Przejdź do zawartości

Stefan Friedmann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Friedmann
Ilustracja
Foto: Paweł Matyka (2009)
Data i miejsce urodzenia

2 września 1941
Kraków

Zawód

aktor filmowy i teatralny, satyryk, prezenter TV

Lata aktywności

od 1955

Zespół artystyczny
Och-Teatr
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Stefan Andrzej Friedmann (ur. 2 września 1941 w Krakowie) – polski aktor teatralny, filmowy i radiowy, satyryk, prezenter telewizyjny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Zainteresował się aktorstwem po obejrzeniu spektaklu Syn pułku wystawianym w Teatrze Bagatela w Krakowie[1]. W 1951, mając dziewięć lat, wystąpił u boku ojca, Mariana Friedmanna, oraz Witolda Sadowego w spektaklu Milionowe jajko wystawianym w Teatrze Nowym w Warszawie[2]. Uczęszczał do VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie[3], został jednak wyrzucony ze szkoły po dziewiątej klasie przez złe oceny z matematyki[4]. Maturę zdał w XXXIV Liceum im. gen. Karola Świerczewskiego „Waltera” w Warszawie[5].

W 1953 wystąpił jako pacholę w słuchowisku Antoniego Malczewskiego Maria (reż. Jerzy Kierst) w Teatrze Poezji Polskiego Radia[6]. Następnie wystąpił w kolejnych słuchowiskach, m.in. jako Staś Tarkowski w dwuczęściowym W pustyni i w puszczy oraz Nemeczek w Chłopcach z Placu Broni, a także w wielu audycjach Błękitna Sztafeta[7]. Zagrał także kolejne role teatralne, m.in. Jędrka w Placówce i syna w Samotności[8]. W 1956 zaczął występować jako Eugeniusz „Gienek” Matysiak w serialu radiowym Matysiakowie, co zapewniło mu rozpoznawalność w Polsce[9].

Jako aktor filmowy zadebiutował niewielką rolą w Godzinach nadziei (1955)[10]. Do końca lat 50. zagrał jeszcze kilka ról filmowych, m.in. konika pod kinem w Kaloszach szczęścia (1958) oraz Andrzeja, głównego bohatera Miejsca na ziemi (1959)[11]. Brał także udział w zdjęciach próbnych do ekranizacji powieści Kornela Makuszyńskiego Szatan z siódmej klasy[12]. W latach 60. zaczął występować w kabarecie, najpierw udzielał się w Psie Cynickim, a następnie w Kabarecie „Hybrydy” Jana Pietrzaka (z zespołem otrzymał nagrodę podczas Festiwalu Teatrów Studenckich w Stambule za spektakl Czapa, czyli śmierć na raty) i gościnnie w STS-ie (z grupą odbył trasę po ZSRR), a także prowadził kabaret autorów Na Pięterku[13]. Kontynuował także karierę filmową, zagrał m.in. tytułowego bohatera filmu dyplomowego Krzysztofa Zanussiego Holden (1961)[14], Maćka w Rannym w lesie (1963), polskiego partyzanta w Nocy generałów (1966), tytułową rolę w Pavoncello (1967) i plutonowego w Jarzębinie czerwonej (1969)[15]. Zagrał także epizodyczne role w serialach: Stawka większa niż życie, Tajemnica zamku Edelsberg i Lalka[16]. Występował również w spektaklach Teatru Telewizji: Żywy trup, Czwórka przyjaciół z ulicy Cichej, Dwunastu, Godzina szczytu i Rewizor, a także w telewizyjnych programach Olgi Lipińskiej: Gallux Show i Studio Gama oraz w programach satyrycznych emitowanych na TVP1: Bajka dla dorosłych i Magic Show (ten został w 1979 wyróżniony Grand Prix Międzynarodowego Konkursu Programów Telewizyjnych w Sopocie)[17]. Współpracował też jako aktor z Teatrem Sensacji „Kobra”[16]. W tym okresie podjął również naukę w studium nauczycielskim, w którym uczył się m.in. z Markiem Perepeczką[18].

Jonasz Kofta i Stefan Friedmann podczas nagrywania audycji radiowej

W latach 1968–1974 był etatowym aktorem Teatru Współczesnego w Warszawie[19]. Przez siedem sezonów spędzonych w tym teatrze zagrał m.in. w sztukach: Wielki człowiek do małych interesów, Potęga ciemności, Macbett, Po górach, po chmurach i Król jeleń[20]. W 1971 zdał aktorski egzamin eksternistyczny na aktora dramatycznego[21]. Na początku lat 70. wraz z Jonaszem Koftą stworzył radiowy duet satyrycznokomediowy, który tworzył cykle dla Programu Trzeciego Polskiego Radia: Dialogi na cztery nogi (emitowany w magazynie Ilustrowany Tygodnik Rozrywkowy w latach 1970–1974) i Fachowcy (emitowany w Ilustrowanym Magazynie Autorów w latach 1974–1976)[22]. Był również lektorem trójkowego cyklu Ahoj przygodo![23]. Poza tym w latach 70. napisał tekst piosenki „Rosołek”, którą nagrał Jan Ptaszyn Wróblewski i zespół Alibabki, a także utwór „Tango z wodą w ustach” dla Mariana Kociniaka[24]. W 1973 podłożył głos Jerzemu Stuhrowi w filmie Przyjęcie na dziesięć osób plus trzy (1980)[16]. Poza tym zagrał Sulisława, sługę Kazimierza Wielkiego, w filmie z 1976 o polskim władcy[25]. Napisał także scenariusz do serialu Między nami Polakami (1977–1980)[26][27].

Wiosną 1980 wraz z innymi artystami odbył swoją pierwszą trasę po Stanach Zjednoczonych z programem kabaretowo-rewiowym Gwiazdy, których jeszcze nie znacie[28]. W trakcie pobytu USA dorabiał, pracując w ekipie ogrodniczej w Long Island[29]. We wrześniu 1980 przedpremierę miał jego autorski spektakl Fachowcy, czyli po prostu robota. Opera za trzy pięćdziesiąt inspirowany audycją, którą współtworzył z Jonaszem Koftą w latach 70. dla radiowej Trójki[30]. W grudniu 1981 porzucił rolę w Matysiakach w ramach bojkotu mediów publicznych po wprowadzeniu stanu wojennego[31]. W 1983 ukończył kurs gastronomiczny na Stołecznym Uniwersytecie Robotniczym ZSMP w Warszawie i zagrał detektywa Piekarskiego w Szkatułce z Hongkongu[32]. W 1984 napisał scenariusz spektaklu teatralnego Przygody podróżnika Pipsa oraz jego przyjaciół: papugi Terefery i psa Klipsa, który został wyreżyserowany przez Tomasza Grochoczyńskiego i premierowo wystawiony w Teatrze Komedia w Warszawie[33][34]. W tym okresie premierę w Teatrze Muzycznym w Gdyni miały dwie sztuki, do których współtworzył libretto: Drugie Wejście Smoka, czyli Franek Kimono Story (1984) i Czarna dziura, czyli Gwiezdne Love Story (1985)[35][36][37]. W 1987 premierę w Teatrze Komedia w Warszawie miała kolejna sztuka autorstwa Friedmanna, W naszym domu straszy[38][39]. Następnie zagrał tytułową rolę w siedmioodcinkowym serialu TVP Na kłopoty… Bednarski (1988)[40][41]. Po zakończeniu komunizmu w 1989 odbył trasę koncertową po USA i Kanadzie z programem Zmiana warty, który prezentował z Krzysztofem Jaroszyńskim dla tamtejszej Polonii[42].

W 1991 bezskutecznie kandydował do Sejmu z listy Polskiej Partii Przyjaciół Piwa. Od lat 90. do 2001 prowadził w Programie Trzecim PR autorski magazyn Korek[43][40]. Współtworzył również audycję ZSYP w Programie Pierwszym Polskiego Radia do końca jej nadawania w 2009. W 1991 wraz z Krzysztofem Jaroszyńskim prezentował humorystyczne quizy dla finalistek wyborów Miss Polski[44][45]. W 1992 wystąpił z utworem „Cienki Bolek” na 29. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[46]. W 1994 współprowadził program TVP1 Magazynio z Krzysztofem Jaroszyńskim, z którym napisał również scenariusz serialu Z pianką czy bez (1997) dla Polsatu[47]. Pod koniec lat 90. prowadził telezakupy z TV Marketu w Polsacie[48]. Zaczął także pisać felietony do „Tele Tygodnia” pt. „Krzywym okiem obejrzał Stefan Friedmann”, które w 2006 zostały opublikowane w formie książki; współpracę z czasopismem zakończył w 2019[49]. W latach 2001–2002 prowadził teleturniej Poszukiwacze skarbów na TVP1[50]. W 2003 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[51]. W 2007–2008 prowadził program Najgorszy polski kierowca (później przemianowany na Nie-dzielny kierowca), który był emitowany na TV Puls[52][53].

W 2008 zadebiutował jako reżyser teatralny, przygotował m.in. spektakle dla Teatru Bajka w Warszawie: Dzikie żądze, Zamknij oczy i myśl o Anglii oraz Seks, metro i mp3[40][54]. Od 2008 współpracuje jako reżyser w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku, w którym wystawił spektakle: Mayday 1 i 2, Weekend z kochankiem, Kochane pieniążki, Nic nie gra, Szalone nożyczki, Dzikie żądze oraz Zamknij oczy i myśl o Anglii[55]. Od 2012 występuje w roli Bobby’ego Franklyna w spektaklu Mayday (reż. Krystyna Janda) w Och-Teatrze w Warszawie[56][57].

Zagrał w teledyskach do utworów: „Będzie dobrze dzieciak” (2000) zespołu Molesta Ewenement, „W aucie” (2008) zespołu TPWC[a] i „Wezmę cię” (2013) grupy Poparzeni Kawą Trzy[59][60]. Wystąpił w telewizyjnych spotach reklamowych producenta farb Ekonowinka oraz zestawów satelitarnych marki Porion[61].

W 2011 wydał książkę dla dzieci pt. „Przygody podróżnika Pipsa oraz jego przyjaciół: papugi Terefery i psa Klipsa” inspirowaną spektaklem, do którego scenariusz napisał w latach 80[62]. Udzielił wywiadu Soni Ross na potrzeby jej książki pt. „Tata” (2012)[b][63]. W 2018 dołączył do obsady serialu M jak miłość w roli Józefa Modrego, adoratora Barbary Mostowiak[64][65]. W maju 2023 nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka wydał książkę autobiograficzną pt. „70 lat mojego dzieciństwa, czyli niech pan powie coś wesołego”[66].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Syn aktora Mariana Friedmanna (1917–1983) i suflerki Haliny[c] z domu Bialik (1921–2010)[68]. Jego przodek ze strony ojca, Szymon Karol Friedmann, był austriackim oficerem, który brał udział w trzecim rozbiorze Polski[69]. Dalsza rodzina jego żony jest spowinowacona z aktorem Cezarym Pazurą[70][71].

7 września 1968 ożenił się z Krystyną Wiśniewską[72]. Mieszkają w Łosiu[73]. Mają dwóch synów: Filipa (ur. 1973) i Wojciecha, oraz czterech wnuków: Maxa, Szymona, Aleksa i Karola[74]. Jest ojcem chrzestnym reżysera Jana Holoubka[75].

Interesuje się piłką nożną. Należał do Reprezentacji Artystów Polskich oraz często grał podczas charytatywnych meczów aktorów przeciwko dziennikarzom[76][77].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Dubbing

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jego syn Wojciech pod pseudonimem „Fred” był wykonawcą zwrotki w wersji teledyskowej piosenki[58].
  2. Wywiady udzielili także inni mężczyźni show-biznesu, m.in. Krzysztof Hołowczyc, Andrzej Grabowski, Tomasz Karolak, Michał Wiśniewski.
  3. Przy chrzcie otrzymała imię Helena, jednak posługiwała się imieniem Halina[67].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Friedmann 2023 ↓, s. 36.
  2. Friedmann 2023 ↓, s. 47.
  3. Wiekowe liceum [online], wp.pl, 19 czerwca 2005 [dostęp 2020-11-18].
  4. Friedmann 2023 ↓, s. 54, 58.
  5. Friedmann 2023 ↓, s. 77, 82–83.
  6. Friedmann 2023 ↓, s. 60.
  7. Friedmann 2023 ↓, s. 61.
  8. Friedmann 2023 ↓, s. 62–63.
  9. Friedmann 2023 ↓, s. 65–69.
  10. Friedmann 2023 ↓, s. 79.
  11. Friedmann 2023 ↓, s. 76, 81.
  12. Friedmann 2023 ↓, s. 100.
  13. Friedmann 2023 ↓, s. 84–87, 91, 95–97, 219.
  14. FilmPolski.pl - HOLDEN [online], pl/fp/index.php?film=32735 [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  15. Friedmann 2023 ↓, s. 102, 144, 221–222.
  16. a b c Friedmann 2023 ↓, s. 224.
  17. Friedmann 2023 ↓, s. 223–224.
  18. Friedmann 2023 ↓, s. 110–114.
  19. Friedmann 2023 ↓, s. 27, 116.
  20. Friedmann 2023 ↓, s. 122–125.
  21. Friedmann 2023 ↓, s. 122, 214.
  22. Friedmann 2023 ↓, s. 148–169.
  23. Rozrywka w Trójce - Trójka - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  24. Friedmann 2023 ↓, s. 172–174, 376–377.
  25. Friedmann 2023 ↓, s. 230–232.
  26. FilmPolski.pl - MIĘDZY NAMI POLAKAMI [online], pl/fp/index.php?film=428197 [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  27. Friedmann 2023 ↓, s. 321.
  28. Friedmann 2023 ↓, s. 233–236.
  29. Friedmann 2023 ↓, s. 239.
  30. Friedmann 2023 ↓, s. 248–252.
  31. Friedmann 2023 ↓, s. 243.
  32. Friedmann 2023 ↓, s. 245–246, 266.
  33. Friedmann 2023 ↓, s. 186–188.
  34. Przygody podróżnika Pipsa oraz jego przyjaciół..., [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki) [dostęp 2023-05-21].
  35. Friedmann 2023 ↓, s. 252–253.
  36. Drugie Wejście Smoka czyli Franek Kimono Story, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2023-05-25].
  37. Czarna dziura, czyli Gwiezdne Love Story, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2023-05-25].
  38. W naszym domu straszy, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki) [dostęp 2023-05-21].
  39. Friedmann 2023 ↓, s. 190.
  40. a b c Stefan Friedmann: jeszcze nie przekwitam - Film [online], onet.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  41. Friedmann 2023 ↓, s. 266–269.
  42. Friedmann 2023 ↓, s. 259.
  43. Friedmann 2023 ↓, s. 170, 297–300.
  44. Miss na wyraźne żądanie | Przegląd [online], tygodnikprzeglad.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  45. Mrs. Polonia 1991 [online], zarchiwummiss.eu [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  46. Friedmann 2023 ↓, s. 218.
  47. Friedmann 2023 ↓, s. 255, 262.
  48. Katarzyna Pawlicka, Szczęście na telefon: historia polskich telezakupów [online], Onet.pl, 29 stycznia 2016 [dostęp 2018-07-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-30].
  49. Friedmann 2023 ↓, s. 310–317.
  50. O nich się mówi - Archiwum Rzeczpospolitej [online], rp.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  51. M.P. z 2004 r. nr 6, poz. 107
  52. 'Najgorszy polski kierowca' polepszył wyniki Pulsu [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  53. "Nie-dzielny kierowca" w TV Puls - TV Puls, Stefan Friedman | media2.pl [online], pl/media/38903-Nie-dzielny-kierowca-w-TV-Puls.html [dostęp 2024-05-18] (pol.).
  54. Friedmann 2023 ↓, s. 301–304.
  55. Friedmann 2023 ↓, s. 328–333.
  56. MAYDAY - spektakl Och-Teatr, Warszawa [online], com.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  57. Friedmann 2023 ↓, s. 269.
  58. Sokół i Pono. wywiadowcy.pl. [dostęp 2014-07-25].
  59. Friedmann 2023 ↓, s. 334–336.
  60. Poparzeni Kawą Trzy – Wezmę Cię.. eska.pl. [dostęp 2014-02-07].
  61. Friedmann 2023 ↓, s. 336.
  62. https://ksiazki.wp.pl/przygody-podroznika-pipsa-i-jego-przyjaciol-papugi-terefery-i-psa-klipsa-6147971510236801c
  63. Dzień ojca: współczesny tata godzi role. polskieradio.pl, 21 czerwca 2012. [dostęp 2016-01-07].
  64. "M jak miłość": nowa miłość w życiu Barbary Mostowiak - Film [online], onet.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  65. "M jak miłość": Teresa Lipowska z nowym wątkiem w serialu - Film [online], onet.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  66. Najnowsza książka Stefana Friedmanna, czyli o życiu nie po kolei [FRAGMENT KSIĄŻKI] - Kultura [online], onet.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  67. Friedmann 2023 ↓, s. 15.
  68. Friedmann 2023 ↓, s. 13–15, 44.
  69. Friedmann 2023 ↓, s. 13, 20.
  70. Cezary Pazura. Dlaczego nie zagrałem w „Miodowych latach”?, YouTube.
  71. Friedmann 2023 ↓, s. 257.
  72. Friedmann 2023 ↓, s. 131.
  73. Friedmann 2023 ↓, s. 322–327.
  74. Friedmann 2023 ↓, s. 13, 196, 342.
  75. Friedmann 2023 ↓, s. 358.
  76. Friedmann 2023 ↓, s. 194, 201–210.
  77. Przyjedzie Reprezentacja Artystów Polskich • Sport i rekreacja • www.rybnik.com.pl [online], rybnik.com.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]