Andrzej Arendarski

Andrzej Arendarski
Data i miejsce urodzenia	15 listopada 1949 ; Warszawa
	Minister współpracy gospodarczej z zagranicą
Okres	od 11 lipca 1992; do 26 października 1993
Przynależność polityczna	Kongres Liberalno-Demokratyczny
Poprzednik	Adam Glapiński
Następca	Lesław Podkański
	Przewodniczący Stronnictwa Demokratycznego
Okres	od 8 czerwca 2002; do 2 grudnia 2006
Przynależność polityczna	Stronnictwo Demokratyczne
Poprzednik	Jan Klimek
Następca	Krzysztof Góralczyk (p.o.)
	Odznaczenia

Andrzej Jan Arendarski (ur. 15 listopada 1949 w Warszawie^[1]) – polski polityk i działacz gospodarczy, doktor nauk humanistycznych. Poseł na Sejm X i I kadencji, minister współpracy gospodarczej z zagranicą w rządzie Hanny Suchockiej, przewodniczący Stronnictwa Demokratycznego w latach 2002–2006, wieloletni prezes Krajowej Izby Gospodarczej.

Życiorys

W 1972 ukończył studia na Wydziale Geologii Uniwersytetu Warszawskiego, następnie pracował przez rok jako nauczyciel w XLVIII Liceum Ogólnokształcącym im. Edwarda Dembowskiego w Warszawie. W latach 1973–1977 odbył studia doktoranckie w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk, stopień doktora nauk humanistycznych uzyskał w 1981^[2]. Od 1977 pracował kolejno jako starszy asystent i adiunkt w Instytucie Historii Nauki, Oświaty i Techniki PAN. Od końca lat 80. działa w instytucjach gospodarczych, w latach 1990–1992 był prezesem Krajowej Izby Gospodarczej. W lipcu 1992 został powołany na stanowisko ministra współpracy gospodarczej z zagranicą w rządzie Hanny Suchockiej. W październiku 1993 ponownie objął funkcję prezesa Krajowej Izby Gospodarczej. Kierował też Polsko-Ukraińską Izbą Gospodarczą. Został także konsulem honorowym Hondurasu^[3] w Warszawie. Funkcję prezesa KIG sprawował do 2021, kiedy to przeszedł na stanowisko prezydenta tej organizacji^[4].

Był członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego, od 1980 działał w Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym „Solidarność”, kierował komisją zakładową NSZZ w swoim instytucie. Publikował w pismach drugiego obiegu, tj. „Kierunek Solidarność”, „KOS”, „Tu i Teraz”. Z ramienia Komitetu Obywatelskiego pełnił funkcję posła X kadencji, należał do Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. Znalazł się wśród założycieli Kongresu Liberalno-Demokratycznego, był wiceprzewodniczącym tej partii i z jej ramienia w 1991 został wybrany na posła na Sejm I kadencji. W parlamencie pracował w Komisji Handlu i Usług oraz Komisji Stosunków Gospodarczych z Zagranicą. W 1993 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję, KLD nie przekroczył progu wyborczego.

W latach 2002–2006 był przewodniczącym Stronnictwa Demokratycznego. Współtworzył w 2005 Komitet Wyborczy Centrum z udziałem m.in. SD i Centrum, który deklarował poparcie dla kandydatury Zbigniewa Religi w wyborach prezydenckich. Został członkiem Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie^[5].

↑ Elizabeth Sleeman: Who's who in international affairs 2003. Wyd. 3. Londyn: Europa Publications, 2002. ISBN 1-85743-156-1. OCLC 50526266. (ang.).
↑ Kto jest kim w Polsce: informator biograficzny. Lubomir Mackiewicz (red.), Anna Żołna (red.). Warszawa: Wydawnictwo „Interpress”, 1993, s. 21. ISBN 83-223-2644-0.
↑ Święto niepodległości krajów Ameryki Środkowej w KIG. kig.pl, 12 września 2019. [dostęp 2020-08-25].
↑ Nowe władze Krajowej Izby Gospodarczej wybrane. bank.pl, 21 czerwca 2021. [dostęp 2024-02-07].
↑ Komitet Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. [dostęp 2021-06-01].
↑ M.P. z 2002 r. nr 5, poz. 94
↑ M.P. z 1999 r. nr 7, poz. 86
↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė. prezidente.lt. [dostęp 2014-12-15]. (lit.).
↑ Arendarski Sig. Andrzej: Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 14 marca 2000. [dostęp 2015-05-22]. (wł.).
↑ Riiklike autasude andmine. Vastu võetud 13.03.2002 nr 121. riigiteataja.ee. [dostęp 2011-09-16]. (est.).