Fulgencio Obelmejias
| Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1953 | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | ||||||||||||||||
| Wzrost |
184 cm | |||||||||||||||
| Styl walki |
praworęczny | |||||||||||||||
| Kategoria wagowa |
średnia | |||||||||||||||
| Bilans walk zawodowych | ||||||||||||||||
| Liczba walk |
57 | |||||||||||||||
| Zwycięstwa |
52 | |||||||||||||||
| Przez nokauty |
41 | |||||||||||||||
| Porażki |
5 | |||||||||||||||
| Remisy |
0 | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Fulgencio Obelmejias (ur. 1 stycznia 1953 w San José de Rio Chico[1]) – wenezuelski bokser, były zawodowy mistrz świata w kategorii superśredniej.
Kariera w boksie amatorskim
[edytuj | edytuj kod]Jako amator startował w kategorii średniej (do 75 kg). Zdobył w niej srebrny medal na mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1974 w Caracas (w finale pokonał go Alejandro Montoya z Kuby)[2]. Zwyciężył na kolejnych mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1975 w Gwatemali[3]. Odpadł w pierwszej walce na igrzyskach panamerykańskich w 1975 w Meksyku[4].
Na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu odpadł w pierwszej walce po porażce z przyszłym brązowym medalistą Luisem Felipe Martínezem z Kuby[1]. Zwyciężył na mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1976 w Kingston[5].
Kariera w boksie zawodowym
[edytuj | edytuj kod]Przeszedł na zawodowstwo w 1977. Po wygraniu pierwszych 30 pojedynków (w tym z Elishą Obedem w marcu 1980) zmierzył się 17 stycznia 1981 w Bostonie z Marvinem Haglerem w walce o tytuł mistrza świata federacji WBA i WBC w kategorii średniej, ale przegrał przez techniczny nokaut w 8. rundzie. Następnie wygrał 8 kolejnych walk, w tym z Eddiem Gozo w październiku 1981 i w Parkiem Chong-palem w listopadzie tego roku i 30 października 1982 w San Remo stoczył walkę rewanżową z Haglerem, którą przegrał przez techniczny nokaut w 5. rundzie.
30 maja 1986 zdobył tytuł mistrza Fedelatin (Ameryki Łacińskiej) WBA w wadze półciężkiej, ale utracił go w listopadzie tego samego roku.
23 maja 1988 w Suanbo zdobył tytuł mistrza świata federacji WBA w kategorii superśredniej po jednogłośnym pokonaniu na punkty Parka Chong-pala. Utracił ten tytuł w pierwszej obronie 28 maja 1989 w Yeosu, kiedy to Baek In-chul pokonał go przez techniczny nokaut w 11. rundzie. Potem Obelmejias stoczył jeszcze trzy walki i ostatecznie zakończył karierę w 1992[6][7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Fulgencio Obelmejias [online], olympedia.org [dostęp 2021-08-22] (ang.).
- ↑ 5.Central American and Caribbean Championships – Caracas, Venezuela – December 1974 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-22] (ang.).
- ↑ 6.Central American and Caribbean Championships – Guatemala City, Guatemala – August 10–16 1975 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-22] (ang.).
- ↑ 7.Panamerican Games – Ciudad Mexico, Mexico – October 12–26 1975 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-22] (ang.).
- ↑ 7.Central American and Caribbean Championships – Kingston, Jamaica – November 1976 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-22] (ang.).
- ↑ Fulgencio Obelmejias [online], boxrec.com [dostęp 2021-08-22] (ang.).
- ↑ Fulgencio Obelmejias [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2021-08-22] (ang.).