Przejdź do zawartości

Živojin Pavlović

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Živojin Pavlović
Живојин Павловић
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1933
Šabac

Data i miejsce śmierci

29 listopada 1998
Belgrad

Zawód

reżyser, scenarzysta, pisarz

Współmałżonek

Snezana Lukić (1966-1998; troje dzieci)

Lata aktywności

1956–1998

Živojin „Žika” Pavlović, serb. Живојин Жика Павловић (ur. 15 kwietnia 1933 w Šabacu[1], zm. 29 listopada 1998 w Belgradzie) – serbski reżyser i scenarzysta filmowy. Był także uznanym pisarzem i zdobył dwie nagrody literackie NIN.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jeden z głównych przedstawicieli jugosłowiańskiej czarnej fali w kinie lat 60. i 70. XX w. W swoich wielokrotnie nagradzanych filmach portretował ciężkie życie w Jugosławii z perspektywy ludzi wykluczonych i pozbawionych wszelkich przywilejów[2].

Laureat Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszego reżysera na 17. MFF w Berlinie za film Przebudzenie szczurów (1967)[3]. Jego kolejne filmy również cieszyły się uznaniem: Kiedy będę martwy i biały (1967) przyniósł mu Nagrodę FIPRESCI na MFF w Karlowych Warach, Zasadzka (1969) zdobyła Nagrodę CIDALC na 30. MFF w Wenecji, a Czerwone kłosy (1970) – Nagrodę CIDALC na 21. MFF w Berlinie.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Zwali go Al Capone, 1964[1]
  • Nieprzyjaciel, 1965[1]
  • Przebudzenie szczurów, 1967[1]
  • Kiedy będę martwy i biały, 1968[1]
  • Zasadzka, 1969[1]
  • Czerwone kłosy, 1971[1]
  • Lot martwego ptaka, 1973[1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Zbigniew Pitera, Leksykon reżyserów filmowych. Reżyserzy zagraniczni, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1978, s. 144.
  2. John William Bills: 10 Serbian Film Directors You Should Know. Culture Trip, 2018-02-22. [dostęp 2020-05-30]. (ang.).
  3. Zivojin Pavlovic: Awards. IMDb. [dostęp 2020-05-29]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]