Emo (Irlandia)
53°06′N 7°13′W/53,100000 -7,216667
 Główna ulica w Emo | |
| Państwo | |
|---|---|
| Prowincja | |
| Hrabstwo | |
| Populacja (2011) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Irlandii  | |
| 53°06′N 7°13′W/53,100000 -7,216667
| |
Emo (irl. Ioma) – wieś w hrabstwie Laois w Irlandii. Położona jest niedaleko Portlaoise przy drodze R422 tuż przy autostradzie M7 na linii Dublin–Limerick. Liczba ludności: 245 (2011)[1].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Neogotycki katolicki kościół, w którym znajduje się marmurowy sarkofag hrabiny Portarlington Aline[2], z jej podobizną dłuta austriackiego rzeźbiarza Josepha Edgara Boehma (1834–1890).
Neoklasycystyczny dwór w Emo (ang. Emo Court)[3] – wiejska rezydencja (ang. country house, mansion) zbudowana dla Johna Dawsona (1744–1798), pierwszego earla (hrabiego) Portarlington w roku 1790 przez Jamesa Gandona, architekta znanego w Irlandii z projektów takich dublińskich budynków jak Four Courts, Custom House czy King's Inns.
Nazwy pochodzące od wsi Emo
[edytuj | edytuj kod]W Ontario w Kanadzie irlandzcy emigranci pochodzący z tej okolicy założyli miasto o tej samej nazwie Emo.
Od nazwy wsi pochodzi również nazwa Emo Oil Company z siedzibą w Portlaoise, która jest dystrybutorem paliw na terenie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Census 2011 Preliminary Report. 2012-04-30. [dostęp 2012-12-23]. (ang.).
- ↑ Aline Countess of Portarlington (1823-1874). [dostęp 2011-10-17]. (ang.).
- ↑ Emo Court and Gardens. [dostęp 2011-10-17]. (ang.).
