Przejdź do zawartości

frankofil

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

frankofil (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[frãŋˈkɔfʲil], AS[frãŋkofʹil], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-nk-  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) miłośnik kultury francuskiej, zwolennik Francji, Francuzów
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gallofil
antonimy:
(1.1) frankofob
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. frankofilia ż
przym. frankofilski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) frankofil[1][2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) galofil
antonimy:
(1.1) frankofób, galofób
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. frankofilstvo n
przym. frankofilský
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 185.
  2. Hasło „frankofil” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.