odbiorca

odbiorca (język polski)

odbiorca (1.1) telewizji

wymowa:

IPA: [ɔdˈbʲjɔrt͡sa], AS: [odbʹi ̯orca], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, do której dociera przekaz artystyczny, intelektualny lub informacyjny

(1.2) osoba upoważniona do odbioru czegoś

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	odbiorca	odbiorcy
dopełniacz	odbiorcy	odbiorców
celownik	odbiorcy	odbiorcom
biernik	odbiorcę	odbiorców
narzędnik	odbiorcą	odbiorcami
miejscownik	odbiorcy	odbiorcach
wołacz	odbiorco	odbiorcy

przykłady:

(1.1) Odbiorca telewizji zapomniał za nią zapłacić.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) adresat, klient, konsument, nabywca, spożywca, użytkownik

antonimy:

(1.1) nadawca

(1.2) nadawca

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) abonent, czytelnik, słuchacz, słuchający, widz, telewidz

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. odbiór m, odbieranie n, odebranie n

forma żeńska odbiorczyni ż

czas. odbierać ndk., odebrać dk., brać ndk.

przym. odbiorczy

przysł. odbiorczo

wykrz. odbiór

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) pol. odbierać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) recipient
• duński: (1.1) modtager w
• hiszpański: (1.1) receptor m; (1.2) destinatario m, consignatario m
• kaszubski: (1.1) òdbiérca m, òdbiérôcz m; (1.2) òdbiérca m, òdbiérôcz m
• koreański: (1.2) 수취인
• rosyjski: (1.1) реципие́нт m, абоне́нт m, адреса́т m; (1.2) получа́тель m, адреса́т m
• szwedzki: (1.1) mottagare w, adressat w
• włoski: (1.1) ricevente m; (1.2) consegnatorio m

źródła: