Łaziska (Beskid Sądecki)
 Widok z polany Wyżne Młaki | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
941 m n.p.m. |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidu Sądeckiego  | |
 49°27′32,2″N 20°48′00,3″E/49,458944 20,800083
| |
Łaziska (941 m) – szczyt w Beskidzie Sądeckim. Znajduje się w Paśmie Jaworzyny, w bocznym grzbiecie opadającym od głównej grani tego pasma (z okolicy Hali Łabowskiej) na południowy zachód. W grzbiecie tym kolejno znajdują się: Wargulszańskie Góry (1035 m), Łaziska (941 m), Parchowatka (1004 m), Kiczora (806 m) i Drapa (717 m)[1]. Dawniej grzbietem tym biegła też granica między polską ludnością zamieszkująca dolinę Łomniczanki a łemkowską zamieszkującą dolinę Wierchomlanki. Łaziska zwane też są Lichoniowymi Górami, a nazwa ta pochodzi od nazwiska jednego z mieszkańców miejscowości Łomnica-Zdrój[2].
Zachodnie stoki Łazisk opadają do doliny Łomniczanki, wschodnie do doliny Potaszni (dopływ Wierchomlanki[1]. Są w dużym stopniu bezleśne. Na stokach wschodnich dawniej znajdowały się przysiółki Łemków. Na mapie WIG z około 1930 roku na stokach tych zaznaczone są liczące 19 zagród (tzw. chyż) przysiółki Parchowatka, Jaworzyna, Długoszówka, Polana, Cichy Wierch. Łemkowie zostali stąd wysiedleni w 1947 w ramach Akcji Wisła, a ich chyże spalone. Obecnie tereny te należą do miejscowości Wierchomla Mała. Nie zostały jednak zamieszkane, ani też zalesione. Jednak w wyniku naturalnej sukcesji wtórnej stopniowo zarastają borówczyskami i lasem. Również część stoków zachodnich, opadających do doliny Łomniczanki jest bezleśna.
Łaziska to mało wybitny wierzchołek, ale jego okolice mają jeszcze duże walory widokowe. Grzbietem prowadzi żółty szlak turystyczny
Szlak turystyki pieszej
[edytuj | edytuj kod]z Łomnicy-Zdroju (od szkoły) przez Parchowatkę, Łaziska i Wargulszańskie Góry na Halę Łabowską. Czas przejścia 3 h, ↓ 2.15 h
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Beskid Sądecki. Mapa 1:50 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit” s.c.. ISBN 83-915737-3-7.
- ↑ Bogdan Mościcki: Beskid Sądecki i Małe Pieniny. Pruszków: Oficyna Wyd. „Rewasz”, 2007. ISBN 978-83-89188-65-6.