Przejdź do zawartości

słabość

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

słabość (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA: [ˈswabɔɕt͡ɕ], AS: [su̯abość]
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odczucie osłabienia, braku sił fizycznych lub psychicznych
(1.2) skłonność ku czemuś
(1.3) wybijająca się niedoskonałość, słaba strona
(1.4) brak odporności na zniszczenie
odmiana:
(1.1) blm,
 
przypadekliczba pojedyncza
mianowniksłabość
dopełniaczsłabości
celowniksłabości
bierniksłabość
narzędniksłabością
miejscowniksłabości
wołaczsłabości
(1.2-3)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianowniksłabośćsłabości
dopełniaczsłabościsłabości
celowniksłabościsłabościom
bierniksłabośćsłabości
narzędniksłabościąsłabościami
miejscowniksłabościsłabościach
wołaczsłabościsłabości
przykłady:
(1.3) Jego słabością jest łatwe wpadanie w gniew.
(1.3) Kolarz na wyścigu toczy walkę nie tylko z rywalami, ale też z bólem i własnymi słabościami.
(1.3) Pantoflarz to jedno z określeń, których my faceci delikatnie mówiąc nie lubimy. Kojarzy się nam ze słabością, uległością, brakiem własnego zdania i indywidualności[1].
składnia:
(1.2) słabość do + D.
kolokacje:
(1.3) słabość charakteru
synonimy:
(1.1) bezsilność, niemoc, osłabienie, omdlenie
(1.2) pociąg
(1.3) słaba strona, wada, pięta Achillesa
(1.4) wrażliwość, podatność
antonimy:
(1.1, 1.3-4) siła
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. słaby, słabowity
przysł. słabo
rzecz. słabizna ż, słabeusz m, słabeuszka ż
czas. nasłabieć, słabnąć ndk., osłabnąć dk., osłabiać ndk., osłabić dk., zasłabnąć dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Mężczyzna pantoflarzem zwany
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=słabość&oldid=8472787”