kocię

kocię (język polski)

kocię (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈkɔt͡ɕɛ], AS: [koće], zjawiska fonetyczne: zmięk.• denazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) młody kot

(1.2) łow. młody zając, ryś lub żbik

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kocię	kocięta
dopełniacz	kocięcia	kociąt
celownik	kocięciu	kociętom
biernik	kocię	kocięta
narzędnik	kocięciem	kociętami
miejscownik	kocięciu	kociętach
wołacz	kocię	kocięta

przykłady:

(1.1) Kotka liże swoje kocięta.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kociak, zdrobn. kociątko

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kot mzw

zdrobn. kociątko n

przym. koci

przysł. kocio

czas. kocić się

związki frazeologiczne:

(1.1) pierwsze kocięta za płot

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) kitten
• białoruski: (1.1) кацянё n, кацяня n
• duński: (1.1) killing w; (1.2) killing w
• esperanto: (1.1) katido
• niderlandzki: (1.1) kitten m
• nowogrecki: (1.1) γατάκι n
• rosyjski: (1.1) котёнок m
• ukraiński: (1.1) кошеня́ n, котя́ n

źródła: