omen
omen (język polski)
[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zdarzenie lub zjawisko interpretowane jako zapowiedź przyszłych zdarzeń, dobrych lub złych; zob. też omen (wierzenie) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik omen omeny dopełniacz omenu omenów celownik omenowi omenom biernik omen omeny narzędnik omenem omenami miejscownik omenie omenach wołacz omenie omeny
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- nomen omen
- etymologia:
- łac. omen → przepowiednia, wróżba, znak
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) omen
- bułgarski: (1.1) поличба ż, знамение n, предзнаменование n
- czeski: (1.1) omen n
- hiszpański: (1.1) presagio m, augurio m
- nowogrecki: (1.1) οιωνός m
- słowacki: (1.1) omen n
- węgierski: (1.1) ómen
- źródła:
omen (język angielski)
[edytuj]- wymowa:
- wymowa amerykańska
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) omen
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. ill-omened
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
omen (język baskijski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
partykuła
rzeczownik
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „omen” w: Euskaltzaindia: Hiztegi Batua, 2016. (zobacz wersję .PDF)
omen (język łaciński)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- odmiana:
- (1.1-2) ōmen, ōminis (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ōmen ōmina dopełniacz ōminis ōminum celownik ōminī ōminibus biernik ōmen ōmina ablatyw ōmine ōminibus wołacz ōmen ōmina
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: