pręcik

pręcik (język polski)

pręciki (1.3)

wymowa:

IPA: [ˈprɛ̃ɲt͡ɕik], AS: [prẽńćik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. mały, cienki pręt

(1.2) anat. światłoczuła komórka siatkówki oka; zob. też pręcik (medycyna) w Wikipedii

(1.3) bot. męski organ płciowy roślin znajdujący się w kwiatach; zob. też pręcik (botanika) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pręcik	pręciki
dopełniacz	pręcika	pręcików
celownik	pręcikowi	pręcikom
biernik	pręcik	pręciki
narzędnik	pręcikiem	pręcikami
miejscownik	pręciku	pręcikach
wołacz	pręciku	pręciki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) pręcik grafitowy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pręt m

przym. pręcikowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.3) stamen
• baskijski: (1.3) lorezil, estamine
• bułgarski: (1.3) тичинка ż
• esperanto: (1.2) bastoneto; (1.3) stameno
• hiszpański: (1.1) varilla ż; (1.2) bastón m; (1.3) estambre m
• kazachski: (1.1) шыбықша; (1.3) аталық
• litewski: (1.3) kuokelis m
• łaciński: (1.3) stamen n
• niemiecki: (1.2) Stäbchen n; (1.3) Staubblatt n, Staubgefäß n
• nowogrecki: (1.3) στήμονας m
• rosyjski: (1.1) прутик m; (1.2) па́лочка ż; (1.3) тычинка ż
• szwedzki: (1.3) ståndare w
• włoski: (1.2) bastoncello m; (1.3) stame m

źródła: