Bernard Morys
| Pełne imię i nazwisko |
Bernard Antoni Morys | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
30 lipca 1926 | ||||||||||||||||||||
| Wzrost |
175 cm[1] | ||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Bernard Antoni Morys (ur. 30 lipca 1926 w Hajdukach Wielkich) – polski piłkarz występujący na pozycji napastnika i obrońcy.
Kariera piłkarska
[edytuj | edytuj kod]Karierę piłkarską Morys rozpoczął w czasie II wojny światowej. W latach 1941–1944 trenował w Bismarckhütter SV, które zostało powołane przez niemieckie władze okupacyjne w miejsce Ruchu Chorzów w listopadzie 1939 roku[1][2]. W 1947 roku Morys grał we Fraserburgh FC, po czym wrócił do kraju i zasilił w tym samym roku Ruch. Dla „Niebieskich” występował do 1951 roku. W tym czasie wywalczył z klubem awans do I ligi, zdobył mistrzostwo za wygrany Puchar Polski (1951) i wicemistrzostwo kraju (1950) oraz trzecie miejsce w mistrzostwach Polski (1948)[1]. W I lidze Morys zadebiutował 30 maja 1948 roku w wygranym 13:1 meczu z Widzewem Łódź, zaś pierwsza bramkę strzelił w tymże spotkaniu[3]. W 1952 roku przeniósł się do występującego wówczas w II lidze, Górnika Zabrze[4]. Pierwszą bramkę dla „Trójkolorowych” zdobył 20 kwietnia 1952 roku w wygranym 2:4 meczu z Concordią Knurów[5]. W sezonie 1952 przez reorganizację II ligi, w której zredukowano liczbę klubów biorących udział w rozgrywkach z czterdziestu do czternastu, Górnik został zdegradowany do III ligi[6][7]. Morys kontynuował grę w „Trójkolorowych” do końca 1953 roku. Następnie przeniósł się do Unii Oświęcim i reprezentował ją do końca piłkarskiej kariery. Według źródeł, w 1958 roku wyjechał do Francji[1].
Statystyki
[edytuj | edytuj kod]Klubowe w latach 1948–1951
[edytuj | edytuj kod]| Sezon | Klub | Liga | Liga krajowa | Puchar Polski | Łącznie | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| meczów | bramek | meczów | bramek | meczów | bramek | |||
| 1948[3] | Ruch Chorzów | I Liga | 13 | 2 | – | 13 | 2 | |
| 1949[8] | 12 | 1 | – | 12 | 1 | |||
| 1950[9] | 3 | 0 | – | 3 | 0 | |||
| 1951[10] | 4 | 1 | 1 | 0 | 5 | 1 | ||
| Razem | 32 | 4 | 1 | 0 | 33 | 4 | ||
Sukcesy
[edytuj | edytuj kod]Ruch Chorzów
[edytuj | edytuj kod]Mistrzostwo Polski w sezonie 1951
Wicemistrzostwo Polski w sezonie 1950
3. miejsce mistrzostw Polski w sezonie 1948
Puchar Polski w sezonie 1951
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Gowarzewski (1945-1962) 2017 ↓, s. 126.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 53–54.
- ↑ a b Gowarzewski (1945-1955) 2018 ↓, s. 56–57.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1998 ↓, s. 41.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1998 ↓, s. 38–39.
- ↑ Od klasy A do największego sukcesu. „Trybuna Robotnicza”. Nr 286, s. 4, 2 grudnia 1957.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1998 ↓, s. 42.
- ↑ Gowarzewski (1945-1955) 2018 ↓, s. 88–89.
- ↑ Gowarzewski (1945-1955) 2018 ↓, s. 116–117.
- ↑ Gowarzewski (1945-1955) 2018 ↓, s. 148–149.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek: Ruch Chorzów. GiA Katowice, 1995. ISBN 83-902751-3-9.
- Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek: Górnik Zabrze. 50 lat prawdziwej historii (1948-1998). GiA Katowice, 1998. ISBN 83-905424-8-X.
- Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945-1962). 100 lat prawdziwej historii. GiA Katowice, 2017. ISBN 978-83-88232-63-3.
- Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Mecze – Kluby – Sezony (1945-1955). 100 lat prawdziwej historii. GiA Katowice, 2018. ISBN 978-83-88232-64-0.