Tanakh

Tanaḥ, retranscrit tanben Tanakh (en ebrieu: תנך‎, TNK), es un acronim qu'identifica la Bíblia ebrieva, coincidís en granda partida amb l'Ancian Testament crestian, levat los libres deuterocanonics (los libres que foguèron acceptats dins lo canon crestian pas qu'a la fins del sègle xvi, es a dire: Los dos libres del Macabèus, Judit, Tobias, Saviesa, Siracida e Baruc; tampauc fan pauc partit del Tanaḥ Bèl e el dragon e Susanna, que dins los deuterocanonics forman los dos darrièrs capítols de Danièl). L'acronime de la Tanaḥ se basat sus las letras ebraïcas inicialas de caduna de les tres partidas del tèxt:

Torah [תורה], que significa "lei", "ensenhament" e/o "instruccion". També es anomenat Ḥumaš [חומש], derivat de ḥamesh [חמש] significant "cinc", en referéncia als cinc libres de Moïses. En grèc es lo "Pentateuc".
Neviïm [נביאים], que significa "Profètas".
Ketuvim [כתובים], que significa "escrits".

Lo Tanaḥ se nomena egalament Mikra o Miqra [מקרא] ('lectura').

Libres del Tanaḥ

Los libres de la Torah foguèron anomenats amb la primièra paraula més important qu'apareís dins lo tèxte. Los noms son pas las traduccions de l'ebrièu, mas venon dels noms Grècs creats per a la traduccion ebraïca de la Septuaginta, que venguèron la basats dels noms rabinics que descrivon la tematica dels libres.