Przejdź do zawartości

Eddie Murray

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eddie Murray
Ilustracja
pierwszobazowy/designated hitter
Pełne imię i nazwisko

Eddie Clarence Murray

Pseudonim

Steady Eddie

Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1956
Los Angeles

Odbijał

switch hitter

Rzucał

prawą

Debiut

7 kwietnia 1977

Ostatni występ

20 września 1997

Statystyki
Średnia uderzeń

0,287

Home runy

504

Uderzenia

3255

RBI

1917

Kariera klubowa
Lata Kluby
1977–1988 Baltimore Orioles
1989–1991 Los Angeles Dodgers
1992–1993 New York Mets
1994–1996 Cleveland Indians
1996 Baltimore Orioles
1997 Anaheim Angels
1997 Los Angeles Dodgers
Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia

2003

Głosów

85,3% (1. głosowanie)

Metoda elekcji

BBWAA

Eddie Clarence Murray (ur. 24 lutego 1956) – amerykański baseballista, który występował na pozycji pierwszobazowego i jako designated hitter.

Kariera zawodnicza

[edytuj | edytuj kod]

Murray został wybrany w 1973 w trzeciej rundzie draftu przez Baltimore Orioles i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Rochester Red Wings, reprezentującym poziom Triple-A[1][2]. W MLB zadebiutował 7 kwietnia 1977 w meczu przeciwko Texas Rangers jako DH, zaliczając uderzenie[3]. W sezonie 1977 rozegrał 160 meczów, uzyskał średnią uderzeń 0,283, zdobył 27 home runów, zaliczył 88 RBI i został wybrany najlepszym debiutantem w American League[3]. Rok później po raz pierwszy otrzymał powołanie do All-Star Game[3].

Jako zawodnik Orioles dwukrotnie zajmował 2. miejsce w głosowaniu do nagrody MVP American League i trzykrotnie otrzymał Złotą Rękawicę[3]. W 1983 zagrał we wszystkich meczach World Series, w których Orioles pokonali Philadelphia Phillies 4–1[4]. W grudniu 1988 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Los Angeles Dodgers[1]. W 1990 uzyskał najlepszą średnią uderzeń w MLB (0,330), jednak w National League najlepszym uderzającym został Willie McGee ze średnią 0,335, który w drugiej części sezonu przeszedł z St. Louis Cardinals do zespołu z American League Oakland Athletics, gdzie uderzał średnio 0,274, a w całym sezonie 0,324[5].

W listopadzie 1991 Murray jako wolny agent podpisał kontrakt z New York Mets, zaś w grudniu 1993 z Cleveland Indians[1]. 30 czerwca 1995 w meczu przeciwko Minnesota Twins zaliczył 3000. uderzenie[6]. Grał jeszcze w Baltimore Orioles (1996), w barwach którego zdobył 500. home runa, Anaheim Angels (1997) i Los Angeles Dodgers (1997), w którym zakończył zawodniczą karierę[1][7].

W późniejszym okresie był między innymi trenerem pałkarzy w Cleveland Indians i Los Angeles Dodgers[8]. W 2003 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame[9].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
All-Star 1978, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1991 [3]
Gold Glove Award 1982, 1983, 1984 [3]
Silver Slugger Award 1983, 1984, 1990 [3]
Zwycięzca w World Series 1983 [4]
AL Rookie of the Year Award 1977 [3]
3000 hit club [6]
500 home run club [7]
Baseball Hall of Fame od 2003 [9]
# 33 zastrzeżony przez Orioles 1998 [10]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Eddie Murray Transactions. baseball-reference.com. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
  2. Eddie Murray Minor League Stats. baseball-reference.com. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
  3. a b c d e f g h Eddie Murray Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
  4. a b 1983 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
  5. Willie McGee, Diablo Valley. cccaasports.org. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
  6. a b The 3,000 Hit Club - Eddie Murray. baseballhalloffame.org. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
  7. a b 500 Home Runs Club. baseball-almanac.com. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
  8. Eddie Murray Biography. espn.com. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
  9. a b Murray, Eddie. baseballhall.org. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
  10. Retired Uniform Numbers in the American League. baseball-almanac.com. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).