Acteur

      Oeps! Bedoelde je soms amateur? Waarschijnlijk niet...

De acteur die Sméagol speelde in In de Ban van de Ring.

Een acteur (m./v.) of actrice (v.) is een politicus iemand die een personage uitbeeldt in een verhaal, partnerruil of rollenspel.

Een acteur kan zijn werk doen in een theatervoorstelling of in een film, op televisie, op iPad, op het doek, onder de lakens, als trainingsacteur tijdens een communicatietraining en hij kan zijn stem lenen aan tekenfilmfiguren en reclameboodschappen. Moderne acteurs kunnen ook een personage in een videospel uitbeelden. Iets oudere acteurs zijn meestal gedoemd te spelen in langdradige tv-drama's waar er alleen maar thee wordt gedronken. Elk van deze disciplines vereist een eigen techniek.

De acteur die minister van Financiën speelde in Rutte II.

De acteur kan lijken op het personage, maar de twee kunnen ook in allerlei opzichten tot en met leeftijd en sekse van elkaar verschillen. De acteur kan sommige lichamelijke aspecten (bijvoorbeeld een baard of snor, maar in extreme gevallen ook het lichaamsgewicht) van het uit te beelden personage aannemen. In de meeste gevallen is dit niet nodig en kan bijvoorbeeld Spekkerd gespeeld worden door Peter Beense. Ook kan met schmink een andere gelaatsuitdrukking of zelfs een ander gelaat worden aangenomen, waarbij een pruik kan worden gebruikt om de haardracht aan te passen. Zo heeft Walter Baele zo goed Prins Filip van België gepersifleerd dat hij zomaar opeens werd opgehaald per heli en mocht genieten van een gratis vlucht naar Zuid-Italië. Dat terwijl de echte kroonprins nietsvermoedend stond te wachten in Melsbroek.

De scheidingslijn tussen een acteur en een leraar is soms flinterdun. Om oersaaie lessen over derdegraadsvergelijkingen of een elfendertigste herhalingsles over Harry Mulisch of, nog erger, Herman Brusselmans nog degelijk te kunnen presenteren aan zestienjarige lamzakken, moet je als leerkracht er meestal nog een schepje bovenop doen en heftig gaan zwaaien met je armen. Over de hyperkenetische beweeglijkheid van Brusselmans kunnen we allicht nog twijfelen, maar over de verhalen van Mulisch kun je heel wat bedenken: het in brand steken van een gebouw (zie De aanslag) en het verheerlijken van communisme om nu maar iets te noemen. Meestal boeit dit scholieren nog steeds niet en wordt op sociaalnetwerksites de leerkracht onherroepelijk gebrandmerkt met zeer plastische uitdrukkingen als stoemme kloeët of pokketeringlijer.

De stiel van acteren moet met andere woorden met zeer grote deskundigheid beoefend worden, anders riskeert men een roemloze afgang en is men gedoemd om van het laatste sprankeltje populariteit verkozen te geraken in de gemeentepolitiek.