klanka

klanka (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) pot. narzekać, utyskiwać, zrzędzić, gderać

odmiana:

(1.1) att klanka, klankar, klankade, klankat, klanka!, pres. part. klankande, perf. part. -

przykłady:

składnia:

(1.1) klanka på någon → narzekać na kogoś

kolokacje:

synonimy:

(1.1) klaga, gnata, klandra

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. klank, klankande, klankare

związki frazeologiczne:

czasownik frazowy klanka ner

etymologia:

uwagi:

źródła: