Przejdź do zawartości

Eupatoria

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eupatoria
Євпаторія
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Rosja
 Ukraina

Republika

 Republika Krymu
Autonomiczna Republika Krymu

Zarządzający

Roman Gieorgijewicz Tichonczuk

Powierzchnia

123,7 km²

Wysokość

10 m n.p.m.

Populacja (2017)
• liczba ludności
• gęstość


106 151[1]
1633 os./km²

Nr kierunkowy

+380-6569, +7-36569

Kod pocztowy

97400-97490

Położenie na mapie Krymu
Mapa konturowa Krymu, po lewej znajduje się punkt z opisem „Eupatoria”
Ziemia45°12′13″N 33°21′41″E/45,203611 33,361389
Strona internetowa

Eupatoria (ukr. Євпаторія Jewpatorija, krymskotat. Kezlev (Gezlev)[2], ros. Евпатория, gr. Ευπατορία, Κερκινίτις, ΚερκινίτιδαEupatoria, Kerkinitis, Kerkinityda, dawniej po polsku Kozłów[3], orm. Եվպատորիա) – miasto ukraińskie, od 2014 okupowane przez Rosję, na Krymie, port nad Morzem Czarnym. Około 107 tys. mieszkańców (2014).

Jest dużym ośrodkiem turystycznym i uzdrowiskowym posiadającym rozwiniętą bazę hotelową. Rocznie miasto odwiedzało ponad 0,5 mln turystów (2001). O turystycznej atrakcyjności Eupatorii decydują jedne z nielicznych na Krymie plaże piaszczyste (Nowa Plaża na wschodzie i Czajka w Zaoziernoje kilka km na zachód od miasta), a także największa na półwyspie liczba słonecznych dni i wyjątkowo mała liczba dni deszczowych w sezonie. Oprócz tego w bezpośrednim sąsiedztwie miejscowości (osiedle Zaozerne na zachodzie oraz tereny wzdłuż drogi do Saki na wschodzie) występują wody mineralne i złoża błota o własnościach leczniczych.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Bitwa pod Eupatorią

Eupatoria liczy sobie około 2500 lat. Powstała jako kolonia grecka o nazwie Kerkinityda. Następnie, kolejno we władzy Rzymian i Bizancjum.

Po zdobyciu przez Turków w 1471 roku otrzymała nazwę Gözleve (Gezlev)[2]. Po 1485 część Chanatu Krymskiego. Po przyłączeniu Krymu do Rosji w 1783 r. miasto otrzymało dzisiejszą nazwę Eupatoria[2]. W 1855 w trakcie wojny krymskiej w okolicach miasta doszło do bitwy, w której połączone siły turecko-francusko-brytyjskie odniosły zwycięstwo nad wojskami rosyjskimi.

Od 1954 roku w Ukraińskiej SRR, od 1991 roku – w niepodległej Ukrainie na terenie Autonomicznej Republiki Krym, w której językiem autonomii jest język rosyjski.

W mieście dnia 24 grudnia 2008 roku doszło do wybuchu gazu w którym zginęło 27 osób, a 21 zostało rannych.

W 2010 roku został wybudowany kościół katolicki pw. św. Marcina.

W 2014 anektowana przez Rosję.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Skład narodowościowy miasta w latach 1897 i 2001 na podstawie danych ze spisów powszechnych Imperium Rosyjskiego i Ukrainy:

  1. Tatarzy: 8846 (49,38%)
  2. Rosjanie: 4715 (26,32%)
  3. Żydzi: 1511 (8,44%)
  4. Ukraińcy: 1150 (6,42%)
  5. Grecy: 919 (5,13%)
  6. Ormianie: 347 (1,94%)
  7. Niemcy: 213 (1,19%)
  8. Polacy: 78 (0,44%)
  9. Białorusini: 29 (0,16%)
  10. Francuzi: 21 (0,12%)
  • 2001
  1. Rosjanie: 64,9%
  2. Ukraińcy: 23,3%
  3. Tatarzy krymscy: 6,9%
  4. Białorusini: 1,5%
  5. Ormianie: 0,5%
  6. Żydzi: 0,4%
  7. Tatarzy (z wyłączeniem Tatarów krymskich): 0,2%
  8. Polacy: 0,2%
  9. Mołdawianie: 0,2%
  10. Azerowie: 0,2%

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Pozostałe informacje

[edytuj | edytuj kod]
Tablica upamiętniająca pobyt Adama Mickiewicza
  • W 1826 w Eupatorii przebywał Adam Mickiewicz. Jego pobyt upamiętnia tablica.
  • W Eupatorii znajduje się jedno z największych na świecie skupisk Karaimów.
  • W okolicach Eupatorii znajduje się kilka stacji łączności kosmicznej zbudowanych w czasach radzieckich: NIP-10, NIP-16, NIP-22. Służyły do łączności i kontroli radzieckich sond kosmicznych wysyłanych w kierunku Wenus, Marsa i Księżyca (m.in. sondy, która wyniosła pojazd księżycowy Łunochod).
  • Z radaru RT-70 w pobliżu Eupatorii wysłana została wiadomość w kierunku gwiazdy HD 10307.
  • W Eupatorii urodziła się Zula Pogorzelska – polska śpiewaczka, aktorka filmowa, teatralna i tancerka kabaretowa.
Tramwaje w Eupatorii

Miasta partnerskie

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Оценка численности постоянного населения по городским округам и муниципальным районам Республики Крым по состоянию на 01.01.2018 года. [dostęp 2019-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-14)].
  2. a b c Swietłana M. Czerwonnaja: Tatarska toponimia Krymu w warunkach panowania rosyjskiego. W: Amakin wa-asma – Miejsca i nazwy. Geografia historyczna i toponomastyka świata muzułmańskiego. Odkrycia, interpretacje, podsumowania, perspektywy. Maciej G. Witkowski, Edyta Wolny, Bogusław R. Zagórski [red. nauk.]. Warszawa: Instytut Kultur Śródziemnomorskich i Orientalnych Polskiej Akademii Nauk, 2018, s. 27–54. ISBN 978-83-948004-4-4. [dostęp 2018-10-22].
  3. S. Orgelbranda Encyklopedia Powszechna (1898), t. V.
  4. Демоскоп Weekly – Приложение. Справочник статистических показателей [online], demoscope.ru [dostęp 2017-11-23].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]