Przejdź do zawartości

Front Woroneski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Front Woroneski
Воронежский фронт
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1942

Rozformowanie

1943

Tradycje
Kontynuacja

1 Front Ukraiński

Dowódcy
Pierwszy

gen. por. Filipp Golikow

Ostatni

gen. armii Nikołaj Watutin

Działania zbrojne
II wojna światowa
bitwa stalingradzka
bitwa na łuku kurskim
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Podległość

Stawka

Skład

patrz: struktura organizacyjna

Front Woroneski (ros. Воронежский фронт) – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej utworzony 9 (7?) lipca 1942 roku z części Frontu Briańskiego. Jeden z frontów radzieckich w II wojnie światowej.

Formowania i walki

[edytuj | edytuj kod]

Wraz z Frontem Południowo-Zachodnim wykonał w grudniu 1942 przeciwuderzenie na część niemieckiej Grupy Armii Don i nie dopuścił do odblokowania 6 Armii niemieckiej pod Stalingradem[1].

W 1943 przeprowadził przeciwko niemieckiej Grupie Armii B operację ostrogsko-rossoczańską, w wyniku której okrążono i rozbito 21 dywizji niemieckich. Następnie współdziałał z siłami lewego skrzydła Frontu Briańskiego wykonał operację woronesko-kastorneńską. W wyniku natarcia przeprowadzonego na kierunku kurskimi i charkowskim (8 lutego wyzwolił Kursk, 19 lutego Charków) okrążył i rozbił w rej. Kostornoje 10 dywizji niemieckich. 4–18 marca przeprowadził walki obronne przeciw nacierającej niemieckiej Grupie Armii Południe. Opuścił Charków i wycofał się na linię; Krasnopolje, rej. na płd. od Biełgorodu i wzdłuż lewego brzegu Dońca Siwierskiego, Wołoczańsk, Czugajew[1].

Uczestniczył w bitwie pod Kurskiem; początkowo w obronie, a od 3 sierpnia razem z wojskami Frontu Stepowego rozpoczął przeciwnatarcie. W czasie bitwy dowództwo frontu tworzyli następujący oficerowie: dowódca Nikołaj Watutin, szef sztabu S. Iwanow, członkowie rady wojennej Nikita Chruszczow i Łeonid Kornijec oraz szef zarządu politycznego S. Szatiłow[2].W sierpniu – wrześniu 1943 wspólnie z Frontem Stepowym przeprowadził uderzenie na Kijów i Krzemieńczuk i uchwycił przyczółki na Dnieprze. 20 października 1943 przemianowany na 1 Front Ukraiński[1].

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]
Skład
Skład początkowy[1] Okresowo[3]

Dowództwo frontu

[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy frontu[1]:

  • gen. Filip Golikow – do 14 lipca 1942 i w okresie 22 października 1942 – 28 marca 1943.
  • gen. Nikołaj Watutin w okresach: 14 lipca – 22 października 1942 i 28 marca – 20 października 1943.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]