kłótliwy

kłótliwy (język polski)

wymowa:

IPA: [kwuˈtlʲivɨ], AS: [ku̯utlʹivy], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) skłonny do kłótni

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	kłótliwy		kłótliwa	kłótliwe	kłótliwi	kłótliwe
dopełniacz	kłótliwego		kłótliwej	kłótliwego	kłótliwych
celownik	kłótliwemu		kłótliwej	kłótliwemu	kłótliwym
biernik	kłótliwego	kłótliwy	kłótliwą	kłótliwe	kłótliwych	kłótliwe
narzędnik	kłótliwym		kłótliwą	kłótliwym	kłótliwymi
miejscownik	kłótliwym		kłótliwej	kłótliwym	kłótliwych
wołacz	kłótliwy		kłótliwa	kłótliwe	kłótliwi	kłótliwe

przykłady:

(1.1) On jest osobą niezwykle kłótliwą, bardzo trudno się z nim dogadać.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kłótliwa osoba • kłótliwy charakter

synonimy:

(1.1) swarliwy

antonimy:

(1.1) zgodny, pot. spolegliwy

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kłótliwość ż, kłótnia ż, kłótnik m, kłótnica ż, skłócenie n, pokłócenie n

czas. kłócić ndk., pokłócić dk., skłócić dk.

przysł. kłótliwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) quarrelsome, cantankerous
• arumuński: (1.1) ngãrnjaric
• francuski: (1.1) hargneux
• hindi: (1.1) झगड़ालू (jhagaṛālū)
• romániço: (1.1) dìsputema
• rosyjski: (1.1) сварливый
• włoski: (1.1) litigioso, malmostoso

źródła: