Przejdź do zawartości

Andy Selva

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andy Selva
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 maja 1976
Rzym

Obywatelstwo

sanmaryńskie, włoskie

Wzrost

176 cm

Pozycja

środkowy napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
GSD Tor Tre Teste
–1994 Endas Monti
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1994–1995 AS Latina 1932 26 (5)
1995–1996 US Civita Castellana 31 (10)
1996–1998 Fano Calcio 32 (1)
1998–2000 US Catanzaro 40 (6)
1999–2000 → SS Tivoli (wyp.) 21 (15)
2000–2001 San Marino Calcio 29 (4)
2001–2002 AS Maceratese 5 (1)
2002 → US Grosseto (wyp.) 15 (2)
2002–2003 AC Bellaria Igea Marina 30 (21)
2003–2005 SPAL 1907 51 (22)
2005–2006 Calcio Padova 20 (2)
2006–2009 US Sassuolo Calcio 59 (23)
2009–2011 Hellas Verona 29 (8)
2011–2013 FC Fidene 26 (6)
2013 SP La Fiorita 3 (2)
2013–2014 ASD Anziolavinio 6 (1)
2014–2018 SP La Fiorita 68 (36)
W sumie: 491 (165)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1997  San Marino U-21 1 (1)
1998–2016  San Marino 73 (8)
W sumie: 74 (9)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2018–2019 San Marino U-17
2020– SS Pennarossa
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Andy Selva (ur. 23 maja 1976 w Rzymie) – sanmaryński piłkarz włoskiego pochodzenia występujący na pozycji napastnika, reprezentant San Marino w latach 1998–2016, trener i działacz sportowy.

Włoch z pochodzenia, otrzymanie obywatelstwa San Marino umożliwiło mu pochodzenie dziadka ze strony matki[1][2]. Jeden z nielicznych sanmaryńskich piłkarzy grających przez większość trwania kariery na zawodowym poziomie[3]. Rekordzista pod względem strzelonych bramek w reprezentacji San Marino[2][4]. Nosił pseudonim boiskowy La Belva (z wł. Bestia)[5].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Grę w piłkę nożną rozpoczął w Rzymie w akademii GSD Tor Tre Teste[6][7]. Następnie trenował w szkółce Endas Monti z Rawenny. W 1994 roku zaczął karierę na poziomie seniorskim w amatorskim klubie AS Latina 1932, występującym w grupie G Campionato Nazionale Dilettanti, gdzie w sezonie 1994/95 w 26 meczach zanotował 5 trafień[8]. Latem 1995 roku przeszedł do grającej w tej samej kategorii rozgrywkowej US Civita Castellana, dla której strzelił 10 bramek. W latach 1996–1998 był graczem Fano Calcio (Serie C2), gdzie podpisał pierwszy w pełni zawodowy kontrakt. Od połowy 1998 roku kontynuował karierę w zespołach występujących na poziomie IV i V ligi włoskiej: US Catanzaro, SS Tivoli, San Marino Calcio, AS Maceratese, US Grosseto oraz AC Bellaria Igea Marina[8], w barwach której w sezonie 2002/03 został najlepszym strzelcem grupy D Serie D i wywalczył awans do Serie C2[9][10]. Przed sezonem 2003/04 przeszedł do zespołu SPAL 1907 (Serie C1). Tam rozegrał 51 spotkań, strzelając 22 bramki. W połowie 2005 roku podpisał umowę z Calcio Padova, gdzie w 20 występach zanotował 2 trafienia.

Latem 2006 roku Selva przeszedł do US Sassuolo Calcio[11]. W sezonie 2006/07 wystąpił z tym klubem w fazie play-off, w której zdobył 2 gole w przegranym dwumeczu z Monza Calcio Brianza (1:0, 2:4). W sezonie 2007/08 Sassuolo, prowadzone przez Massimiliano Allegriego, zdobyło Superpuchar Serie C1 (gol Selvy w meczu finałowym) i uzyskało pierwszy w historii awans do Serie B[11][12]. Selva zadebiutował w niej 30 sierpnia 2008 w przegranym 0:1 meczu z Salernitana Calcio 1919. W wyniku kontuzji więzadła krzyżowego przedniego rozegrał w sezonie 2008/09 6 z 42 możliwych meczów ligowych, nie zdobył żadnej bramki[13][14]. W połowie 2009 roku jego umową została rozwiązana za porozumieniem stron[15]. Ogółem rozegrał on dla Sassuolo 53 ligowe spotkania i zdobył 23 gole[15].

W lipcu 2009 roku odszedł do Hellasu Verona (Lega Pro Prima Divisione), gdzie rozpoczął regularne występy[16]. 11 października 2009 w wygranym 3:1 meczu przeciwko AS Adria BAT uzyskał między 53. a 63. minutą hat trick[17][18] i wysunął się na prowadzenie w klasyfikacji strzelców grupy B Lega Pro[19]. 18 października doznał kontuzji mięśnia brzuchatego, która wyeliminowała go z gry na okres dwóch miesięcy[20][21]. Po powrocie do składu w dalszym ciągu narzekał na ból i w wyniku narastającej frustracji popadł w konflikt ze sztabem szkoleniowym i kolegami z drużyny[5]. W sezonie 2010/11, po wygraniu baraży z Sorrento Calcio i Salernitaną Calcio, jego zespół uzyskał promocję do Serie B, jednak władze Hellasu, z powodu uciążliwych powikłań po kontuzji mięśni łydki oraz ponawiającego się bólu mięśni grzbietu, zdecydowały się nie przedłużać z nim umowy[16][22]. Zainteresowanie pozyskaniem go wyraziły inne kluby Lega Pro Prima Divisione: Piacenza Calcio oraz Taranto FC 1927[23].

W październiku 2011 roku Selva został zawodnikiem FC Fidene (Serie D), dla którego zdobył w 26 meczach 6 bramek[24][25]. W styczniu 2012 roku wstępnie porozumiał się w sprawie kontraktu z sanmaryńskim zespołem SP La Fiorita[26]. Zgodnie z ustaleniami miał on zostać graczem tego klubu po ustąpieniu dolegliwości zdrowotnych po przebytych urazach[27]. Do tego czasu grał w FC Fidene oraz amatorskiej drużynie z Anglii Dynamo ASA, łącząc grę w piłkę nożną z pracą zawodową[28]. 2 lutego 2013 Selva zadebiutował w barwach SP La Fiorita w Campionato Sammarinese w wygranym 3:2 meczu z SP Domagnano[29][30]. W lipcu tego samego roku po raz pierwszy wystąpił w europejskich pucharach w dwumeczu przeciwko Valletta FC (0:3 i 0:1) w eliminacjach Ligi Europy 2013/14[31][32]. Wkrótce po tym odszedł z zespołu i przez trzy miesiące pozostawał bez pracodawcy[33].

W okresie od października 2013 do stycznia 2014 Selva był zawodnikiem występującego w Serie D klubu ASD Anziolavinio[34]. Od lutego 2014 roku ponownie grał w SP La Fiorita[35]. W sezonach 2013/2014, 2016/17 oraz 2017/18 wywalczył z tym zespołem tytuł mistrzowski a także dwukrotnie zdobył Puchar San Marino (2015/16, 2017/18). W kwietniu 2017 roku, podczas meczu ligowego przeciwko AC Juvenes/Dogana (2:1), przy próbie przyjęcia piłki doznał zerwania ścięgna Achillesa[2][36]. Jego rekonwalescencja trwała ponad 7 miesięcy. W czerwcu 2018 roku, po odpadnięciu z kwalifikacji Ligi Mistrzów 2018/19 z Lincoln Red Imps FC (0:2), ogłosił zakończenie gry w piłkę nożną[37][38]. 26 lipca 2018 rozegrał ostatni w karierze mecz przeciwko FK Spartaks Jurmała (0:6) w eliminacjach Ligi Europy[39].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W 1997 roku, za namową dziadka, Selva uzyskał sanmaryński paszport i zgłosił w FSGC chęć gry w reprezentacji tego kraju[26]. 9 września 1997 zadebiutował w kadrze San Marino U-21 w spotkaniu przeciwko Turcji w ramach eliminacji do Mistrzostw Europy 1998. W zakończonym porażką 1:4 meczu zdobył honorową bramkę dla swojej drużyny[31]. San Marino zakończyło kwalifikacje na ostatnim miejscu w grupie, przegrywając wszystkie 8 spotkań[40]. Po zakończeniu tej kampanii eliminacyjnej FSGC, z powodu trudnej sytuacji kadrowej, czasowo zawiesiła funkcjonowanie drużyn młodzieżowych[41].

Nie obchodzi mnie, że nie jesteśmy najlepszą drużyną na świecie. Zawsze czuję mrowienie, kiedy wchodzę na murawę i słyszę hymn narodowy. Jest to dla mnie powód do dumy.

Andy Selva

10 października 1998 Selva zadebiutował w seniorskiej reprezentacji San Marino w meczu przeciwko Izraelowi (0:5) w ramach kwalifikacji do Mistrzostw Europy 2000. Było to również pierwsze spotkanie Giampaolo Mazzy w roli selekcjonera[42]. 14 października w meczu przeciwko Austrii (1:4) strzelił pierwszą bramkę w drużynie narodowej, pokonując w 81. minucie z rzutu karnego Franza Wohlfahrta. 28 kwietnia 2004 w towarzyskim meczu z Liechtensteinem (1:0) w Serravalle zdobył z rzutu wolnego zwycięskiego gola[43], który pozwolił reprezentacji San Marino odnieść jedyne dotychczas zwycięstwo[44]. Od tego spotkania pełnił on również funkcję kapitana zespołu. W listopadzie 2013 roku, miesiąc po rezygnacji Giampaolo Mazzy ze stanowiska selekcjonera[45], Selva ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej, jednak ostatecznie wycofał się z tej decyzji[46]. W październiku 2016 roku zaliczył ostatni występ w drużynie narodowej w spotkaniu z Norwegią (1:4) w kwalifikacjach Mistrzostw Świata 2018.

Uznawany jest za najbardziej zasłużonego dla reprezentacji piłkarza w historii[47][48]. W 73 występach zdobył 8 bramek, co czyni go najskuteczniejszym graczem w historii reprezentacji[4]. Do 2012 roku był jedynym zawodnikiem, który strzelił dla San Marino więcej niż jednego gola; obecnie dzieli to miano z Manuelem Maranim[49]. W latach 2015–2022 był zawodnikiem z największą liczbą występów w drużynie narodowej.

Mecze w reprezentacji

[edytuj | edytuj kod]
LP Data Miejsce Przeciwnik Wynik Minuty Bramki Kartki Ranga meczu 
1. 10 października 1998 Stadion Olimpijski, Serravalle  Izrael 0:5 (0:3) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
2. 14 października 1998 Stadion Olimpijski, Serravalle  Austria 1:4 (0:0) 90' Gol Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
3. 10 lutego 1999 Stadion Tsirio, Limassol  Cypr 0:4 (0:3) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
4. 31 marca 1999 Stadion Olimpijski, Serravalle  Hiszpania 0:6 (0:2) 90' Żółta kartka Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
5. 28 kwietnia 1999 Arnold Schwarzenegger Stadium, Graz  Austria 0:7 (0:3) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
6. 8 września 1999 Stadion Ramat Gan, Ramat Gan  Izrael 0:8 (0:3) Zejście w 75. minucie 75' Żółta kartka w {{{3}}}. minucieDruga żółta kartkaCzerwona kartka Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
7. 26 kwietnia 2000 Stadion Olimpijski, Serravalle  Mołdawia 0:1 (0:0) 90' Mecz towarzyski
8. 15 listopada 2000 Stadion Olimpijski, Serravalle  Łotwa 0:1 (0:1) 90' Eliminacje Mistrzostw Świata 2002
9. 28 lutego 2001 Stadion Króla Baudouina I, Bruksela  Belgia 1:10 (0:3) 90' Gol Eliminacje Mistrzostw Świata 2002
10. 28 marca 2001 Hampden Park, Glasgow  Szkocja 0:4 (0:3) 90' Żółta kartka Eliminacje Mistrzostw Świata 2002
11. 25 kwietnia 2001 Stadion Skonto, Ryga  Łotwa 1:1 (1:0) Zejście w 82. minucie 82' Eliminacje Mistrzostw Świata 2002
12. 2 czerwca 2001 Stadion NK Varteks, Varaždin  Chorwacja 0:4 (0:2) 90' Eliminacje Mistrzostw Świata 2002
13. 6 czerwca 2001 Stadion Olimpijski, Serravalle  Belgia 1:4 (1:1) 90' Gol Eliminacje Mistrzostw Świata 2002
14. 5 września 2001 Stadion Olimpijski, Serravalle  Chorwacja 0:4 (0:1) 90' Żółta kartka Eliminacje Mistrzostw Świata 2002
15. 21 maja 2002 Stadion Olimpijski, Serravalle  Estonia 0:1 (0:1) 90' Mecz towarzyski
16. 7 września 2002 Stadion Olimpijski, Serravalle  Polska 0:2 (0:0) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2004
17. 16 października 2002 Stadion im. Ferenca Szuszy, Budapeszt  Węgry 0:3 (0:0) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2004
18. 20 listopada 2002 Stadion Olimpijski, Serravalle  Łotwa 0:1 (0:0) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2004
19. 2 kwietnia 2003 Stadion KSZO, Ostrowiec Świętokrzyski  Polska 0:5 (0:2) Zejście w 90. minucie 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2004
20. 30 kwietnia 2003 Stadion Skonto, Ryga  Łotwa 0:3 (0:2) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2004
21. 7 czerwca 2003 Stadion Olimpijski, Serravalle  Szwecja 0:6 (0:1) Zejście w 77. minucie 77' Eliminacje Mistrzostw Europy 2004
22. 11 czerwca 2003 Stadion Olimpijski, Serravalle  Węgry 0:5 (0:2) Zejście w 65. minucie 65' Eliminacje Mistrzostw Europy 2004
23. 28 kwietnia 2004 Stadion Olimpijski, Serravalle  Liechtenstein 1:0 (1:0) Zejście w 90. minucie 90' Gol Mecz towarzyski
24. 17 listopada 2004 Stadion Olimpijski, Serravalle  Litwa 0:1 (0:1) Zejście w 56. minucie 56' Eliminacje Mistrzostw Świata 2006
25. 9 lutego 2005 Estadio de los Juegos Mediterráneos, Almería  Hiszpania 0:5 (0:3) 90' Eliminacje Mistrzostw Świata 2006
26. 30 marca 2005 Stadion Olimpijski, Serravalle  Belgia 1:2 (1:1) 90' Gol Eliminacje Mistrzostw Świata 2006
27. 4 czerwca 2005 Stadion Olimpijski, Serravalle  Bośnia i Hercegowina 1:3 (1:2) Zejście w 85. minucie 85' Gol Eliminacje Mistrzostw Świata 2006
28. 7 września 2005 Stadion Olimpijski, Antwerpia  Belgia 0:8 (0:3) 90' Żółta kartka Eliminacje Mistrzostw Świata 2006
29. 8 października 2005 Bilino Polje, Zenica  Bośnia i Hercegowina 0:3 (0:0) 90' Żółta kartka Eliminacje Mistrzostw Świata 2006
30. 16 sierpnia 2006 Stadion Olimpijski, Serravalle  Albania 0:3 (0:3) 90' Mecz towarzyski
31. 6 września 2006 Stadion Olimpijski, Serravalle  Niemcy 0:13 (0:6) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2008
32. 7 października 2006 Stadion u Nisy, Liberec  Czechy 0:7 (0:3) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2008
33. 15 listopada 2006 Lansdowne Road, Dublin  Irlandia 0:5 (0:3) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2008
34. 7 lutego 2007 Stadion Olimpijski, Serravalle  Irlandia 1:2 (0:0) 90' Żółta kartka Eliminacje Mistrzostw Europy 2008
35. 28 marca 2007 Millennium Stadium, Cardiff  Walia 0:3 (0:2) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2008
36. 22 sierpnia 2007 Stadion Olimpijski, Serravalle  Cypr 0:1 (0:0) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2008
37. 8 września 2007 Stadion Olimpijski, Serravalle  Czechy 0:3 (0:1) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2008
38. 12 września 2007 Stadion GSP, Strowolos  Cypr 0:3 (0:2) 90' Żółta kartka Eliminacje Mistrzostw Europy 2008
39. 17 października 2007 Stadion Olimpijski, Serravalle  Walia 1:2 (0:2) 90' Gol Eliminacje Mistrzostw Europy 2008
40. 21 listopada 2007 Stadion Olimpijski, Serravalle  Słowacja 0:5 (0:1) Zejście w 50. minucie 50' Żółta kartka Eliminacje Mistrzostw Europy 2008
41. 10 września 2008 Stadion Olimpijski, Serravalle  Polska 0:2 (0:1) 90' Eliminacje Mistrzostw Świata 2010
42. 11 października 2008 Stadion Olimpijski, Serravalle  Słowacja 1:3 (1:2) 90' Gol Eliminacje Mistrzostw Świata 2010
43. 15 października 2008 Windsor Park, Belfast  Irlandia Północna 0:4 (0-:2) Zejście w 45. minucie 45' Eliminacje Mistrzostw Świata 2010
44. 1 kwietnia 2009 Stadion Miejski, Kielce  Polska 0:10 (0:4) Wejście w 53. minucie 53' Żółta kartka Eliminacje Mistrzostw Świata 2010
45. 6 czerwca 2009 Tehelné pole, Bratysława  Słowacja 0:7 (0:5) 90' Eliminacje Mistrzostw Świata 2010
46. 9 września 2009 Stadion Miroslava Valenty, Uherské Hradiště  Czechy 0:7 (0:3) 90' Eliminacje Mistrzostw Świata 2010
47. 14 października 2009 Stadion Olimpijski, Serravalle  Słowenia 0:3 (0:1) Zejście w 62. minucie 62' Eliminacje Mistrzostw Świata 2010
48. 3 września 2010 Stadion Olimpijski, Serravalle  Holandia 0:5 (0:2) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2012
49. 7 września 2010 Swedbank Stadion, Malmö  Szwecja 0:6 (0:3) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2012
50. 17 listopada 2010 Stadion Olimpijski, Helsinki  Finlandia 0:8 (0:4) 90' Żółta kartka Eliminacje Mistrzostw Europy 2012
51. 3 czerwca 2011 Stadion Olimpijski, Serravalle  Finlandia 0:1 (0:1) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2012
52. 7 czerwca 2011 Stadion Olimpijski, Serravalle  Węgry 0:3 (0:1) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2012
53. 10 sierpnia 2011 Stadion Olimpijski, Serravalle  Rumunia 0:1 (0:0) 90' Mecz towarzyski
54. 2 września 2011 Philips Stadion, Eindhoven  Holandia 0:11 (0:3) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2012
55. 6 września 2011 Stadion Olimpijski, Serravalle  Szwecja 0:5 (0:0) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2012
56. 11 października 2011 Stadion Zimbru, Kiszyniów  Mołdawia 0:4 (0:1) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2012
57. 12 października 2012 Stadion Wembley, Londyn  Anglia 0:5 (0:2) Wejście w 78. minucie 78' Eliminacje Mistrzostw Świata 2014
58. 16 października 2012 Stadion Olimpijski, Serravalle  Mołdawia 0:2 (0:1) Wejście w 67. minucie 67' Eliminacje Mistrzostw Świata 2014
59. 22 marca 2013 Stadion Olimpijski, Serravalle  Anglia 0:8 (0:5) Zejście w 75. minucie 75' Eliminacje Mistrzostw Świata 2014
60. 26 marca 2013 Stadion Narodowy, Warszawa  Polska 0:5 (0:2) Zejście w 50. minucie 50' Eliminacje Mistrzostw Świata 2014
61. 31 maja 2013 Stadio Renato Dall'Ara, Bolonia  Włochy 0:4 (0:2) 90' Mecz towarzyski
62. 6 września 2013 Arena Lwów, Lwów  Ukraina 0:9 (0:4) 90' Eliminacje Mistrzostw Świata 2014
63. 10 września 2013 Stadion Olimpijski, Serravalle  Polska 1:5 (1:3) 90' Eliminacje Mistrzostw Świata 2014
64. 8 czerwca 2014 Stadion Olimpijski, Serravalle  Albania 0:3 (0:2) Zejście w 68. minucie 68' Mecz towarzyski
65. 8 września 2014 San Marino Stadium, Serravalle  Litwa 0:2 (0:2) 90' Eliminacje Mistrzostw Europy 2016
66. 9 października 2014 Stadion Wembley, Londyn  Anglia 0:5 (0:2) Zejście w 86. minucie 86' Żółta kartka Eliminacje Mistrzostw Europy 2016
67. 15 listopada 2014 San Marino Stadium, Serravalle  Estonia 0:0 Zejście w 83. minucie 83' Eliminacje Mistrzostw Europy 2016
68. 27 marca 2015 Stadion Stožice, Lublana  Słowenia 0:6 (0:1) 90' Żółta kartka Eliminacje Mistrzostw Europy 2016
69. 31 marca 2015 Sportpark Eschen-Mauren, Eschen  Liechtenstein 0:1 (0:1) Zejście w 58. minucie 58' Mecz towarzyski
70. 5 września 2015 San Marino Stadium, Serravalle  Anglia 0:6 (0:2) Zejście w 75. minucie 75' Eliminacje Mistrzostw Europy 2016
71. 8 września 2015 Stadion LFF, Wilno  Litwa 1:2 (0:1) Wejście w 80. minucie 80' Eliminacje Mistrzostw Europy 2016
72. 12 października 2015 San Marino Stadium, Serravalle  Słowenia 0:2 (0:0) Zejście w 71. minucie 71' Eliminacje Mistrzostw Europy 2016
73. 11 października 2016 Ullevaal Stadion, Oslo  Norwegia 1:4 (0:1) Wejście w 82. minucie 82' Eliminacje Mistrzostw Świata 2018

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 2018 roku objął posadę trenera reprezentacji San Marino U-17[50]. W 2020 roku został szkoleniowcem klubu SS Pennarossa.

Działacz sportowy

[edytuj | edytuj kod]

Od 2014 roku pełni funkcję prezesa organizacji Associazione Sammarinese Calciatori, która zajmuje się ochroną praw i interesów sanmaryńskich piłkarzy[2]. W 2015 roku reprezentował zawodników w konflikcie z FSGC, podczas którego domagali się oni podniesienia gratyfikacji i grozili bojkotem meczu ze Słowenią[51].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Selva urodził się w Rzymie, gdzie wychowywał się i rozpoczynał grę w piłkę nożną. Jego rodzice posiadają wyłącznie paszport włoski. Jego dziadek ze strony matki był Sanmaryńczykiem, przez co mógł on otrzymać obywatelstwo San Marino[1]. Jest kibicem klubu AS Roma[52].

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
US Sassuolo Calcio
  • Superpuchar Serie C1: 2008
SP La Fiorita

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Le schede di Hellastory – Andy Selva. hellastory.net. [dostęp 2019-01-18]. (wł.).
  2. ↑ a b c d Andy Selva, la leggenda del calcio di San Marino. footballpills.com. [dostęp 2019-01-18]. (wł.).
  3. ↑ England prepare to face the team for whom the result does not matter. theguardian.com. [dostęp 2019-01-18]. (ang.).
  4. ↑ a b San Marino – Record International Players. rsssf.com. [dostęp 2019-01-22]. (ang.).
  5. ↑ a b Selva, polemiche e liti l’addio è più vicino. tggialloblu.it. [dostęp 2022-04-14]. (wł.).
  6. ↑ Romano e romanista, idolo Totti. Ma ho San Marino nel cuore... Selva, il re de La Serenissima si racconta. gianlucadimarzio.com. [dostęp 2022-04-16]. (wł.).
  7. ↑ Fuga di "piedi": Pucciarelli dalla Tor Tre Teste allo stage col Barcellona. notiziariocalcio.com. [dostęp 2022-01-15]. (wł.).
  8. ↑ a b San Marino: Andy Selva si ritira. Grazie di tutto, leggenda. sportinromagna.it. [dostęp 2022-04-14]. (wł.).
  9. ↑ Italia - Serie D: Toposcores. albi-giochi.com. [dostęp 2019-01-19]. (wł.).
  10. ↑ Calcio Dilettanti: Il Ravenna va in C2. Il Bellaria ai play off. newsrimini.it. [dostęp 2019-01-19]. (wł.).
  11. ↑ a b Andy Selva star degli esordi di Max Allegri per la rosa. smtvsanmarino.sm. [dostęp 2019-01-19]. (wł.).
  12. ↑ SPAL – Sassuolo, Max Allegri e Selva doppi ex della sfida. modenasportiva.it. [dostęp 2022-04-15]. (wł.).
  13. ↑ La scheda di Andy Selva. hellastory.net. [dostęp 2019-01-18]. (wł.).
  14. ↑ Sassuolo Calcio: Andy Selva sarà operato il 29; intervento anche per Girelli. sassuolo2000.it. [dostęp 2019-01-18]. (wł.).
  15. ↑ a b Ecco "Selva la Belva" sarà lui il bomber della risalita?. hellastory.net. [dostęp 2019-01-19]. (wł.).
  16. ↑ a b Vita da ex – Andy Selva. hellasnews.it. [dostęp 2019-01-18]. (wł.).
  17. ↑ Hellas Verona – AS Andria BAT 3-1. hellasverona.it. [dostęp 2019-01-18]. (wł.).
  18. ↑ Hellas Verona FC – AS Andria BAT. wyniki.interia.pl. [dostęp 2019-01-18]. (pol.).
  19. ↑ Selva, gli applausi valgono doppio. larena.it. [dostęp 2019-01-23]. (wł.).
  20. ↑ Apprensione Hellas: Selva resta un rebus. larena.it. [dostęp 2019-01-23]. (wł.).
  21. ↑ Verona: Selva alza la voce "Macché rinforzi, bastiamo noi". calciofoggia.it. [dostęp 2019-01-23]. (wł.).
  22. ↑ Scadenze di contratto: Cangi verso il rinnovo, Selva al saluti. tuttohellasverona.it. [dostęp 2019-01-18]. (wł.).
  23. ↑ Due big di Lega Pro su Andy Selva. tuttohellasverona.it. [dostęp 2019-01-18]. (wł.).
  24. ↑ Najlepszy strzelec San Marino znalazł nowy klub. eurofutbol.pl. [dostęp 2019-01-18]. (pol.).
  25. ↑ Il Fidene tenta la scalata con Andy Selva e Mattia Biso. notiziariocalcio.com. [dostęp 2019-01-23]. (wł.).
  26. ↑ a b Andy Selva - il bomber di provincia eroe di San Marino. sportellate.it. [dostęp 2019-01-18]. (wł.).
  27. ↑ Andy Selva giocherà con La Fiorita. smtvsanmarino.sm. [dostęp 2019-01-18]. (wł.).
  28. ↑ Lewandowski kontra anonim. Jak strzelają w reprezentacji?. sport.tvn24.pl. [dostęp 2019-01-19]. (pol.).
  29. ↑ Andy Selva torna in campo con La Fiorita. tuttohellasverona.it. [dostęp 2019-01-23]. (wł.).
  30. ↑ La Fiorita vs. Domagnano 3 - 2, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2019-01-18].
  31. ↑ a b Andy Selva – Profile. uefa.com. [dostęp 2019-01-18]. (ang.).
  32. ↑ 2013/2014 UEFA Europa League – Matches. uefa.com. [dostęp 2019-01-18]. (ang.).
  33. ↑ AIC, l’elenco dei calciatori senza contratto. tuttomercatoweb.com. [dostęp 2019-01-21]. (wł.).
  34. ↑ Andy Selva, inizia una nuova avventura. tuttohellasverona.it. [dostęp 2019-01-18]. (wł.).
  35. ↑ Andy Selva torna in campo con La Fiorita. tuttohellasverona.it. [dostęp 2019-01-18]. (wł.).
  36. ↑ San Marino: Grave infortunio per il capitano Andy Selva. giornalesm.com. [dostęp 2022-04-16]. (wł.).
  37. ↑ Andy Selva dice basta. San Marino perde il suo recordman. tuttomercatoweb.com. [dostęp 2019-01-18]. (wł.).
  38. ↑ Andy Selva ha detto stop, finisce la carriera di un calciatore infinito. smtvsanmarino.sm. [dostęp 2019-01-18]. (wł.).
  39. ↑ Andy Selva in lacrime: "Saluto e ringrazio tutti questa è stata la mia ultima partita da calciatore". smtvsanmarino.sm. [dostęp 2022-04-16]. (wł.).
  40. ↑ European U-21 Championship 1998. rsssf.com. [dostęp 2019-01-20]. (ang.).
  41. ↑ Tomasz Lipiński. Z jednym zawodowcem. „Tygodnik Piłka Nożna”. 36/2002 (1524). s. 26–27. ISSN 0137-4710. (pol.). 
  42. ↑ Mazza still the man for San Marino: 14 years and counting for Europe’s longest-serving international boss. dailymail.co.uk. [dostęp 2019-01-18]. (ang.).
  43. ↑ Anh – San Marino: Khi kế toán, công nhân và thợ sửa bóng đèn đá bóng. xaluan.com. [dostęp 2019-01-18]. (wiet.).
  44. ↑ Selva the saviour for San Marino. uefa.com. [dostęp 2022-04-16]. (ang.).
  45. ↑ Headache over! Think your manager is bad? San Marino boss Mazza resigns after earning just one point in 15 years. dailymail.co.uk. [dostęp 2019-01-18]. (ang.).
  46. ↑ England vs San Marino: Who are Roy Hodgson and the Three Lions facing at Wembley?. independent.co.uk. [dostęp 2019-01-18]. (ang.).
  47. ↑ Andy Selva, el héroe del balompié sanmarinense. vavel.com. [dostęp 2022-04-16]. (hiszp.).
  48. ↑ Ziarno wśród plew – Andy Selva. czasfutbolu.pl. [dostęp 2022-04-14]. (pol.).
  49. ↑ San Marino – rywal reprezentacji Polski. nofootballnofun.blox.pl. [dostęp 2019-01-18]. (pol.).
  50. ↑ Calcio: Andy Selva allenerà U17, Pietro Rossi l'U19. libertas.sm. [dostęp 2022-04-16]. (wł.).
  51. ↑ San Marino: Scioperano i nazionali: ”Poco più di 100 euro a partita non ci basta più, quando qui in Fed arrivano milioni”. giornalesm.com. [dostęp 2022-04-16]. (wł.).
  52. ↑ Najlepszy pośród najgorszych – historia Andy’ego Selvy. piotrborkowski.wordpress.com. [dostęp 2022-04-14]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andy_Selva&oldid=72286022”