Andrej Arłouski

Andrej Arłouski
	; Arłouski w 2018
Pełne imię i nazwisko	Andrej Valeryevich Arłouski
Pseudonim	The Pitbull
Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1979 ; Bobrujsk
Obywatelstwo	Białoruś; Stany Zjednoczone
Wzrost	193 cm
Masa ciała	113 kg
Styl walki	sambo, kick-boxing
Debiut	1999
Federacja	UFC
Kategoria wagowa	ciężka
Klub	Jackson Wink MMA (2009–2017); American Top Team (2017–obecnie)
	Bilans walk zawodowych
Liczba walk	60
Zwycięstwa	34
Przez nokauty	17
Przez poddania	3
Przez decyzje	14
Porażki	24
Nieodbyte	2
	↑ Bilans walk aktualny na 30 czerwca 2024. ;
	Strona internetowa

Andrej Walerjewicz Arłouski (biał. Андрэй Валер'евіч Арлоўскі, ros. Андрей Валерьевич Орловский – Andriej Walerjewicz Orłowski, ur. 4 lutego 1979 w Bobrujsku) – białorusko-amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA)^[1]^[2]. Były zawodnik takich organizacji jak: Strikeforce, Affliction Entertainment, Elite XC, One FC, M-1 Challenge i UFC. W latach 2005–2006 mistrz UFC wagi ciężkiej^[3].

Życiorys

Urodził się w Bobrujsku, Białoruskiej SRR (obecnie Białoruś). Kiedy był młodszy, często był atakowany przez miejscowych chuliganów. W 1994 roku, kiedy miał 14 lat zaczął podnosić ciężary, aby nabrać mięśni. Zaczął uprawiać sztuki walki w wieku 16 lat, początkowo sambo, judo i kick-boxing^[4].

W wieku 16 lat wstąpił do 4-letniej szkoły policyjnej w Mińsku, gdzie rozpoczął treningi sambo. Okazał się dużym talentem. W 1999 roku wygrał mistrzostwa Europy juniorów oraz mistrzostwach świata juniorów w sambo. Później zdobył również srebrne medale w Pucharze Świata i na mistrzostwach świata seniorów^[4].

Później zaczął bardziej interesować się innymi sztukami walki, trenując kickboxing i rozwijając technikę, aby uzupełnić swoje umiejętności grapplingowe oparte na sambo^[3].

Kariera MMA

M-1 MFC i początki w UFC

Aby rozwinąć umiejętność walki w „stójce”, w wieku 18 lat rozpoczął treningi kick-boxingu pod okiem utytułowanego rosyjskiego kickboksera Dmitrija Stiepanowa. Rok później w Petersburgu stoczył swoją pierwszą profesjonalną walkę w formule MMA – przegrał przez nokaut z innym debiutantem, Wiaczesławem Dacykiem. Na ring powrócił w kwietniu 2000 roku, gdy wygrał dwie walki, w tym przez nokaut z Romanem Ziencowem, zdobywając tytuł mistrza Europy wagi ciężkiej rosyjskiej organizacji M-1^[5].

W listopadzie 2000 roku zadebiutował w amerykańskiej organizacji UFC. Wygrał pierwszą walkę, ale w dwóch kolejnych przegrał przez nokaut z Ricco Rodriguezem i Pedro Rizzo^[5]. Seria trzech zwycięstw przez nokaut w następnych pojedynkach sprawiła jednak, że otrzymał szansę walki o tymczasowe mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej (dzierżący pas Frank Mir nie mógł bronić tytułu z powodu ran odniesionych w wypadku motocyklowym). Odbyła się ona 5 lutego 2005 roku, podczas gali UFC 51, a jego rywalem był Tim Sylvia. Arłouski pokonał Amerykanina przez poddanie w pierwszej rundzie (klucz na ścięgno Achillesa). 12 maja 2005 roku władze UFC odebrały pas Mirowi z powodu przedłużającej się niemożliwości jego bronienia i przekazały go Białorusinowi. Ten w październiku (UFC 55), już jako niekwestionowany mistrz UFC, w swojej pierwszej obronie znokautował w zaledwie 15 sekund Paula Buentello^[5]. 15 kwietnia 2006 roku (UFC 59) po raz drugi bronił tytułu i tym razem go stracił na rzecz Sylvii (TKO w pierwszej rundzie). Do trzeciej walki pomiędzy tymi zawodnikami doszło już trzy miesiące później podczas UFC 61. Po raz drugi lepszy był Sylvia, który wygrał przez decyzję sędziów^[5].

Po trzeciej walce z Sylvią Arłouski stoczył w UFC jeszcze trzy wygrane pojedynki (m.in. z Fabricio Werdumem)^[5], po czym odszedł z organizacji.

Affliction Entertainment i Strikeforce

W 2008 roku podpisał kontrakt z Affliction, w barwach której 24 stycznia 2009 roku zmierzył się z uznawanym ówcześnie za najlepszego zawodnika MMA wagi ciężkiej na świecie Rosjaninem Fiodorem Jemieljanienko. Stawką walki było mistrzostwo świata federacji WAMMA. Arłouski został znokautowany w pierwszej rundzie prawym sierpowym^[6]. Wkrótce potem organizacja Affliction zaprzestała działalności, a Arłouski przeszedł do Strikeforce. Białorusin stoczył dla tej organizacji trzy walki – wszystkie przegrane – z Brettem Rogersem, Antônio Silvą i Siergiejem Charitonowem.

ProElite, ONE Fighting Championship i World Series of Fighting

Serię czterech porażek przerwał 27 sierpnia 2011 roku, gdy na gali Pro Elite pokonał przez TKO w trzeciej rundzie Raya Lopeza. 5 listopada, w swoim drugim pojedynku w organizacji Pro Elite, znokautował Travisa Fultona^[5].

31 sierpnia 2012 roku doszło do czwartego starcia między Arłouskim, a Timem Sylvią na gali ONE FC 5 – Pride a Nation na Filipinach. Pod koniec 2. rundy Arłouski znokdaunował Sylvię po czym zadał nieprzepisowe kopnięcie w głowę leżącego przeciwnika. Sylvia odmówił dalszej kontynuacji walki co spotkało się z dużą dezaprobatą publiczności zgromadzonej na widowni. Sędziowie po dłuższej analizie zdecydowali się ogłosić wynik walki jako no contest (nierozstrzygnięty)^[5].

W 2012 roku związał się z nowo powstałą organizacją Raya Sefo – World Series of Fighting. 3 listopada znokautował byłego zawodnika IFL oraz Strikeforce Devina Cole’a na inauguracyjnej gali World Series of Fighting^[5]. W World Series of Fighting stoczył jeszcze dwa pojedynki, przegrany z Anthonym Johnsonem i wygrany z Mikiem Kyle’em^[5].

Powrót do UFC

W 2014 roku Arłouski został zwolniony z kontraktu WSoF i ponownie związał się z UFC. 14 czerwca tego samego roku, po prawie 6 latach powrócił do klatki UFC mierząc się z finalistą TUF-a Brendanem Shaubem^[7]. Białorusin pokonał Amerykanina niejednogłośnie na punkty.

2 stycznia 2016 przegrał pierwszy pojedynek od powrotu do UFC na gali nr 195, ze Stipe Miociciem przez TKO w niespełna minutę^[5].

17 kwietnia 2021 na UFC Fight Night: Whittaker vs. Gastelum po trzech rundach pojedynku skupionego głównie na wymianach w stójce pokonał Amerykanina, Chase Shermana^[8].

Na UFC Fight Night: Ladd vs. Dumont pokonał jednogłośnie na pełnym dystansie Brazylijczyka, Carlosa Felipe^[9].

12 lutego 2022 w walce zamykającej kartę wstępną gali UFC 271 zmierzył się z Jaredem Vanderaą^[10]. Pojedynek rozstrzygnęli sędziowie punktowi, którzy wskazali niejednogłośne zwycięstwo Arłouskiego (29-28, 28-29, 29-28)^[11].

W Co-Main Evencie gali UFC Fight Night: Font vs. Vera, która odbyła się 30 kwietnia 2022 pokonał Jake’a Colliera przez niejednogłośną decyzję (27-30, 29-28, 29-28)^[12].

Podczas UFC Fight Night: Kattar vs. Allen 29 października 2022 przegrał przez duszenie w pierwszej rundzie z Brazylijczykiem, Marcosem Rogério de Limą^[13].

Ostatnią walkę dla UFC stoczył 29 czerwca 2024 podczas gali UFC 303, gdzie przegrał przez niejednogłośną decyzję sędziowską ze Słowakiem, Martinem Budayem^[14].

Osiągnięcia

Mieszane sztuki walki

2005–2006: Mistrz UFC w wadze ciężkiej
2005: Tymczasowy mistrz UFC w wadze ciężkiej
Pierwszy białoruski mistrz w historii UFC
Najwięcej zwycięstw w historii wagi ciężkiej UFC (23)^[15]
Najwięcej walk w historii wagi ciężkiej UFC (42)^[15]
Najdłuższy łączny czas walk w historii wagi ciężkiej UFC (6:49:58)^[15]
Najwięcej wygranych przez decyzję w historii UFC wagi ciężkiej^[15]
Najwięcej walk zakończonych decyzją w historii UFC wagi ciężkiej^[15]
Najważniejsze ciosy w historii wagi ciężkiej UFC (1453)^[15]
Najwięcej trafień w historii wagi ciężkiej UFC (1751)^[15]

Sambo

Młodzieżowy Mistrz Europy Sambo
2 miejsce na Pucharze Świata w Sambo
2 miejsce na Mistrzostwach Świata Sambo

Lista zawodowych walk w MMA

Wynik	Bilans	Przeciwnik (bilans przed walką)	Rozstrzygnięcie	Runda	Czas	Rozgrywki	Data	Miejsce	Uwagi
Przegrana	34-24 (2)	Martin Buday (13-2)	Decyzja (niejednogłośna)	3	5:00	UFC 303	29.06.2024	Las Vegas	Ostatnia walka w UFC.
Przegrana	34-23 (2)	Waldo Cortes-Acosta (10-1)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC Fight Night: Ankalaev vs. Walker 2	13.01.2024	Las Vegas
Przegrana	34-22 (2)	Don'Tale Mayes (9-5)	TKO (ciosy pięściami)	2	3:17	UFC on ESPN: Kara-France vs. Albazi	03.06.2023	Las Vegas
Przegrana	34-21 (2)	Marcos Rogério de Lima (19-8-1)	Poddanie (duszenie zza pleców)	1	1:50	UFC Fight Night: Kattar vs. Allen	29.10.2022	Las Vegas
Wygrana	34-20 (2)	Jake Collier (13-6)	Decyzja (niejednogłośna)	3	5:00	UFC on ESPN: Font vs. Vera	30.04.2022	Las Vegas	Co-Main Event
Wygrana	33-20 (2)	Jared Vanderaa (12-6)	Decyzja (niejednogłośna)	3	5:00	UFC 271	12.02.2022	Houston
Wygrana	32-20 (2)	Carlos Felipe (11-1)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC Fight Night: Ladd vs. Dumont	16.10.2021	Las Vegas	Co-Main Event
Wygrana	31-20 (2)	Chase Sherman (15-6)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC Fight Night: Whittaker vs. Gastelum	17.04.2021	Las Vegas	Co-Main Event
Przegrana	30-20 (2)	Tom Aspinall (9-2)	Poddanie (duszenie zza pleców)	2	1:09	UFC Fight Night: Blaydes vs. Lewis	20.02.2021	Las Vegas
Wygrana	30-19 (2)	Tanner Boser (19-6-1)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC Fight Night: Santos vs. Teixeira	07.11.2020	Las Vegas	Co-Main Event
Wygrana	29-19 (2)	Philipe Lins (14-3)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC Fight Night: Smith vs. Teixeira	13.05.2020	Jacksonville
Przegrana	28-19 (2)	Jairzinho Rozenstruik (8-0)	KO (lewy sierpowy)	1	0:29	UFC 244	02.11.2019	Nowy Jork
Wygrana	28-18 (2)	Ben Rothwell (36-11)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC on ESPN 4: dos Anjos vs. Edwards	20.07.2019	San Antonio
Przegrana	27-18 (2)	Augusto Sakai (12-1-1)	Decyzja (niejednogłośna)	3	5:00	UFC on ESPN+ 8 : Jacaré vs. Hermansson	27.04.2019	Sunrise
Niedbyta	27-17 (2)	Walt Harris (11-7)	No contest	3	5:00	UFC 232	29.12.2018	Inglewood	Pierwotnie zwycięstwo Harrisa przez decyzję. Werdykt zmieniony po pozytywnym wyniku kontroli antydopingowej w organizmie Amerykanina.
Przegrana	27-17 (1)	Szamil Abdurachimow (18-4)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC Fight Night: Hunt vs. Oleynik	15.09.2018	Moskwa
Przegrana	27-16 (1)	Tai Tuivasa (9-0)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC 225	09.06.2018	Chicago
Wygrana	27-15 (1)	Stefan Struve (28-9)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC 222	03.03.2018	Las Vegas
Wygrana	26-15 (1)	Júnior Albini (14-2)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC Fight Night: Poirier vs. Pettis	11.11.2017	Norfolk
Przegrana	25-15 (1)	Marcin Tybura (15-2)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC Fight Night: Holm vs. Correia	17.06.2017	Kallang	Co-Main Event
Przegrana	25-14 (1)	Francis Ngannou (9-1)	KO (prawy sierp)	1	1:32	UFC on FOX 23: Shevchenko vs. Peña	28.01.2017	Denver
Przegrana	25-13 (1)	Josh Barnett (34-8)	Poddanie (duszenie zza pleców)	3	2:53	UFC Fight Night: Arlovski vs. Barnett	03.09.2016	Hamburg	Bonus za walkę wieczoru. Main Event
Przegrana	25-12 (1)	Alistair Overeem (40-14)	TKO (kopnięcie po przeskoku i sierpowy)	2	1:12	UFC Fight Night: Overeem vs. Arlovski	08.05.2016	Rotterdam	Main Event
Przegrana	25-11 (1)	Stipe Miocic (13-2)	TKO (ciosy pięściami)	1	0:54	UFC 195	02.01.2016	Las Vegas	Co-Main Event
Wygrana	25-10 (1)	Frank Mir (18-9)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC 191	05.09.2015	Las Vegas	Co-Main Event
Wygrana	24-10 (1)	Travis Browne (17-2-1)	TKO (ciosy pięściami)	1	4:41	UFC 187	23.05.2015	Las Vegas	Bonus za walkę wieczoru.
Wygrana	23-10 (1)	Antônio Silva (18-5)	KO (ciosy pięściami)	1	2:59	UFC Fight Night: Silva vs. Arlovski	13.09.2014	Brasília	Bonus za występ wieczoru. Main Event
Wygrana	22-10 (1)	Brendan Schaub (10-3)	Decyzja (niejednogłośna)	3	5:00	UFC 174	14.06.2014	Vancouver
Wygrana	21-10 (1)	Andreas Kraniotakes (17-8-1)	TKO (ciosy pięściami)	2	3:14	Fight Night: Battle on Nyamiha	29.11.2013	Mińsk
Wygrana	20-10 (1)	Mike Kyle (20-9-1)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	World Series of Fighting 5	14.09.2013	Atlantic City
Przegrana	19-10 (1)	Anthony Johnson (14-4)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	World Series of Fighting 2	23.03.2013	Atlantic City
Wygrana	19-9 (1)	Mike Hayes (18-5-1)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	Fight Nights: Battle At Moscow 9	16.12.2012	Moskwa
Wygrana	18-9 (1)	Devin Cole (20-9-1)	TKO (prawy sierpowy)	1	2:37	World Series of Fighting	03.11.2012	Las Vegas
Nieodbyta	17-9 (1)	Tim Sylvia (31-7)	No contest (nieprzepisowe kopnięcie w głowę leżącego Sylvi Arłouskiego)	2	4:46	One FC 5 – Pride a Nation	31.08.2012	Quezon City
Wygrana	17-9	Travis Fulton (249-49-10)	KO (kopnięcie okrężne w głowę)	3	4:59	Pro Elite: Big Guns	05.11.2011	Moline
Wygrana	16-9	Ray Lopez (6-2)	TKO (ciosy pięściami)	3	2:43	Pro Elite: Arlovski vs Lopez	27.08.2011	Honolulu	Main Event
Przegrana	15-9	Siergiej Charitonow (18-5)	KO (ciosy pięściami)	1	2:49	Strikeforce: Fedor vs. Silva	12.02.2011	East Rutherford	Strikeforce World GP Heavyweight Tournament – ćwierćfinał.
Przegrana	15-8	Antônio Silva (13-2)	Decyzja (jednomyślna)	3	5:00	Strikeforce: Heavy Artillery	15.05.2010	Saint Louis
Przegrana	15-7	Brett Rogers (9-0)	TKO (ciosy pięściami)	1	0:22	Strikeforce: Lawler vs. Shields	06.06.2009	Saint Louis
Przegrana	15-6	Fiodor Jemieljanienko (29-1)	KO (prawy sierpowy)	1	3:14	Affliction: Day of Reckoning	24.01.2009	Anaheim	Walka o mistrzostwo WAMMA w wadze ciężkiej.
Wygrana	15-5	Roy Nelson (3-2)	KO (prawy sierpowy)	2	1:46	EliteXC: Heat	04.10.2008	Floryda
Wygrana	14-5	Ben Rothwell (29-5)	KO (ciosy pięściami)	3	1:13	Affliction: Banned	19.07.2008	Anaheim
Wygrana	13-5	Jake O’Brien (10-0)	KO (ciosy pięściami)	2	4:17	UFC 82	01.03.2008	Columbus
Wygrana	12-5	Fabricio Werdum (9-2-1)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC 70: Nations Collide	21.04.2007	Manchester	Co-Main Event
Wygrana	11-5	Márcio Cruz (2-1)	KO (ciosy pięściami)	1	3:15	UFC 66	30.12.2006	Las Vegas
Przegrana	10-5	Tim Sylvia (21-2)	Decyzja (jednogłośna)	5	5:00	UFC 61	08.07.2006	Las Vegas	Walka o mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej. Main Event
Przegrana	10-4	Tim Sylvia (20-2)	TKO (ciosy pięściami)	1	2:43	UFC 59	15.04.2006	Anaheim	Stracił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej. Main Event
Wygrana	10-3	Paul Buentello (21-8)	KO (prawy sierpowy)	1	0:15	UFC 55	07.10.2005	Oxoboxo River	Obronił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej. Main Event
Wygrana	9-3	Justin Eilers (9-3-1)	TKO (ciosy pięściami)	1	4:10	UFC 53	04.06.2005	Atlantic City	Obronił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej. Main Event
Wygrana	8-3	Tim Sylvia (7-1)	Poddanie (dźwignia na staw skokowy)	1	0:47	UFC 51	05.02.2005	Las Vegas	Zdobył tymczasowe mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej.
Wygrana	7-3	Wesley Correira (13-4)	TKO (ciosy pięściami)	2	1:15	UFC 47	02.04.2004	Las Vegas
Wygrana	6-3	Uładzymir Maciuszenko (13-2)	KO (prawy sierpowy)	1	2:10	UFC 44	26.08.2003	Paradise	Co-Main Event
Wygrana	5-3	Ian Freeman (13-5)	TKO (ciosy pięściami)	1	1:25	UFC 40	22.11.2002	Paradise
Przegrana	4-3	Pedro Rizzo (11-3)	KO (ciosy pięściami)	3	1:45	UFC 36	22.03.2002	Paradise	Co-Main Event
Przegrana	4-2	Ricco Rodriguez (9-1)	TKO (ciosy pięściami)	3	1:23	UFC 32	29.06.2001	East Rutherford
Wygrana	4-1	Aaron Brink (8-3)	Poddanie (dźwignia na staw łokciowy)	1	0:55	UFC 28	11.11.2000	East Rutherford	Debiut w UFC.
Wygrana	3-1	John Dixson (7-11)	KO (ciosy pięściami)	1	0:13	Super Fight at International Tournament	13.05.2000	Petersburg	Main Event
Wygrana	2-1	Roman Ziencow (1-0)	TKO (ciosy pięściami)	1	1:18	M-1 MFC-European Championship 2000	09.04.2000	Petersburg	Zdobył mistrzostwo Europy M-1 w wadze ciężkiej.
Wygrana	1-1	Michael Tielrooy (4-7)	Poddanie (duszenie gilotynowe)	1	1:25	M-1 MFC-European Championship 2000	09.04.2000	Petersburg
Przegrana	0-1	Wiaczesław Dacyk (0-0)	KO (prawy prosty)	1	6:05	M-1 MFC – World Championship 1999	09.04.1999	Petersburg

^[1]^[2]

Kariera filmowa i telewizyjna

Jego pierwszy filmowy debiut miał miejsce w 2006, gdzie zagrał w filmie 8 Diamentów. Grał również w Universal Soldier: Regeneration w 2009 roku, razem z Jean-Claude Van Damme i Dolphem Lundgrenem. W filmie gra „NGU”, UniSol nowej generacji wystąpił w głównej roli „złego faceta”. Film został wydany bezpośrednio 2 lutego 2010 roku w Stanach Zjednoczonych^[16]. Zagrał także rolę w kolejnym filmie Universal Soldier – Universal Soldier: Day of Reckoning, który został wydany w kinach 30 listopada 2012 roku i na żądanie 25 października 2012 roku^[17].

W 2015 roku pojawił się w programie telewizyjnym Limitless w odcinku 7 „Brian Finch’s Black Op”. Grał rolę podejrzanego o terroryzm ściganego przez CIA. Program pierwotnie wyemitowany 3 listopada 2015 r.

Arlovski pojawił się w programie MTV Mayhem Miller Bully Beatdown, w którym pokonał „tyrana”, zarabiając w ten sposób 10 000 dolarów^[18].

W 2018 roku odegrał niewielką rolę strażnika mafii u boku Denzela Washingtona w początkowej scenie The Equalizer 2^[19].

Życie prywatne

Mieszka na stałe w Chicago. Przez ponad dwa lata jego partnerką była polska modelka Patrycja Mikula^[20].

Przypisy

↑ ^a ^b Andrei Arlovski ("The Pitbull") | MMA Fighter Page [online], Tapology [dostęp 2024-07-05] (ang.).
↑ ^a ^b Sherdog.com, Andrei [online], Sherdog [dostęp 2024-07-05] (ang.).
↑ ^a ^b Andrei Arlovski | UFC [online], ufc.com, 14 września 2018 [dostęp 2022-01-17] (ang.).
↑ ^a ^b Andrei Arlovski. Bio/Record. [dostęp 2010-06-04]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Statystyki i rekord w MMA. [dostęp 2018-10-07]. (ang.).
↑ Affliction MMA: Fedor Emelianenko KOs Andrei Arlovski, Retains Title. [dostęp 2010-06-04]. (ang.).
↑ Steven Marrocco: Andrei Arlovski released from WSOF, signs with UFC for targeted bout with Schaub. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
↑ Wito, Andrei Arlovski po walce pełnej dobrych wymian pokonał Chase’a Shermana | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 18 kwietnia 2021 [dostęp 2022-11-01] (pol.).
↑ UFC on ESPN+ 53: Andrei Arlovski minimalnie lepszy od Carlosa Felipe na pełnym dystansie [WIDEO] [online], MMA PL, 17 października 2021 [dostęp 2022-11-01] (pol.).
↑ UFC 271 – karta walk, godziny transmisji. Kto zawalczy? Lista walk UFC 271. Stream online na żywo. [online], StrefaMMA.pl – Portal sportów walki, 11 lutego 2022 [dostęp 2022-11-01] (pol.).
↑ UFC 271: 43-letni Andrei Arlovski wypunktował rywala. Trzecia wygrana z rzędu byłego mistrza [WIDEO] [online], MMA PL, 13 lutego 2022 [dostęp 2022-11-01] (pol.).
↑ KrzysztofK. Kordys KrzysztofK., UFC Vegas 53: Były mistrz z kolejnym zwycięstwem! Andrei Arlovski pokonał Colliera przez decyzję | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 1 maja 2022 [dostęp 2022-11-01] (pol.).
↑ MichałM. Tkaczuk MichałM., Kompletnie bezradny Andrei Arlovski uduszony przez „Pezao” podczas UFC Fight Night 213 (WIDEO) | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 29 października 2022 [dostęp 2022-11-01] (pol.).
↑ BartłomiejB. Zubkiewicz BartłomiejB., Dana White potwierdza – Andrei Arlovski zawalczył ostatni raz w oktagonie podczas UFC 303 [online], MMA Rocks, 1 lipca 2024 [dostęp 2024-07-05] (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Record Book | UFC [online], statleaders.ufc.com [dostęp 2024-07-05] .
↑ Universal Soldier: Regeneration. John Hyams Foresight Unlimited, Signature Pictures, Baumgarten Management and Productions (BMP). 2010-01-07. [dostęp 2021-10-31].
↑ JesseJ. Holland JesseJ., Video: Universal Soldier ‘Day of Reckoning’ preview trailer featuring Andrei Arlovski [online], MMAmania.com, 13 września 2012 [dostęp 2021-10-31] (ang.).
↑ ArtemA. Safarov ArtemA., Arlovski 'not a fan of Russell Crowe’ after confrontation [online], Bloody Elbow, 23 lutego 2016 [dostęp 2021-10-31] (ang.).
↑ AdamA. Guillen AdamA., jr., Video: Denzel Knocks Out Arlovski In Record Time [online], MMAmania.com, 19 kwietnia 2018 [dostęp 2021-10-31] (ang.).
↑ Sylvia and Arlovski, next on Jerry Springer – Update Mikula denies Sylvia rumors. [dostęp 2010-06-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[1] Bilans walk aktualny na 30 czerwca 2024.

[:2-2] Andrei Arlovski ("The Pitbull") | MMA Fighter Page [online], Tapology [dostęp 2024-07-05] (ang.).

[:3-3] Sherdog.com, Andrei [online], Sherdog [dostęp 2024-07-05] (ang.).

[:0-4] Andrei Arlovski | UFC [online], ufc.com, 14 września 2018 [dostęp 2022-01-17] (ang.).

[:1-5] Andrei Arlovski. Bio/Record. [dostęp 2010-06-04]. (ang.).

[tapo-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Statystyki i rekord w MMA. [dostęp 2018-10-07]. (ang.).

[7] Affliction MMA: Fedor Emelianenko KOs Andrei Arlovski, Retains Title. [dostęp 2010-06-04]. (ang.).

[8] Steven Marrocco: Andrei Arlovski released from WSOF, signs with UFC for targeted bout with Schaub. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).

[9] Wito, Andrei Arlovski po walce pełnej dobrych wymian pokonał Chase’a Shermana | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 18 kwietnia 2021 [dostęp 2022-11-01] (pol.).

[10] UFC on ESPN+ 53: Andrei Arlovski minimalnie lepszy od Carlosa Felipe na pełnym dystansie [WIDEO] [online], MMA PL, 17 października 2021 [dostęp 2022-11-01] (pol.).

[11] UFC 271 – karta walk, godziny transmisji. Kto zawalczy? Lista walk UFC 271. Stream online na żywo. [online], StrefaMMA.pl – Portal sportów walki, 11 lutego 2022 [dostęp 2022-11-01] (pol.).

[12] UFC 271: 43-letni Andrei Arlovski wypunktował rywala. Trzecia wygrana z rzędu byłego mistrza [WIDEO] [online], MMA PL, 13 lutego 2022 [dostęp 2022-11-01] (pol.).

[13] KrzysztofK. Kordys KrzysztofK., UFC Vegas 53: Były mistrz z kolejnym zwycięstwem! Andrei Arlovski pokonał Colliera przez decyzję | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 1 maja 2022 [dostęp 2022-11-01] (pol.).

[14] MichałM. Tkaczuk MichałM., Kompletnie bezradny Andrei Arlovski uduszony przez „Pezao” podczas UFC Fight Night 213 (WIDEO) | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 29 października 2022 [dostęp 2022-11-01] (pol.).

[15] BartłomiejB. Zubkiewicz BartłomiejB., Dana White potwierdza – Andrei Arlovski zawalczył ostatni raz w oktagonie podczas UFC 303 [online], MMA Rocks, 1 lipca 2024 [dostęp 2024-07-05] (pol.).

[:4-16] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Record Book | UFC [online], statleaders.ufc.com [dostęp 2024-07-05] .

[17] Universal Soldier: Regeneration. John Hyams Foresight Unlimited, Signature Pictures, Baumgarten Management and Productions (BMP). 2010-01-07. [dostęp 2021-10-31].

[18] JesseJ. Holland JesseJ., Video: Universal Soldier ‘Day of Reckoning’ preview trailer featuring Andrei Arlovski [online], MMAmania.com, 13 września 2012 [dostęp 2021-10-31] (ang.).

[19] ArtemA. Safarov ArtemA., Arlovski 'not a fan of Russell Crowe’ after confrontation [online], Bloody Elbow, 23 lutego 2016 [dostęp 2021-10-31] (ang.).

[20] AdamA. Guillen AdamA., jr., Video: Denzel Knocks Out Arlovski In Record Time [online], MMAmania.com, 19 kwietnia 2018 [dostęp 2021-10-31] (ang.).

[21] Sylvia and Arlovski, next on Jerry Springer – Update Mikula denies Sylvia rumors. [dostęp 2010-06-04]. (ang.).

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

Waga ciężka	Mark Coleman (1997) Maurice Smith (1997) Randy Couture (1997–1998) Bas Rutten (1999) Kevin Randleman (1999–2000) Randy Couture (2000–2002) Josh Barnett (2002) Ricco Rodriguez (2002–2003) Tim Sylvia (2003) Frank Mir (2004–2005) Andrej Arłouski (2005) Andrej Arłouski (2005–2006) Tim Sylvia (2006–2007) Randy Couture (2007–2008) Antônio Rodrigo Nogueira (2008) Brock Lesnar (2008–2010) Frank Mir (2008–2009) Shane Carwin (2010) Cain Velasquez (2010–2011) Junior dos Santos (2011–2012) Cain Velasquez (2012–2015) Fabrício Werdum (2014–2015) Fabrício Werdum (2015–2016) Stipe Miocic (2016–2018) Daniel Cormier (2018–2019) Stipe Miocic (2019–2021) Francis Ngannou (2021-2022) Jon Jones (od 2023)
Waga półciężka	Frank Shamrock (1997–1999) Tito Ortiz (2000–2003) Randy Couture (2003) Randy Couture (2003–2004) Vitor Belfort (2004) Randy Couture (2004–2005) Chuck Liddell (2005–2007) Quinton Jackson (2007–2008) Forrest Griffin (2008) Rashad Evans (2008–2009) Lyoto Machida (2009–2010) Maurício Rua (2010–2011) Jon Jones (2011–2015) Daniel Cormier (2015–2018) Jon Jones (2016) Jon Jones (2018–2020) Jan Błachowicz (2020–2021) Glover Teixeira (2021–2022) Jiří Procházka (2022) Jamahal Hill (2023) Alex Pereira (od 2023)
Waga średnia	Dave Menne (2001–2002) Murilo Bustamante (2002) Evan Tanner (2005) Rich Franklin (2005–2006) Anderson Silva (2006–2013) Chris Weidman (2013–2015) Luke Rockhold (2015–2016) Michael Bisping (2016–2017) Robert Whittaker (2017) Georges St. Pierre (2017) Robert Whittaker (2017–2019) Israel Adesanya (2019–2022) Alex Pereira (2022-2023) Israel Adesanya (2023) Sean Strickland (2023-2024) Dricus du Plessis (od 2024)
Waga półśrednia	Pat Miletich (1998–2001) Carlos Newton (2001) Matt Hughes (2001–2004) B.J. Penn (2004) Matt Hughes (2004–2006) Georges St-Pierre (2006–2007) Matt Serra (2007–2008) Georges St-Pierre (2007–2008) Georges St-Pierre (2008–2013) Carlos Condit (2012) Johny Hendricks (2014) Robbie Lawler (2014–2016) Tyron Woodley (2016–2019) Kamaru Usman (2019–2022) Leon Edwards (2022-2024) Belal Muhammad (od 2024)
Waga lekka	Jens Pulver (2001–2002) Sean Sherk (2006–2007) B.J. Penn (2008–2010) Frankie Edgar (2010–2012) Benson Henderson (2012–2013) Anthony Pettis (2013–2015) Rafael dos Anjos (2015–2016) Eddie Alvarez (2016) Conor McGregor (2016–2018) Tony Ferguson (2017–2018) Chabib Nurmagomiedow (2018–2020) Charles Oliveira (2021–2022) Isłam Machaczew (od 2022)
Waga piórkowa	José Aldo (2010–2015) Conor McGregor (2015) Conor McGregor (2015–2016) José Aldo (2016) José Aldo (2016–2017) Max Holloway (2017–2019) Alexander Volkanovski (2019-2024) Ilia Topuria (od 2024)
Waga kogucia	Dominick Cruz (2010–2014) Renan Barão (2012–2014) Renan Barão (2014) T.J. Dillashaw (2014–2016) Dominick Cruz (2016) Cody Garbrandt (2016–2017) T.J. Dillashaw (2017–2019) Henry Cejudo (2019–2020) Piotr Jan (2020–2021) Aljamain Sterling (2021-2023) Sean O'Malley (2023-2024) Merab Dwaliszwili (od 2024)
Waga musza	Demetrious Johnson (2012–2018) Henry Cejudo (2018–2019) Deiveson Figueiredo (2020–2021) Brandon Moreno (2021–2022) Deiveson Figueiredo (2022-2023) Brandon Moreno (2023) Alexandre Pantoja (od 2023)
Waga open	Ken Shamrock (1995–1996) Dan Severn (1996–1997)