Przejdź do zawartości

Augustyn Wincenty Locci

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Augustyn Wincenty Locci
Miejsce urodzenia

ok. 1640

Data i miejsce śmierci

Warszawa
22 października 1732

Dziedzina sztuki

architektura

Epoka

barok

Ważne dzieła

Pałac w Wilanowie
Pałac w Radzyniu Podlaskim

Pałac w Wilanowie
Dwór w Winiarach
Pałac w Radzyniu Podlaskim

Augustyn Wincenty Locci herbu Lew (ur. ok. 1640 w Warszawie, zm. 22 października 1732) – polski architekt, sekretarz i doradca artystyczny króla Jana III Sobieskiego.

Syn Augustyna Locciego i Urszuli Doroty Gizy. W 1673 otrzymał indygenat polski czyli szlachectwo herbu Lew, przy czym przywilej dotyczył wszystkich jego braci – Franciszka, Kazimierza i Jana. Należał do otoczenia Jana III Sobieskiego, nazywany przez króla „najbliższym przyjacielem i naszym sekretarzem”. Wykonał na zlecenie króla wiele prac, projektował i kierował przeróbkami rezydencji królewskich, m.in. dekoracją zamku w Żółkwi, Zamku Królewskiego w Warszawie, w kościele i klasztorze kapucynów i sakramentek. Dziełem życia Locciego był pałac w Wilanowie, rezydencja Jana Sobieskiego, wzniesiona pod jego osobistym kierownictwem w latach 1677–1696. Wykonywał również zamówienia osób prywatnych, na przykład projekt galerii dla Radziwiłłów, przebudowa zamku w Radzyniu Podlaskim, pałacu Sieniawskiego przy Krakowskim Przedmieściu, budowa dworu w Winiarach dla Stanisława Antoniego Szczuki.

Nie posiadał formalnego wykształcenia, ale odznaczał się pomysłowością, polotem i umiejętnościami technicznymi. W jego dziełach charakterystycznym było nawiązywanie do dzieł wielkich klasyków architektury, ale nie szedł niewolniczo za tymi wzorami, lecz twórczo je przetwarzał przystosowując do polskiej tradycji i zwyczaju.

Miarą jego sukcesu na dworze Sobieskiego było otrzymanie dożywotniej pensji 2000 zł na żupach wielickich oraz urzędów ziemskich – podczaszy trembowelski, podczaszy nowogródzki i stolnik wyszogrodzki. Otrzymał również dobra ziemskie – wójtostwo Mokotów, Rakowiec, Witkowiec, Wyględów, Grotów i Grotówek. W 1706 roku poślubił Annę Szymanowską, która w posagu wniosła mu dobra – Słubica i Bukówka w powiecie tarczyńskim. Cały majątek zapisał swemu bratankowi Franciszkowi, synowi Kazimierza, nie posiadał własnych dzieci. Zmarł 22 października 1732 roku, pochowany w kościele karmelitów na Lesznie w Warszawie.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Polski Słownik Biograficzny, Locci Augustyn Wincenty, t. XVII s.508 – 510
  • Łoza Stanisław, Architekci i budowniczowie w Polsce, Warszawa, 1954, s.177
  • Biblioteka PAU i PAN w Krakowie, Akta rodziny Loccich, rkps 686, 687

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]