pięcioro

pięcioro (język polski)

pięcioro (1.1) dzieci

pięcioro (1.1) kurcząt

wymowa:

IPA: [pʲjɛ̇̃ɲˈt͡ɕɔrɔ], AS: [pʹi ̯ė̃ńćoro], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • i → j 

​

znaczenia:

liczebnik zbiorowy

(1.1) …odpowiadający liczbie 5

odmiana:

(1.1) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	pięcioro
dopełniacz	pięciorga
celownik	pięciorgu
biernik	pięcioro
narzędnik	pięciorgiem
miejscownik	pięciorgu
wołacz	pięcioro

przykłady:

(1.1) Na wycieczkę wybrało się pięcioro uczniów.

składnia:

(1.1) pięcioro + D.

kolokacje:

(1.1) pięcioro dzieci • pięcioro prosiąt / cieląt • pięcioro drzwi / nożyczek / sanek

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kilkoro

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pięć n, Piątek mrz, pięcioraczki nmos, pięciornik mrz, piątka ż, piona ż

przym. piąty

licz. pięć

wykrz. piona

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) Liczebnik używany w odniesieniu do osób różnej płci (gdy grupa składa się zarówno z kobiet jak i z mężczyzn), dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie używanej tylko w liczbie mnogiej.

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) пяцёра
• rosyjski: (1.1) пятеро
• ukraiński: (1.1) п'ятеро

źródła: