przyboczny

przyboczny (język polski)

wymowa:

IPA: [pʃɨˈbɔt͡ʃnɨ], AS: [pšybočny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pełniący służbę przy kimś

(1.2) daw. znajdujący się obok

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) harc. zastępca drużynowego; zob. też przyboczny w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	przyboczny		przyboczna	przyboczne	przyboczni	przyboczne
dopełniacz	przybocznego		przybocznej	przybocznego	przybocznych
celownik	przybocznemu		przybocznej	przybocznemu	przybocznym
biernik	przybocznego	przyboczny	przyboczną	przyboczne	przybocznych	przyboczne
narzędnik	przybocznym		przyboczną	przybocznym	przybocznymi
miejscownik	przybocznym		przybocznej	przybocznym	przybocznych
wołacz	przyboczny		przyboczna	przyboczne	przyboczni	przyboczne

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przyboczny	przyboczni
dopełniacz	przybocznego	przybocznych
celownik	przybocznemu	przybocznym
biernik	przybocznego	przybocznych
narzędnik	przybocznym	przybocznymi
miejscownik	przybocznym	przybocznych
wołacz	przyboczny	przyboczni
depr. M. i W. lm: (te) przyboczne

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) współcz. okoliczny, pobliski, przyległy, sąsiedni

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przyboczna ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (2.1) adjutant

źródła: