zięba

zięba (język polski)

zięba (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʑɛ̃mba], AS: [źẽmba], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ornit. niewielki, melodyjnie śpiewający i barwny ptak z gatunku zięba zwyczajna, Fringilla coelebs; zob. też zięba w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) daw. gw. więz. strażnik więzienny

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zięba	zięby
dopełniacz	zięby	zięb
celownik	ziębie	ziębom
biernik	ziębę	zięby
narzędnik	ziębą	ziębami
miejscownik	ziębie	ziębach
wołacz	ziębo	zięby

przykłady:

(1.1) Wyszedł z drumli głos cudny, aż rozbrzmiały echa, i zaraz w zaroślach odezwały się drozdy, zięby, sikorki, piegże i inne drobne ptactwo, jakby ukryta kapela, co tylko znaku czeka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gw. (Górny Śląsk) pinkawa, pińka, ziymba, ziymka

(2.1) klawisz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *zęba

źródłosłów nazwiska Zięba

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) chaffinch
• baskijski: (1.1) txonta
• białoruski: (1.1) берасцянка ż
• bułgarski: (1.1) чинка ż
• czeski: (1.1) pěnkava ż; (2.1) pot. bachař m
• duński: (1.1) bogfinke w
• esperanto: (1.1) fringo
• fiński: (1.1) peippo
• francuski: (1.1) pinson m, pinson des arbres m
• hiszpański: (1.1) pinzón m
• islandzki: (1.1) bókfinka
• kaszubski: (1.1) wiszónk m
• kataloński: (1.1) pinsà m
• łaciński: (1.1) frigilla ż, frigullus m, fringilla ż
• niemiecki: (1.1) Buchfink m
• norweski (bokmål): (1.1) bokfink m
• norweski (nynorsk): (1.1) bokfink m
• nowogrecki: (1.1) σπίνος m
• nowopruski: (1.1) zwilē ż
• rosyjski: (1.1) зяблик m
• słowacki: (1.1) pinka ż
• szwedzki: (1.1) bofink w
• ukraiński: (1.1) зяблик m
• wilamowski: (1.1) piŋkla n
• włoski: (1.1) fringuello m

źródła: