cały ton

cały ton (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈt͡sawɨ ˈtɔ̃n], AS: [cau̯y tõn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​ ​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) muz. odległość między dwoma dźwiękami, składająca się z dwóch półtonów; zob. też cały ton w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cały ton	całe tony
dopełniacz	całego tonu	całych tonów
celownik	całemu tonowi	całym tonom
biernik	cały ton	całe tony
narzędnik	całym tonem	całymi tonami
miejscownik	całym tonie	całych tonach
wołacz	cały tonie	całe tony

przykłady:

(1.1) Do podwyższania dźwięku o cały ton stosujemy podwójny krzyżyk, a do obniżania o tę samą wysokość używamy podwójnego bemola.

(1.1) W stroju równomiernie temperowanym stosunek dwóch dźwięków w odległości całego tonu jest równy ${\sqrt[{6}]{2}}$.

(1.1) Tryton, czyli kwarta zwiększona, zawiera trzy całe tony.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. całotonowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) por. półton • ćwierćton

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tone, whole tone, amer./kanad. whole step
• niemiecki: (1.1) ganzer Ton m, Tonus m

źródła: