Zbigniew Resich

Zbigniew Resich
Data i miejsce urodzenia	30 września 1915 ; Wiedeń
Data i miejsce śmierci	19 stycznia 1989 ; Konstancin-Jeziorna
	Pierwszy prezes Sądu Najwyższego
Okres	od 23 maja 1967; do 21 stycznia 1972
Poprzednik	Jan Wasilkowski
Następca	Jerzy Bafia
	Poseł V kadencji Sejmu PRL
Okres	od 1 czerwca 1969; do 15 lutego 1972
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Odznaczenia

Grób Zbigniewa Resicha i jego żony Zofii

Zbigniew Resich (ur. 30 września 1915 w Wiedniu, zm. 19 stycznia 1989 w Konstancinie-Jeziornie) – polski prawnik oraz sportowiec, profesor nauk prawnych, w latach 1967–1972 pierwszy prezes Sądu Najwyższego, a w latach 1975–1981 dziekan Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Poseł na Sejm PRL V kadencji.

Kariera zawodowa

Po ukończeniu studiów prawniczych na Uniwersytecie Jagiellońskim i odbyciu aplikacji sądowej został sędzią. W latach 1945–1953 był sędzią Sądu Wojewódzkiego w Krakowie, a w latach 1953–1972 sędzią Sądu Najwyższego. W latach 1958–1967 był Prezesem Izby Cywilnej SN, a w latach 1967–1972 Pierwszym Prezesem Sądu Najwyższego. W latach 1958–1964 przewodniczył zespołowi postępowania cywilnego Komisji ds. Reformy Prawa Cywilnego. Był współtwórcą kodeksu postępowania cywilnego z 1964. W latach 1969–1972 był posłem na Sejm PRL V kadencji z ramienia PZPR. Przewodniczył też Zarządowi Głównemu Zrzeszenia Prawników Polskich (1967–1972).

Od 1965 był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego (w Zakładzie Postępowania Cywilnego), a w latach 1975–1981 dziekanem Wydziału Prawa i Administracji UW. Głównym polem zainteresowań naukowych prof. Resicha było postępowanie cywilne, ale także prawo międzynarodowe, a zwłaszcza ochrona praw człowieka.

W latach 1962–1970 był członkiem Komisji Praw Człowieka ONZ, pełnił kolejno funkcje przewodniczącego i wiceprzewodniczącego. Uczestniczył czterokrotnie w składzie Delegacji Rządowej na Zgromadzenie Ogólne ONZ. Był jednym z twórców takich dokumentów międzynarodowych jak Międzynarodowe Pakty Praw Człowieka, konwencja o likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej czy konwencja o nieprzedawnianiu zbrodni wojennych i zbrodni przeciw ludzkości^[1]. Był członkiem Polskiej Grupy Narodowej Stałego Trybunału Rozjemczego w Hadze^[2]. Prowadził wykłady na uniwersytetach w: Santiago de Compostela, Neapolu, Amsterdamie, Teheranie, Wiedniu, Salzburgu i Paryżu.

W 1980–1981 przewodniczył społecznej komisji ds. opracowania projektu nowej ustawy o szkolnictwie wyższym (tzw. Komisja Resicha). Projekt ten, zawierający postulaty autonomii uczelni od władz państwowych, nie został wdrożony.

Pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie (kwatera C39-10-2)^[3].

Życie prywatne

Ojciec dziennikarki Alicji Resich-Modlińskiej.

Publikacje

Poznanie prawdy w procesie cywilnym (1958)
Dopuszczalność drogi sądowej w sprawach cywilnych (1962)
Przesłanki procesowe (1966)
Ochrona praw człowieka w prawie międzynarodowym (1972)
Nauka o organach ochrony prawnej (1977)
Polska w obronie praw człowieka (1978)
Res iudicata (1978)
Postępowanie cywilne (współautor Jerzy Jodłowski) (1979, najnowsze wydanie 2005)
Międzynarodowa ochrona praw człowieka (1981)

Kariera sportowa

W młodości Resich był koszykarzem. Czterokrotnie brał udział jako reprezentant Polski w mistrzostwach Europy (w 1937, 1939, 1946 i 1947); w mistrzostwach w 1939 został (wraz z drużyną) brązowym medalistą. Kontuzja wyeliminowała go ze startu na olimpiadzie w Berlinie w 1936. 27 razy był reprezentantem Polski.

Przez całą karierę (1932–1948) reprezentował barwy Cracovii. Zdobył z nią mistrzostwo Polski w 1938 i wicemistrzostwo w 1946, a także Puchar Polski w 1935.

Grał także w piłkę ręczną i siatkówkę. W piłce ręcznej pięć razy wystąpił w reprezentacji Polski. Był brązowym medalistą mistrzostw Polski (1938).

W 1985 otrzymał medal Kalós Kagathós.

Odznaczenia^[4]

Order Sztandaru Pracy I klasy
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1964)^[5]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)^[6]^[5]
Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[7]
Medal Komisji Edukacji Narodowej (1982)
Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”
Order Narodowy Zasługi (Francja)

Przypisy

↑ Konwencja o niestosowaniu przedawnienia wobec zbrodni wojennych i zbrodni przeciw ludzkości (Dz.U. z 1970 r. nr 26, poz. 208)
↑ M. Jędrzejewska, T. Ereciński, Studia z prawa postępowania cywilnego: Księga Pamiątkowa ku czci Zbigniewa Resicha, Warszawa 1985, s. 7
↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie
↑ Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 1092–1093
↑ ^a ^b Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
↑ M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1340
↑ M.P. z 1955 r. nr 106, poz. 1419

[1] Konwencja o niestosowaniu przedawnienia wobec zbrodni wojennych i zbrodni przeciw ludzkości (Dz.U. z 1970 r. nr 26, poz. 208)

[2] M. Jędrzejewska, T. Ereciński, Studia z prawa postępowania cywilnego: Księga Pamiątkowa ku czci Zbigniewa Resicha, Warszawa 1985, s. 7

[3] Wyszukiwarka grobów w Warszawie

[4] Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 1092–1093

[BS-5] Profil na stronie Biblioteki Sejmowej

[6] M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1340

[7] M.P. z 1955 r. nr 106, poz. 1419

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

kierujący pracą Izby Karnej	Kazimierz Bzowski Marian Mazur Kazimierz Borys Stefan Kurowski Zygmunt Opuszyński Franciszek Wróblewski Bogdan Dzięcioł Andrzej Murzynowski Zbigniew Doda Lech Paprzycki Stanisław Zabłocki Wiesław Kozielewicz (p.o.) Michał Laskowski
kierujący pracą Izby Cywilnej	Artur Sieradzki Witold Święcicki Zbigniew Resich Bronisław Dobrzański Zbigniew Resich Jan Pawlak Antoni Filcek Wacław Sutkowski Stanisław Rudnicki Tadeusz Ereciński Dariusz Zawistowski Małgorzata Manowska (p.o.) Joanna Misztal-Konecka
kierujący pracą Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych	Zygmunt Opuszyński Franciszek Rusek Tadeusz Szymanek Jan Wasilewski Walerian Sanetra Teresa Flemming-Kulesza Józef Iwulski Piotr Prusinowski
kierujący pracą Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych	Dariusz Czajkowski (p.o.) Joanna Lemańska
kierujący pracą Izby Odpowiedzialności Zawodowej	Małgorzata Manowska (p.o) Wiesław Kozielewicz
kierujący pracą Izby Dyscyplinarnej	Jan Majchrowski (p.o) Tomasz Przesławski Adam Roch
kierujący pracą Izby Wojskowej	Aleksander Tarnowski płk. Aleksander Michniewicz płk. Władysław Garnowski Wilhelm Świątkowski Jan Miłek gen. Kazimierz Jankowski płk. Bogdan Dzięcioł gen. bryg. Kazimierz Lipiński gen. dyw. rez. Janusz Godyń Wiesław Błuś

II Rzeczpospolita (1917–1939)	Stanisław Pomian-Srzednicki (1917–1922) Franciszek Nowodworski (1922–1924) Władysław Seyda (1924–1929) Leon Supiński (1929–1939)
PRL (1945–1990)	Wacław Barcikowski (1945–1956) Jan Wasilkowski (1956–1967) Zbigniew Resich (1967–1972) Jerzy Bafia (1972–1976) Włodzimierz Berutowicz (1976–1987) Adam Łopatka (1987–1990)
III Rzeczpospolita (od 1990)	Adam Strzembosz (1990–1998) Lech Gardocki (1998–2010) Stanisław Dąbrowski (2010–2014) Małgorzata Gersdorf (2014–2020) Małgorzata Manowska (od 2020)