Przejdź do zawartości

Elektrotechnika

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Widok na turbinę parową, którą elektrownie wykorzystują do wytwarzania energii elektrycznej

Elektrotechnika (inżynieria elektryczna) – dziedzina techniki i nauki, która zajmuje się zagadnieniami związanymi z wytwarzaniem, przetwarzaniem (przekształcaniem), przesyłaniem, rozdziałem, magazynowaniem oraz użytkowaniem energii elektrycznej.

Elektrotechnika dawniej i obecnie

[edytuj | edytuj kod]

Dawniej do elektrotechniki zaliczano też pozostałe dziedziny inżynierii, które związane były z wykorzystaniem elektryczności i elektromagnetyzmu (telegrafię, telefonię, radiotechnikę). Wraz z wynalezieniem nowych urządzeń (lampa elektronowa, dioda, tranzystor) dziedziny te weszły w skład odrębnej, nowo powstałej dyscypliny zwanej elektroniką (i powiązanej z nią telekomunikacją). Elektronika, w odróżnieniu od elektrotechniki (w jej współczesnym rozumieniu), ogólnie rzecz biorąc nie zajmuje się zagadnieniami związanymi z energią elektryczną, ale koncentruje się na przetwarzaniu i przesyle sygnałów elektrycznych – dawniej analogowych, dziś przede wszystkim cyfrowych. Ponadto na gruncie elektroniki i telekomunikacji rozwinęła się inżynieria komputerów i związana z nią informatyka i teleinformatyka – dziedziny zajmujące się dziś przetwarzaniem i przesyłem danych.

Podstawy

[edytuj | edytuj kod]

Podstawą dla elektrotechniki są:

Dziedziny te pozwalają uzyskać zarówno jakościowy, jak i ilościowy opis pracujących urządzeń elektrycznych.

Zagadnienia elektrotechniki

[edytuj | edytuj kod]
Aparatura wysokiego napięcia

Elektrotechnika obejmuje między innymi takie zagadnienia jak:

Wybrane zastosowania

[edytuj | edytuj kod]

Związek z innymi dziedzinami

[edytuj | edytuj kod]

Elektrotechnika korzysta też z osiągnięć:

Historia

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Historia elektrotechniki.

Zawód inżyniera elektryka

[edytuj | edytuj kod]

W większości państw, licencjat z inżynierii oznacza pierwszy krok w kierunku świadectwa zawodowego i sam stopień programu jest uznawany przez organizacje zawodowe. Po ukończeniu uznawanego stopnia programu inżynier musi spełnić grupę wymagań (włączając wymagania doświadczenia zawodowego) przed uzyskaniem uprawnienia (certyfikacja). Po uzyskaniu uprawnienia, inżynier jest określony tytułem zawodowego inżyniera (w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Republice Południowej Afryki), dyplomowanego inżyniera (w Indiach, Anglii, Irlandii i Zimbabwe), dyplomowanego zawodowego inżyniera (w Australii i Nowej Zelandii) lub inżyniera europejskiego (w większej części Unii Europejskiej, także w Polsce).

Zalety uprawnienia różnią się w zależności od miejsca. Na przykład w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie „tylko licencjonowany inżynier może pieczętować pracę inżynierską dla publicznych i prywatnych klientów”. To wymaganie jest narzucone przez stan i regionalne ustawodawstwo takie jak ustawa inżynieryjna z Quebecu. W innych krajach, takich jak Australia, nie istnieje taka ustawa. W praktyce wszystkie organizacje certyfikujące zachowują kodeks etyczny, którego oczekują od wszystkich członków, by go dotrzymywać lub narazić się na wykluczenie. W ten sposób te organizacje odgrywają ważną rolę w zachowaniu standardów etycznych dla zawodu. Nawet w kompetencjach gdzie upoważnienie ma niewiele wspólnego lub nie ma żadnych prawnych związków z pracą, inżynierzy podlegają prawu o umownych zobowiązaniach. W przypadkach gdzie praca inżyniera zawodzi, może on podlegać deliktowi zaniedbania i w skrajnych przypadkach, zarzutowi zaniedbania karanego sądownie. Praca inżyniera musi również stosować się do innych licznych zasad i reguł takich jak kodeks budowlany i prawodawstwa odnoszącego się do prawa środowiskowego.

Zanikanie umiejętności technicznych jest poważnym problemem dla inżynierów elektryków. Członkostwo i uczestnictwo w technicznych stowarzyszeniach, regularne przeglądy czasopism w dziedzinie i zwyczaj ciągłej nauki są niezbędne dla zachowania fachowości.

Światowy zasięg osiągnęły dwie organizacje zawodowe dla inżynierów elektryków, które wywodzą się ze świata anglosaskiego (obie instytucje zrzeszają dziś także elektroników):

  • brytyjski Instytut Inżynierów Elektryków (ang. IEE), który został scalony z Instytutem Zrzeszenia Inżynierów (ang. IIE) i jest dziś częścią Instytutu Inżynierii i Technologii (ang. IET)
  • znany lepiej elektronikom, amerykański Instytut Inżynierów Elektryków i Elektroników (ang. IEEE). Instytut Inżynierów Elektryków i Elektroników daje 30% światowej literatury elektrotechniki, posiada ponad 360 tysięcy członków na całym świecie i organizuje ponad 3 tysiące konferencji rocznie. Instytut Inżynierii i Technologii wydaje 21 czasopism, posiada na całym świecie powyżej 150 tysięcy członków i utrzymuje, że jest największym zawodowym, inżynierskim stowarzyszeniem w Europie.

W Polsce długą tradycję w zrzeszaniu osób zawodowo zajmujących się elektryką (zarówno inżynierów, jak i techników) posiada Stowarzyszenie Elektryków Polskich (SEP). Stowarzyszenie to organizuje kursy i egzaminy związane z uprawnieniami zawodowymi SEP (do nadzoru lub zatwierdzania prac z urządzeniami elektrycznymi określonej kategorii).

W państwach jak Australia, Kanada i Stany Zjednoczone inżynierzy elektrycy tworzą około 0,25% siły roboczej. Poza tymi krajami trudno oszacować demografię zawodu z powodu mniejszej dokładności sprawozdań o statystykach zatrudnienia. Jednakże biorąc pod uwagę absolwentów elektrotechniki przypadających na jedną osobę, absolwenci elektrotechniki mogą prawdopodobnie być najbardziej licznymi w państwach takich jak Tajwan, Japonia, Indie i Korea Południowa.

Inżynierzy elektrycy projektują, rozwijają, testują i nadzorują rozwój instalacji elektrycznych. Na przykład mogą pracować przy obsłudze elektrowni, zajmować się oświetleniem i instalacją elektryczną budynków, projektowaniem urządzeń gospodarstwa domowego lub nadzorem elektrycznym maszyn przemysłowych[1].

Dla wielu inżynierów, techniczna praca ogranicza się tylko do części pracy, którą wykonują. Dużo czasu może być spędzone na zajęciach takich jak dyskusja propozycji z klientami, przygotowanie zbiorów i określeniu planu projektu. Zdolność przedstawienia zarysu pomysłu jest stale bezcenna dla szybkiej komunikacji z innymi. Wielu starszych inżynierów zarządza zespołem techników lub innych inżynierów i dlatego umiejętności zarządzania są ważne. Większość projektów inżynierskich wymaga pewnych form dokumentacji i dlatego uwydatnione umiejętności komunikacyjne są bardzo ważne.

Miejsca pracy elektrotechników są tak różnorodne jak praca, którą wykonują. Elektrotechnicy mogą się znaleźć w środowisku nieskazitelnie czystego laboratorium zakładu przemysłowego, biurach firmy konsultingowej lub na terenie kopalni. Podczas swojego okresu pracy zawodowej, elektrotechnicy mogą się odnaleźć nadzorując szeroki zakres jednostek zawierający naukowców, elektryków, programistów komputerowych i innych inżynierów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Electrical and Electronics Engineers, except Computer. [w:] Occupational Outlook Handbook [on-line]. [dostęp 2014-10-27].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Elektrotechnika i elektronika dla nieelektryków (praca zbiorowa), Warszawa 1991, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, ISBN 83-204-1117-3.