Przejdź do zawartości

polonofil

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

polonofil (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌpɔlɔ̃ˈnɔfʲil], AS[polõnofʹil], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) zwolennik, miłośnik tego, co polskie, związane z Polską
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) polonofob, polakożerca
hiperonimy:
(1.1) ksenofil
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. polonofilskość ż, polonofilstwo n, polonofilia ż
forma żeńska polonofilka ż
przym. polonofilski
przysł. polonofilsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. polono- + -fil
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

polonofil (język czeski)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) polonofil
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. polonofilský
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) polonofil[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. polonofilstvo n
przym. polonofilský
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Slovník cudzích slov (akademický), pod red. V. Petráčkovej i J. Krausa, Slovenské pedagogické nakladateľstvo – Mladé letá, Bratysława 2005, ISBN 80-10-00381-6.