Antoni
Antoni (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Antoni Antoniowie dopełniacz Antoniego Antonich celownik Antoniemu Antonim biernik Antoniego Antonich narzędnik Antonim Antonimi miejscownik Antonim Antonich wołacz Antoni Antoniowie
- przykłady:
- (1.1) Mam na imię Antoni i jestem księdzem z Częstochowy.
- (1.1) 12 i 17 stycznia oraz 5 lipca przypadają imieniny Antoniego.
- (1.1) Panie Antoni, proszę nas jutro odwiedzić.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Antoni • brat / kuzyn / wujek / dziadek Antoni • mężczyzna imieniem (o imieniu) Antoni • święty / błogosławiony Antoni • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Antoni • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Antoni • otrzymać / dostać / przybrać imię Antoni • dzień imienin / imieniny Antoniego • na Antoniego (o dniu)
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Antonin mrz, Antonina ż, Antoniowa ż, Antoniówna ż, Antoniostwo lm mos, antoninka ż, reg. śl. Antonik mos, reg. śl. Antoniczek mos
- przym.
- związki frazeologiczne:
- choroba św. Antoniego
- przysłowia: ani Antoni na morzu wiatru nie dogoni • kto na świętego Antoniego sieje tatarkę, sto miarek zbierze za miarkę • na święty Antoni bydło się gzi i goni • na święty Antoni pierwsza się jagódka zapłoni • święty Antoni od zguby broni • żytko na Antoni kwiat najtęższy goni, a w górach na Wita dopiero zakwita
- etymologia:
- (1.1) łac. Antonius[3][4] (Antonii – nazwa jednego z rzymskich rodów) → pochodzący z rodu Antoniuszów; przedstawiciel rodu Antoniuszów
- uwagi:
- (1.1) por. Antonin • Antoniusz
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- abenaki: (1.1) Atoan
- angielski: (1.1) Anthony, Tony, bryt. Antony
- baskijski: (1.1) Andoni
- białoruski: (1.1) Антон
- bułgarski: (1.1) Антон m
- czeski: (1.1) Antonín m, Anton m, Antal m
- esperanto: (1.1) Antonio, Antono
- estoński: (1.1) Anteneh
- fiński: (1.1) Antton
- francuski: (1.1) Antoine m
- hiszpański: (1.1) Antonio m
- irlandzki: (1.1) Antóin
- kaszubski: (1.1) Antón m; zdrobn. Antónk m, Tóna m, Tónk m
- kataloński: (1.1) Antoni m, Anton m
- litewski: (1.1) Antanas m
- łaciński: (1.1) Antonius m
- łotewski: (1.1) Antons m, Antonijs m
- niderlandzki: (1.1) Anton, Antonie
- niemiecki: (1.1) Antonius m, Anton m
- norweski: (1.1) Anton
- nowogrecki: (1.1) Αντώνιος m, Αντώνης m
- portugalski: (1.1) Antônio
- rosyjski: (1.1) Антоний m, Антон m
- rumuński: (1.1) Anton
- słowacki: (1.1) Anton m
- szwedzki: (1.1) Antonius w, Anton w
- turecki: (1.1) Antümi
- ukraiński: (1.1) Антон m, Антін m, Антоній m
- węgierski: (1.1) Antol
- wilamowski: (1.1) Janta, Jaontek
- włoski: (1.1) Antonio m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Porada „przymiotniki dzierżawcze od imion” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ 2,0 2,1
- ↑ Hasło „Antoni” w: Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Rytm, Warszawa 2003, ISBN 83-7399-022-4, s. 49.
- ↑ Polskie nazwy własne. Encyklopedia pod red. Ewy Rzetelskiej-Feleszko, Kraków 2005, s. 108.
Antoni (język kataloński)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
- (1.1) imię męskie Antoni
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła: