Przejdź do zawartości

marnieć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

marnieć (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zmarnieć)

(1.1) tracić wartość, stawać się marnym
(1.2) stawać się marnym, słabszym
odmiana:
(1.1-2) koniugacja III
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gnić, marnować się, psuć się, popadać w zapomnienie
(1.2) opadać z sił, słabnąć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. marnacja ż, marność ż, marnota ż, marnienie n, zmarnienie n, marnowanie n, zmarnowanie n
czas. zmarnieć dk., marnować dk., zmarnować dk.
przym. marny, marniutki, zmarniały
przysł. marnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: