Przejdź do zawartości

ogar

Przejrzana
Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ogar (język polski)

[edytuj]
ogar (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈɔɡar], AS: [ogar]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) gończy pies myśliwski

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) gw. (Poznań) łobuz[1]
(2.2) gw. (Bukowina) pracoholik[2]
(2.3) slang. ktoś kto ogarnia (jest opanowany, potrafi sprostać danej sytuacji)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(3.1) opalenizna[2]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikogarogary
dopełniaczogaraogarów
celownikogarowiogarom
biernikogaraogary
narzędnikogaremogarami
miejscownikogarzeogarach
wołaczogarzeogary
(2.1-3)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikogarogary
dopełniaczogaraogarów
celownikogarowiogarom
biernikogaraogarów
narzędnikogaremogarami
miejscownikogarzeogarach
wołaczogarzeogary
przykłady:
(1.1) Ogary poszły w las.[3]
(1.1) Ogary biegły z trudem i kaleczyły się, zapadając w śniegu.[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) łogar
antonimy:
(2.3) nieogar
hiperonimy:
(1.1) pies
hiponimy:
(1.1) ogarczyca
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1)
rzecz. ogarczyca ż
zdrobn. ogarek mrz
(2.3)
czas. ogarniać ndk., ogarnąć dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
prawdop. węg. agár[4]
uwagi:
zob. też ogar w Wikipedii
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Kynologia
tłumaczenia:
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: łobuz
(2.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pracoholik
(3.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: opalenizna
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kociamber” w: Słownik gwary miejskiej Poznania, red. Monika Gruchmanowa i Bogdan Walczak, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ 2,0 2,1 Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 152; dostęp: 26 listopada 2018.
  3. ↑ 3,0 3,1 Stanisław Żeromski: Popioły, tom I, rozdział I: „ W górach”
  4. ↑ Problem orientalnej etymologii polskiego ogar
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=ogar&oldid=7185993”