Przejdź do zawartości

Gong

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gong
ang. gong, wł. gong/palazzo
Ilustracja
Klasyfikacja naukowa
111.241

Idiofon uderzany

Klasyfikacja popularna
Perkusyjne, niemelodyczne
Podobne instrumenty

misa dźwiękowa

Dźwięk gongu
Gong 10-calowy

Gonginstrument muzyczny z grupy idiofonów płytowych uderzanych.

Jest to wisząca lub ustawiona na specjalnym stojaku tarcza z brązu lub mosiądzu, o wypukłej, czasem falistej powierzchni i lekko zagiętych brzegach. Wprowadza się ją w drgania poprzez uderzenie pałką lub młoteczkiem o miękkiej główce, przy czym rodzaj wzbudzonego dźwięku zależy od miejsca uderzenia.

Przybył do średniowiecznej Europy z Azji. W orkiestrach wprowadzony został pod koniec XVIII wieku. Istnieje wiele odmian gongów. W skład współczesnej orkiestry symfonicznej wchodzi gong tam-tam (nie należy go mylić z afrykańskim bębnem szczelinowym, tam-tamem).

Gong liturgiczny jest instrumentem muzycznym używanym w Kościele katolickim podczas mszy. Jest podobny do misy dźwiękowej[1]

Przestrzeń kulturowa gongów w Wietnamie

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gong i jego przejmujący dźwięk. dewocjonaliagongi.cba.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (o gongach liturgicznych)