Klammer

Klammer (język niemiecki)

eine Klammer (1.1)

wymowa:

lp IPA: [ˈklamɐ] lm IPA: [ˈklamɐn]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) klamra, klamerka

(1.2) nawias

(1.3) spinka

(1.4) forma skrócona od Haarklammer

(1.5) forma skrócona od Wäscheklammer

(1.6) biur. forma skrócona od Büroklammer

(1.7) bud. forma skrócona od Bauklammer

(1.8) med. forma skrócona od Wundklammer

(1.9) muz. akolada

odmiana:

(1.1-9)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	die Klammer	die Klammern
dopełniacz	der Klammer	der Klammern
celownik	der Klammer	den Klammern
biernik	die Klammer	die Klammern

przykłady:

(1.1) Die beiden Teile werden mit einer Klammer verbunden. → Obie części są złączone klamrą.

(1.2) Der Text ist in Klammer(n) gesetzt. → Ten tekst jest wstawiony w nawiasie.

(1.2) Klammer auf - Klammer zu. → Otworzyć nawias - zamknąć nawias.

składnia:

kolokacje:

(1.2) runde / eckige / geschweifte / spitze Klammer • in Klammer(n) setzen

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. klammern

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: