowego, natomiast przy ucisku spod wału sączy się ropna wydzielina. W czasie choroby skóra w tych okolicach staje się cienka, napięta oraz zmieniona zapalnie. W zmianach długotrwałych płytki stają się żółtawo-brunatne, tracą połysk, ulegają przerostowi i rozwarstwieniu.

Wyprzenie drożdżakowe

[edytuj | edytuj kod]

Podobne jest do wyprzenia bakteryjnego. Najczęściej rozwija się w trzeciej i czwartej przestrzeni międzypalcowej rąk (czyli między III a IV oraz IV a V palcem), rzadziej w przestrzeniach międzypalcowych stóp oraz fałdy skórne; okolice podsutkowe (u otyłych kobiet), pachwinowe i międzypośladkowe (u noworodków). Rozwojowi choroby sprzyja praca wymagająca częstego moczenia dłoni np. kucharka, sprzątaczka. Widoczne objawy to ogniska rumieniowo-wysiękowe i złuszczające, ograniczone do miejsc przylegania fałdów, wykazuje znaczną macerację naskórka i popękanie w głębi fałdów.

Drożdżyca błon śluzowych

[edytuj | edytuj kod]

Umiejscawia się najczęściej w pochwie, sromie, przewodzie pokarmowym, jamie ustnej (np. jako zajady lub zapalenie języka). W przypadku zajęcia narządów płciowych kobiet, charakterystyczne objawy choroby to: obrzęk, zaczerwienienie błon śluzowych i ropne upławy. Przy pożyciu płciowym mężczyzna zostaje zakażony, możliwe jest także zakażenie kobiety przez mężczyznę. Objawy drożdżycy mężczyzn to: podrażnienie i stan zapalny żołędzi i wewnętrznej powierzchni napletka ze świądem i pieczeniem. Drożdżyca wrodzona noworodków zwykle objawia się zmianami skórnymi i błon śluzowych, lecz może przebiegać w postaci sepsy[4][5]. U dzieci występuje często pod postacią pleśniawki. Kandydoza pochwy i przewodu pokarmowego jest najczęściej skutkiem ubocznym długotrwałej antybiotykoterapii lub osłabienia układu odpornościowego spowodowanego chorobą, na przykład białaczką lub AIDS.

Leczenie

[edytuj | edytuj kod]

Leczenie opiera się przede wszystkim na stosowaniu barwników (zieleń brylantowa, jodyna, eozyna) oraz na przyjmowaniu przez chorego dużych dawek witamin z grupy B. W wypadku gdy ze zmian chorobowych sączy się ropna wydzielina stosuje się okłady. Pomocne w leczeniu drożdżyc są także antybiotyki lub inne leki np. natamycyna, nystatyna. W przypadku rozległych zakażeń, na które nie skutkuje miejscowe leczenie, stosuje się też ogólnie flukonazol, worykonazol i czasem ketokonazol, przy czym dwa pierwsze działają lepiej i mają mniej działań niepożądanych[6]. W drożdżycach błony śluzowej jamy ustnej dobre efekty lecznicze daje boraks z gliceryną. Leki występują w postaci miejscowych tamponów, maści i kremów. Leczenie drożdżycy, zwłaszcza skóry i paznokci, jest zwykle długotrwałe, wymaga dużej staranności, skrupulatnego przestrzegania higieny osobistej. W drożdżycy stóp wskazane jest używanie luźnego obuwia.

Candida należy do drobnoustrojów oportunistycznych.

Lekooporność

[edytuj | edytuj kod]

Do podstawowych czynników lekooporności Candida należą[7]:

  • w stosunku do wszystkich antymikotyków: wytwarzanie biofilmu
  • w stosunku do polienów: obniżanie ilości ergosterolu w ścianie komórkowej
  • w stosunku do azoli: mutacji punktowych w genie kodującym demetylazę lanosterolu (ERG11), nadmierną ekspresję ERG11, zmniejszone pobieranie azoli ze środowiska, wyrzut azoli z komórki grzyba za pomocą pomp białkowych, mutacje w genie ERG3 (kodującego dysmutazę) umożliwiające tolerancję zmetylowanych steroli, tworzenie biofilmu, pobieranie cholesterolu gospodarza w warunkach niedoboru lub braku ergosterolu
  • w stosunku do echinokandyn: głównie mutacje w genach odpowiedzialnych za wytwarzanie syntazy 1,3-β-glucanu (gen FKS).

Eliminacja lekooporności Candida obejmuje[8]:

  • stosowanie enzymów rozpuszczających składniki biofilmu, a zwłaszcza fibrynu (np. enzymy serapeptaza, lumbrokinaza, nattokinaza), polisacharydów (np. enzymy glucoamylaza, cellulaza, chitosanasa, hemicellulaza), składników jąder komórkowych (np. enzymy proetaza, peptydaza); wysoką skuteczność w niszczeniu biofilmu wykazuje także N-acetylocysteina[9].
  • stosowanie kuracji skojarzonej, zakładającej łączenie dwóch lub trzech leków o odmiennych mechanizmach działania (standardowo stosuje się połączenie amfoterycyna – B i flucytozyna).

Medycyna alternatywna

[edytuj | edytuj kod]

Istnieje pseudonaukowy kult twierdzący, że kontakt z Candida powoduje wszelkiego rodzaju powszechne choroby[10]. Część producentów „lekarstw” musiała płacić kary za wprowadzanie konsumentów w błąd[11], zaś American Academy of Allergy and Immunology twierdzi, że nie istnieje „zespół nadwrażliwości na Candida[12].

Klasyfikacja ICD10

[edytuj | edytuj kod]
kod ICD10 nazwa choroby
ICD-10: B37 Kandydoza
ICD-10: B37.0 Zapalenie jamy ustnej wywołane przez Candida
ICD-10: B37.1 Kandydoza płucna
ICD-10: B37.2 Kandydoza skóry i paznokci
ICD-10: B37.3 Kandydoza sromu i pochwy
ICD-10: B37.4 Kandydoza umiejscowiona w innych częściach okolicy moczowo-płciowej
ICD-10: B37.5 Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych wywołane przez Candida
ICD-10: B37.6 Zapalenie wsierdzia wywołane przez Candida
ICD-10: B37.7 Posocznica wywołana przez Candida
ICD-10: B37.8 Kandydoza o innym umiejscowieniu
ICD-10: B37.9 Kandydoza nieokreślona

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Mikrobiologia i choroby zakaźne. Wrocław: Urban & Partner, 2000, s. 387. ISBN 83-85842-59-4.
  2. Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych, ICD-10 Wydanie 2008. csioz.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-13)]., Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia.
  3. Dąbrowski A.: Zapalenie błony śluzowej żołądka spowodowane zakażeniem Helicobacter pylori w ujęciu światowego konsensusu z Kioto. Medycyna Praktyczna, 2016; 1: 63-67.
  4. Skoczylas MM, Walat A, Kordek A, Loniewska B, Rudnicki J, Maleszka R, Torbé A. Congenital candidiasis as a subject of research in medicine and human ecology, Annals of Parasitology 2014;60(3):179-89.
  5. Skoczylas M, Kordek A, Łoniewska B, Maleszka R, Torbé A, Rudnicki J. Drożdżyca pochwy jako przyczyna sepsy grzybiczej o niepomyślnym przebiegu u noworodka ze skrajnie małą urodzeniową masą ciała, „Postępy Neonatologii” 2011;17(2):50-53.
  6. Mutschler, Farmakologia i Toksykologia, Stuttgart 2001, wydanie I polskie, strona 848.
  7. Małgorzata Bondaryk, Wiesław Kurzątkowski, Monika Staniszewska, Antifungal agents commonly used in the superficial and mucosal candidiasis treatment: mode of action and resistance development, „Postępy Dermatologii i Alergologii”, 30 (5), 2013, s. 293–301, DOI10.5114/pdia.2013.38358, PMID24353489, PMCIDPMC3858657.
  8. Alfonso Javier Carrillo-Muñoz i inni, Combination antifungal therapy: A strategy for the management of invasive fungal infections, „Revista Española de Quimioterapia”, 27 (3), 2014, s. 141–158.
  9. S Dinicola i inni, N-acetylcysteine as powerful molecule to destroy bacterial biofilms. A systematic review, „European Review for Medical and Pharmacological Sciences”, 18 (19), 2014, s. 2942–8, PMID25339490.
  10. F.C. Odds, Candida infections: an overview, „Critical Reviews in Microbiology”, 15 (1), 1987, s. 1–5, DOI10.3109/10408418709104444, ISSN 1040-841X, PMID3319417 [dostęp 2019-10-13].
  11. Candidiasis Hypersensitivity [online], www.ncahf.org [dostęp 2019-10-13].
  12. Candidiasis hypersensitivity syndrome. Executive Committee of the American Academy of Allergy and Immunology, „The Journal of Allergy and Clinical Immunology”, 78 (2), 1986, s. 271–273, DOI10.1016/s0091-6749(86)80073-2, ISSN 0091-6749, PMID3734279 [dostęp 2019-10-13].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Witold Gumułka, Wojciech Rewerski: Encyklopedia zdrowia. T. II. 1992.