Przejdź do zawartości

Antonio Conte

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antonio Conte
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1969
Lecce

Wzrost

178 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Napoli (trener)

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1985–1991 US Lecce 71 (1)
1991–2004 Juventus F.C. 296 (29)
W sumie: 367 (30)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1994–2000  Włochy 20 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2005–2006 SS Robur Siena (asystent)
2006 US Arezzo
2007 US Arezzo
2007–2009 Bari
2009–2010 Atalanta BC
2010–2011 SS Robur Siena
2011–2014 Juventus
2014–2016 Włochy
2016–2018 Chelsea
2019–2021 Inter Mediolan
2021–2023 Tottenham Hotspur
2024– Napoli
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Faksymile
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
II miejsce USA 1994 piłka nożna
Mistrzostwa Europy
II miejsce Belgia/Holandia 2000 piłka nożna

Antonio Conte (ur. 31 lipca 1969 w Lecce) – włoski piłkarz i trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

US Lecce

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek miejscowego klubu US Lecce. 6 kwietnia 1986 zadebiutował w Serie A na pozycji pomocnika w meczu przeciwko Pisa Calcio (1:1), mając wtedy 16 lat, 8 miesięcy i 13 dni. Swoją pierwszą bramkę w Serie A strzelił 11 listopada 1989 roku w meczu Napoli-Lecce (3:2).

Juventus F.C.

[edytuj | edytuj kod]

Latem 1991 został kupiony za 7 milionów lirów do Juventusu, a 17 listopada 1991 debiutował w koszulce Juve w meczu derbowym z Torino FC. Z Juventusem odnosił wiele sukcesów, między innymi pięć razy zdobył mistrzostwo Włoch, w 1993 roku wygrał Puchar UEFA, a w 1996 Ligę Mistrzów. W 1996 roku, po odejściu Gianluki Viallego i Fabrizia Ravanellego, został kapitanem drużyny. W sezonie 2001/02 przez coraz rzadsze wychodzenie w podstawowym składzie Juventusu stracił opaskę kapitana na rzecz Alessandra Del Piero. 4 kwietnia 2004 r. rozegrał ostatni mecz w Serie A na San Siro przeciwko Interowi (3:2) i w tym samym roku zakończył karierę zawodniczą.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

27 maja 1994 debiutował w reprezentacji Włoch w meczu towarzyskim przeciwko Finlandii (2:0). Występował w meczach ćwierćfinałowym i półfinałowym MŚ 1994, ale nie zagrał w finale z Brazylią (0:0, k.2:3). Kontuzja wyeliminowała go z Euro 1996. 27 marca 1999 strzelił pierwszego gola w meczu eliminacyjnym do mistrzostw Europy przeciwko Danii (2:1). Brał udział w Euro 2000, gdzie 24 czerwca zagrał swój ostatni mecz w koszulce Squadra Azzurra w ćwierćfinale przeciwko Rumunii (2:0).

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

W latach 2005–2006 był drugim trenerem Sieny, w latach 2006–2007 był szkoleniowcem AC Arezzo, a w 2007 rozpoczął pracę z AS Bari. W 2009 wygrał z nią rozgrywki Serie B i awansował do pierwszej ligi. Po zakończeniu rozgrywek odszedł jednak z zespołu z powodu braku porozumienia z kierownictwem Bari w sprawie planów transferowych. 21 września 2009 Conte został szkoleniowcem Atalanty BC zastępując Angelo Gregucciego. Pracował tam do stycznia 2010 roku, po czym złożył rezygnację[1]. 23 maja 2010 Conte został trenerem Sieny. Rok później objął stanowisko szkoleniowca drużyny, w której występował jako piłkarz – Juventusu. 6 maja 2012, na jedną kolejkę przed zakończeniem sezonu, zdobył w roli szkoleniowca Juve tytuł Mistrza Włoch, wygrywając z Cagliari 2:0. 15 lipca 2014 Conte zrezygnował z funkcji trenera Juventusu, z powodu polityki transferowej.

14 sierpnia 2014 roku został nowym szkoleniowcem reprezentacji Włoch[2]. Po zakończeniu Euro 2016 Antonio Conte objął funkcję szkoleniowca Chelsea. Kontrakt miał być ważny przez 3 lata[3].

13 lipca 2018 został zwolniony z posady trenera Chelsea[4].

31 maja 2019 otrzymał nominację na stanowisko nowego szkoleniowca Interu Mediolan, na którym zastąpił Luciano Spalettiego[5]. W sezonie 2020/2021 z drużyną Interu Mediolan zdobył Mistrzostwo Włoch[6]

27 maja 2021 po zdobyciu mistrzostwa Włoch z Interem Mediolan zdecydował o rezygnacji z funkcji trenera Interu.

2 listopada 2021 został trenerem Tottenhamu Hotspur. Podpisał kontrakt ważny do 30 czerwca 2023 roku.

26 marca 2023 rozstał się z Tottenhamem. Umowę rozwiązano za porozumieniem stron. Przyczyną rozstania była wypowiedź włoskiego szkoleniowca, w której jawnie skrytykował on władze klubu z Londynu.

Statystyki kariery

[edytuj | edytuj kod]

Trener

[edytuj | edytuj kod]

Aktualne na 18 marca 2023.

Zespół Od Do Statystyka
M W R P % W
Arezzo 1 lipca 2006 31 października 2006 12 1 7 4 8,33
Arezzo 13 marca 2007 30 czerwca 2007 15 8 3 4 53,33
Bari 27 grudnia 2007 23 czerwca 2009 67 32 22 13 47,76
Atalanta BC 21 września 2009 7 stycznia 2010 14 3 4 7 21,43
Siena 23 maja 2010 21 maja 2011 44 22 14 8 50,00
Juventus F.C. 31 maja 2011 15 lipca 2014 151 102 34 15 67,55
Włochy 14 sierpnia 2014 2 lipca 2016 25 14 7 4 56,00
Chelsea 3 lipca 2016 13 lipca 2018 106 69 17 20 65,09
Inter Mediolan 31 maja 2019 26 maja 2021 102 64 23 15 62,75
Tottenham 2 listopada 2021 76 41 12 23 53,95
Łącznie 612 356 143 113 58,17

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Zawodnik

[edytuj | edytuj kod]
Juventus
Włochy

Trener

[edytuj | edytuj kod]
Bari
Juventus
Chelsea
Inter Mediolan

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Conte rozstał się z Atalantą. Tylko Piłka, 2010-01-07. [dostęp 2010-01-07]. (ang.).
  2. Antonio Conte appointed new Italy coach. SB Nation, 2014-08-14. [dostęp 2014-08-14]. (ang.).
  3. Conte appointed. Chelsea F.C, 2016-04-04. [dostęp 2016-04-04]. (ang.).
  4. Statement on Antonio Conte. chelseafc.com, 13 lipca 2018. [dostęp 2018-07-13]. (ang.).
  5. Antonio Conte will be Inter’s new coach. inter.it, 31 maja 2019. [dostęp 2019-06-15]. (ang.).
  6. Inter Mediolan zdobywa mistrzostwo Włoch! Hegemonia Juventusu przerwana, tłumy na ulicach Mediolanu [online], sport-se-pl.cdn.ampproject.org [dostęp 2021-05-02].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]