Przejdź do zawartości

konkubina

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: konkubína

konkubina (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌkɔ̃ŋkuˈbʲĩna], AS[kõŋkubʹĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-nk- akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. kobieta żyjąca z mężczyzną bez zawarcia związku małżeńskiego
(1.2) daw. nałożnica
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Kiedy Krzysztof D. powiedział, że nie ma pieniędzy, dostał dwa ciosy w twarz. Wtedy jego konkubina, która też była w mieszkaniu, zadzwoniła na policję[1].
(1.2) Dawid, król Izraela, miał kilka żon i wiele konkubin.
(1.2) Często więc mężczyźni w Chinach brali konkubiny dla własnej przyjemności (…)[2].
(1.2) Syn i następca cesarza polecił podobno pochować razem z ojcem wszystkie jego konkubiny[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) nieślubna
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) partnerka
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. konkubinat m
forma męska konkubent m, konkubin m
przym. konkubinacki
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. concubina[4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Fakt, nr 01.23 (19), Warszawa, 2004 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Iwona Grabowska-Lipińska, Dylematy przeszłlości i współczesności, 1993, s. 17.
  3. „Polityka”, nr 9-18, s. 125.
  4. Hasło „konkubina” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
IPA/konkubǐːna/
podział przy przenoszeniu wyrazu: kon•ku•bi•na
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) konkubina
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

konkubina (język czeski)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nałożnica
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. konkubina, kochanka, nałożnica[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. konkubinat m
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: