Bananowy Joe

Banana Joe

Gatunek	komedia
Data premiery	25 marca 1982 198? (Polska)
Kraj produkcji	Włochy RFN
Język	włoski
Czas trwania	96 min
Reżyseria	Steno
Scenariusz	Bud Spencer Mario Amendola Bruno Corbucci Steno
Główne role	Bud Spencer Marina Langner Mario Scarpetta Gianfranco Barra
Muzyka	Guido De Angelis Maurizio De Angelis
Zdjęcia	Luigi Kuveiller
Scenografia	Francesco Bronzi
Kostiumy	Luciano Sagoni
Montaż	Raimondo Crociani
Produkcja	Josi W. Konski Karl Spiehs
Wytwórnia	Derby Cinematografica Lisa Film GmbH
Dystrybucja	Produzione Intercontinentale Cinematografica (Włochy) Warner-Columbia Filmverleih (RFN)
Strona internetowa

Bananowy Joe (wł. Banana Joe) – włosko-erefenowski film komediowy z 1982 roku w reżyserii Steno, z Budem Spencerem w roli głównej.

Fabuła

W małej wiosce Amantido w lesie deszczowym żyje krzepki mężczyzna znany jako Bananowy Joe, jako że regularnie dostarcza banany do południowoamerykańskiego portu rzecznego. Wymienia je na inne podstawowe artykuły pierwszej potrzeby przeznaczone dla rdzennych Indian z Amantido, którzy wychowali go jak jednego ze swoich. Biznes idzie dobrze, dopóki nie przybywa inżynier Moreno i jego ludzie przybywają na brzeg w Amantido, aby zainicjować budowę zakładu przetwórstwa bananów. Joe w bezpośredni sposób przegania ich. Mocodawcą Moreno jest szef kolumbijskiej mafii z San Cristóbal – Señor José Torcillo. Gangster próbuje nielegalnie zdobyć ziemię pod budowę kasyna.

Torcillo dowiaduje się, że Joe handluje bananami bez licencji i postanawia to wykorzystać. Przy następnej dostawie Joe zostaje zatrzymany przez policję i ma do wyboru uzyskanie legalnej licencji lub konfiskatę jego łodzi i aresztowanie go za przemyt. Licencja nie może zostać wydana, gdyż Joe nie ma żadnych dokumentów tożsamości. Na komisariacie poznaje neapolitańskiego naciągacza Manuela. Joe musi się udać do najbliższego miasta – Puerto Grande, by zdobyć świadectwo chrztu. Udaje do miasta ze swym przyjacielem Diego, który bierze udział w cotygodniowym wyścigu ciężarówek, gdzie wygraną jest ustalanie cen towarów. Wyścigi zawsze wygrywa bezwzględny kierowca na usługach Torcilly. Widząc jego karygodne zachowanie, Joe nie zważa na ostrzeżenia Diega oraz brak znajomości w jeździe samochodowej i łapie za kierownicę wygrywając wyścig. Dodatkowo obniża ceny, czym sprowadza gniew na Torcillę, głównego hurtownika.

W Puerto Grande nieobeznany z miejskim życiem i słabo wykształcony Joe wplątuje się w różne sytuacje. Ponownie natyka się na Manuela, którego ratuje przed oszukanymi ludźmi. Manuel wrabia Joego w swój dług od krawca. By się spłacić, Joe za radą krawca pracuje jako bramkarz w barze „Mocambo” należącym do Torcilly. Jego współpracownicą jest atrakcyjna piosenkarka Dorianne, którą chroni przed napastującymi klientami. Torcillo również raz po raz wpada na Joe, a po zobaczeniu, jak ten z łatwością wykańcza jego najtwardszych zbirów, gangster zaczyna w panice wyskakiwać z najbliższego okna, gdy tylko ujrzy Joego. Dorianne zapewnia nowemu przyjacielowi nocleg. W kancelarii biskupa dowiaduje się, że archiwa spłonęły i Joe musi udać się do urzędu stanu cywilnego, by znaleźć oficjalne rejestry. Zderza się jednak z ograniczeniami i lukami biurokratycznymi. Jeden z urzędników proponuje mu wstąpić do wojska, by dostać dowód tożsamości.

Joe udaje do punktu rekrutacyjnego się i odbywa szkolenie wojskowe pod okiem inspektora musztry sierżanta Martiño. Jednak nieogarnięcie Joego prowadzi sierżanta do zdegradowania i pracy w kuchni. Sądząc, że wykonał warunek do zdobycia papierów Joe idzie do urzędu, nieświadomy, że zdezerterował. Zniecierpliwiony, że wyrobienie dokumentów potrwa miesiąc i wymagają osobistego podpisu ministra wraz z innymi petentami udaje się do niego. Stempluje wszystkim papiery, jednak za to ląduje w więzieniu. Dzieli celę z Manuelem, któremu zamierza odpłacić się za wszystkie intrygi. Joe nie wierzy w jego zapewnienia, że wykorzystał swoje koneksje, aby uzyskać dla niego licencję. Odwiedzająca Joego Dorianne chwali, że będzie śpiewać w nowym klubie budowanym w Amantido.

Joe zdaje sprawę, że Torcillo wykorzystał jego nieobecność do ułatwienia budowy przetwórni bananów. Przychodzi do niego też list i okazuje się, że tym razem Manuel nie kłamał. Oboje uciekają z więzienia i wracają do Amantido, gdzie Joe przystępuje do burzenia nowo wybudowanego kasyna mającego oszukiwać tubylców. Przyjeżdża policja szukająca Manuela, gdyż fałszywe lekarstwo, które wymyślił dla prezydenta, faktycznie zadziałało, więc Manuel i Joe otrzymują amnestię. Torcillo jest niezadowolony z tej decyzji, a na domiar złego zostaje zdemaskowany i aresztowany. Dorianne postanawia zostać z Joe w Amantido, gdzie otwiera szkołę, do której uczęszcza również Joe chcący się dokształcić.

Obsada

• Bud Spencer – Bananowy Joe
• Glauco Onorato – Bananowy Joe (głos)
• Marina Langner – Dorianne
• Maria Pia Di Meo – Dorianne (głos)
• Mario Scarpetta – Manuel Pezzullo
• Gianfranco Barra – Señor José Torcillo
• Enzo Garinei – inż. Moreno
• Giorgio Bracardi – sierż. Josè Felipe María Martiño
• Gunther Philipp – krawiec
• Gianni Marzocchi – krawiec (głos)
• Maurizio Giustini – Diego
• Vittorio Stagni – Diego (głos)
• Nello Pazzafini – kierowca Torcilly
• Luciano De Ambrosis – kierowca Torcilly (głos)
• Carlo Reali – kapitan policji
• Eolo Capritti – płk Julio García Alonso Moreno y Mendoza
• Renato Mori – płk Julio García Alonso Moreno y Mendoza (głos)

Źródło:

Linki zewnętrzne

• Bananowy Joe w bazie IMDb (ang.)
• Bananowy Joe w bazie Filmweb