młodzieńczy
młodzieńczy (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: [mwɔˈd͡ʑɛ̇̃j̃n͇t͡ʃɨ], AS: [mu̯oʒ́ė̃ĩ ̯ṇčy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• rozs. artyk.
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik młodzieńczy młodzieńcza młodzieńcze młodzieńczy młodzieńcze dopełniacz młodzieńczego młodzieńczej młodzieńczego młodzieńczych celownik młodzieńczemu młodzieńczej młodzieńczemu młodzieńczym biernik młodzieńczego młodzieńczy młodzieńczą młodzieńcze młodzieńczych młodzieńcze narzędnik młodzieńczym młodzieńczą młodzieńczym młodzieńczymi miejscownik młodzieńczym młodzieńczej młodzieńczym młodzieńczych wołacz młodzieńczy młodzieńcza młodzieńcze młodzieńczy młodzieńcze
- przykłady:
- (1.1) Bunt młodzieńczy jest charakterystyczny dla okresu dorastania.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) trądzik młodzieńczy • młodzieńczy bunt • młodzieńcza fantazja / miłość • młodzieńcze lata
- (1.2) młodzieńcze utwory malarza / poety
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) starczy
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. młody mos, młodzieniec m, młodzieńczość ż
- przysł. młodzieńczo
- przym. młody, młodziutki, młodziuchny, młodziusieńki, młodziuteńki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) youthful, juvenile
- arabski: (1.1) شاب
- bułgarski: (1.1) юношески
- czeski: (1.1) mladický
- francuski: (1.1) juvénile
- hiszpański: (1.1) juvenil
- jidysz: (1.1) יוגנט־ (jugnt-)
- niemiecki: (1.1) jugendlich
- nowogrecki: (1.1) νεανικός
- portugalski: (1.1) juvenil
- szwedzki: (1.1) ungdomlig
- ukraiński: (1.1) юна́цький
- źródła: