Przejdź do zawartości

hamować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

hamować (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[xãˈmɔvat͡ɕ], AS[χãmovać], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zahamować)

(1.1) zwalniać lub zatrzymywać pojazd za pomocą hamulca
(1.2) zwalniać lub zatrzymywać się
(1.3) wstrzymywać działanie, rozwój

czasownik przechodni niedokonany (dk. pohamować)

(2.1) powstrzymywać od czegoś

czasownik zwrotny niedokonany hamować się (dk. pohamować się)

(3.1) powstrzymywać się od czegoś; nie pozwalać sobie na coś
(3.2) być powstrzymywanym
odmiana:
(1.1-2.1) koniugacja IV
(2.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Wnet też mimo krzyku jadących z tyłu murzów, mimo przeraźliwego świstu piszczałek i głosu bębna huczącego na kęsimto jest na ścinanie głów niewiernychpoczęli konie zdzierać, hamować[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) hamować gwałtownie
synonimy:
(1.1) zatrzymywać
(2.1) ograniczać, powściągać, powstrzymywać
(3.1) powściągać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. hamowanie n, zahamowanie n, hamulec m, pohamowanie n, hamulcowy mos
czas. zahamować dk., wyhamować dk.
przym. hamulcowy
związki frazeologiczne:
hamuj koła z góry, a ochronisz skóry
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: